Δεν αρκούν στους ξένους τα οικονομικά μέτρα

Μεγάλη  αγωνία προκάλεσε η  αντίδραση  των αγορών που οδήγησε το spread των ελληνικών ομολόγων να εκτιναχθεί πάνω από τις 170 μονάδες βάσης, από 150 περίπου μονάδες την προηγούμενη εβδομάδα.  

Η αντίδραση αυτή που εκδηλώθηκε με σημαντικές πιέσεις, ήρθε σχεδόν αμέσως μετά τις ανακοινώσεις της κυβέρνησης για την πολιτική που θα ακολουθήσει και τα μέτρα που προτίθεται να λάβει για τον δραστικό περιορισμό των δαπανών, την πάταξη της εισφοροδιαφυγής, την αύξηση των εσόδων, καθώς και για την αντιμετώπιση των χρόνιων διαρθρωτικών προβλημάτων. 

Αναλυτές  και τραπεζίτες εκτιμούν ότι τα πρώτα  κυβερνητικά μέτρα δεν είναι αρκετά τολμηρά και παρ’ ότι κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση δεν ανταποκρίνονται στις σοβαρές ανάγκες της ελληνικής οικονομίας.  

Ουσιαστικά  οι αγορές έθεσαν υπό αμφισβήτηση  των προϋπολογισμό πριν ακόμη  αυτός δημοσιοποιηθεί επισήμως, ενώ  συζητείται πως σημαντικό ρόλο έπαιξε ακόμη και η συνάντηση που  είχαν πριν λίγες ημέρες οι τραπεζίτες της Goldman Sacks με τον πρωθυπουργό κ. Γ. Παπανδρέου και τους στενούς του συνεργάτες, κατά την οποία οι Αμερικανοί τραπεζίτες δεν φαίνεται να  ικανοποιήθηκαν από τις προσεγγίσεις της ελληνικής κυβέρνησης για την αντιμετώπιση των προβλημάτων.  

Επιπρόσθετα η διαρροή από την Τράπεζα της Ελλάδος για τις συστάσεις της προς τις ελληνικές τράπεζες να περιορίσουν τη χρήση των μέσων άντλησης ρευστότητας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, σήμανε ένα ακόμη καμπανάκι ανησυχίας στις διεθνείς αγορές.  

Οι  κινούντες τα νήματα των αγορών θεωρούν ότι απαιτούνται άμεσα δραστικά πολυεπίπεδα μέτρα που δεν πρέπει να περιορίζονται σε φορολογικές ή άλλες ήπιες πολιτικές. Η άποψη των τεχνοκρατών σχεδόν ταυτίζεται με εκείνη των κοινοτικών αρχών που περιγράφουν την απαιτούμενη πολιτική ως συντονισμένη προσπάθεια που θα περιλαμβάνει εκτός των άλλων ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές στο κράτος.  

Αξιωματούχοι  των Βρυξελλών  εξηγούν ότι  το δυσκολότερο έργο της κυβέρνησης είναι να πείσει πως έχει πλήρη  συναίσθηση των προβλημάτων και  των συνεπειών που θα έχει για  τη χώρα και την οικονομία η  μη επίλυσή τους.  

Έμπειροι  οικονομικοί αναλυτές από το City του Λονδίνου, διευκρινίζουν ότι εκτός από τα συνήθη φορολογικά και τα μέτρα περιορισμού των δαπανών, η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει σε γενναίο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, να φορολογήσει την περιουσία, να κινηθεί δραστικά κατά της φοροδιαφυγής, να περιορίσει σημαντικά το κράτος και τις δαπάνες ώστε τουλάχιστον να φρενάρει τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό.  

Ενδεικτικό  της τάσης αμφισβήτησης της αποτελεσματικότητας  των κυβερνητικών μέτρων είναι η  χθεσινοβραδυνή σπουδή να δοθούν διευκρινήσεις  σχετικά με το εύρος των δημοσίων υπαλλήλων τους οποίους αφορά το πάγωμα μισθών ή συντάξεων που ανακοίνωσε ο υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου.  

Οι  διευκρινήσεις του υπουργείου πως  το μέτρο αφορά όσους έχουν  βασικό μισθό –και όχι μηνιαίες αποδοχές- άνω των 2000 ευρώ, προκάλεσαν ακόμη μεγαλύτερες αμφισβητήσεις, καθώς οι πάντες γνωρίζουν ότι ο βασικός μισθός υπολείπεται κατά 50% τουλάχιστον των αποδοχών, δεδομένου ότι στο δημόσιο ο μισθός προσαυξάνεται με πλήθος επιδομάτων με τελικό αποτέλεσμα τον διπλασιασμό σχεδόν των μηνιαίων αποδοχών.  

Αυτό  σημαίνει πως το πάγωμα των μισθών αφορά τελικά ένα πολύ περιορισμένο αριθμό της τάξεως των 40.000 περίπου  δημοσίων υπαλλήλων, συνεπώς δεν  πρέπει να προσδοκούνται σημαντικά  οφέλη στο σκέλος του περιορισμού  των μισθολογικών δαπανών.  

Την ίδια ώρα, διάχυτη είναι η αίσθηση  πώς η κυβέρνηση δεν προτίθεται να ανοίξει επί της ουσίας το ασφαλιστικό  και προσανατολίζεται σε πιο ήπιες  πολιτικές προκειμένου να περιορίσει τις κοινωνικές εντάσεις, στέλνοντας όμως ένα ακόμη σοβαρό μήνυμα αναποφασιστικότητας στις αγορές, οι οποίες όπως πολλοί εκτιμούν θα στείλει άμεσα τη δική της απάντηση εκτινάσσοντας το spread σε πάνω από 200 μονάδες.  

Η άνοδος αυτή επηρεάζει δυσμενώς το κόστος χρηματοδότησης του τραπεζικού συστήματος και της οικονομίας στη χειρότερη εποχή κατά την οποία  άμεση προτεραιότητα είναι η εξοικονόμηση πόρων, η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και η επάνοδος της χώρας σε τροχιά δημοσιονομικής εξυγίανσης.