Στίγκλιτζ: Το κόστος ενός Grexit υψηλότερο του κόστους διάσωσης της Ελλάδας

Λανθασμένη κρίνει την τακτική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας έναντι της Ελλάδας ο νομπελίστας οικονομολόγος,Τζόζεφ Στίγκλιτζ, σε συνέντευξή του στη γαλλική εφημερίδα «Les Echos», σημειώνοντας ότι δεν αφήνει σχεδόν κανένα περιθώριο ελιγμού στην ελληνική κυβέρνηση, ενώ τονίζει ότι το κόστος μια εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ θα ήταν υψηλότερο του κόστους διάσωσής της.

Ερωτηθείς πώς κρίνει την ανάμειξη της ΕΚΤ στην ελληνική υπόθεση, σημειώνει ότι πρόκειται για έναν «αδιανόητο δρόμο», προσθέτοντας ότι «είναι σαν η αμερικανική ηγεσία να αφήσει την Καλιφόρνια να χρεοκοπήσει χωρίς να κουνήσει το δαχτυλάκι της!».

Η ΕΚΤ, σημειώνει, δεν αφήνει περιθώρια ελιγμών στην ελληνική κυβέρνηση, κάτι που είναι λάθος.

Η συμπεριφορά της δεν εγείρει ερωτήματα μόνον σήμερα, αλλά και κατά τη διάρκεια της κρίσης, ιδιαίτερα όσον αφορά τον χειρισμό της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους.

Μάλιστα, επισημαίνει ότι ήδη υπό την προεδρία του Jean Claude Trichet, η ΕΚΤ αντιδρούσε, με κύρια έγνοια τότε να αποτελεί η αποτροπή χρεοκοπίας που θα ενεργοποιούσε τα CDS και έτσι θα ανάγκαζε τους πωλητές αυτών των κερδοσκοπικών εργαλείων να παίξουν τον ρόλο τους ως εγγυητών.

Πρόκειται, όπως χαρακτηριστικά σημειώνει, για μια περίεργη προτεραιότητα ενός ρυθμιστή των τραπεζών, για να συμπληρώσει: «και δεν μιλώ για τα ιστορικά λάθη με την αύξηση των επιτοκίων κατά την έναρξη της χρηματοπιστωτικής κρίσης…».

Ωστόσο, ο νομπελίστας οικονομολόγος σημειώνει ότι δεδομένης της αποτυχίας άλλων ευρωπαϊκών θεσμών, πρέπει να παραδεχθούμε ότι ο Mario Draghi έχει κάνει πολλά για να σώσει την Ευρωζώνη, υπογραμμίζοντας ότι διαδραματίζει έναν σημαντικό ρόλο.

Παράλληλα, σημειώνει ότι το κόστος μιας εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ θα ήταν υψηλότερο του κόστους διάσωσής της και υπογραμμίζει ότι αυτό που έπρεπε να έχει συμβεί από την αρχή της κρίσης, είναι να υπάρξει μια στρατηγική επικεντρωμένη στην ώθηση της ανάπτυξης, μια πολιτική υπέρ της οποίας τασσόταν επίσης το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, όμως δεν ήταν μόνο του στο να διαχειριστεί την ελληνική υπόθεση.

Όσον αφορά το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ σημειώνει ότι ο θετικός του αντίκτυπος είναι αδιαμφισβήτητος, όμως σημειώνει ότι δεν αρκεί για την αποκατάσταση της ανάπτυξης μακροπρόθεσμα.

Η πολιτική ποσοτικής χαλάρωσης διατηρεί μια εσφαλμένη αίσθηση εμπιστοσύνης, επισημαίνει και προσθέτει ότι στην Ευρώπη, όπως και στις ΗΠΑ που η FED ακολούθησε την ίδια πρακτική, αυξάνει την ανισότητα, μεταφέροντας πλούτο στους πλουσίους.

Τονίζει δε ότι το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων της ΕΚΤ δεν θα λύσει το πρόβλημα της Ευρωζώνης, ακόμη και αν είναι καλύτερο από το τίποτα και προσθέτει ότι ο ίδιος, όπως και ο έλληνας υπουργός Οικονομικών, Γ. Βαρουφάκης, εκτιμά ότι θα ήταν καλύτερο η ΕΚΤ να αγοράζει ομόλογα της ΕΤΕπ, ώστε να επενδύει σε πολλά projects που θα είναι επωφελή για την ευρωπαϊκή οικονομία.

Πρέπει να πάμε πέρα από το πακέτο Juncker, αναφέρει και προσθέτει ότι η ιδέα της συνεργασίας ΕΚΤ και ΕΤΕπ φαίνεται καλή, όμως θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και άλλοι θεσμοί ή να δημιουργηθούν άλλοι ώστε να τεθεί σε εφαρμογή ένα μεγάλο επενδυτικό σχέδιο.