Economist: Το κράτος πνίγει τις επιχειρήσεις στην Ελλάδα

Στην 144η θέση, επί 148 χωρών, κατατάσσεται η Ελλάδα, σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό του World Economic Forum, με κριτήριο τη γραφειοκρατία και το κρατικό βάρος προς τις επιχειρήσεις. 
 
Στην κορυφή της κατάταξης βρίσκεται η Σιγκαπούρη, ως η χώρα με τη μικρότερη επιβάρυνση προς τις εταιρίες, ενώ εντύπωση προκαλεί ότι στις τελευταίες θέσεις της κατάταξης, εκτός της χώρας μας, φιγουράρουν πολλές ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Ισπανία (125η), η Γαλλία (130ή), η Πορτογαλία (132η) και η Ιταλία (146η). Οι δε ΗΠΑ υποχώρησαν το 2013 στην 80ή θέση, από την 23η πριν από μία επταετία.
 
Σημειώνεται ότι η έρευνα καταμετρά το συνολικό ρυθμιστικό βάρος προς μια εταιρία (π.χ. εργατική νομοθεσία, γραφειοκρατία, διοικητικά κόστη κ.ά.).
 
Σε γενικές γραμμές, υπογραμμίζει ο Economist, οι αναδυόμενες αγορές προχωρούν σε μείωση της γραφειοκρατίας τη στιγμή που οι ανεπτυγμένες ενισχύουν τη νομοθεσία τους.

Αυτό είναι προβληματικό δεδομένου ότι την ίδια ώρα, δυσκολεύονται να παράγουν ανάπτυξη, σημειώνει.

Το BusinessEurope εκτιμά ότι το διοικητικό βάρος για τις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις διαμορφώνεται στο 3,5% του ΑΕΠ. Σχεδόν το μισό οφείλεται στην εφαρμογή της ευρωπαϊκής νομοθεσίας με ιδιαίτερο ζήλο από συγκεκριμένες χώρες της περιφέρειας.
 

Η Κομισιόν έχει καθορίσει στόχους για μείωση ρυθμίσεων που θεωρούνται επιβαρυντικές, τη στιγμή που σχεδιάζει συνεχώς νέους νόμους.
 
Την ίδια ώρα, το πρόβλημα για τους πολιτικούς έγκειται στο ότι οι ψηφοφόροι που έχουν δει τους μισθούς τους να συμπιέζονται από την οικονομική κρίση δεν βλέπουν με καλό μάτι τη χαλάρωση της νομοθεσίας προς όφελος των επιχειρήσεων.
 
Ακόμη, στην Ευρώπη, το πρόβλημα εντοπίζεται στην εργατική νομοθεσία που έχει σχεδιαστεί για να προστατεύσει τους υφιστάμενους εργαζόμενους από μια άδικη απόλυση. Αυτό, σημειώνει το περιοδικό, συχνά καθιστά τους εργοδότες διστακτικούς στο να προχωρήσουν σε νέες προσλήψεις. 
 
Τα τελευταία χρόνια, καταγράφονται προσπάθειες να γίνει πιο ευέλικτη η εργατική νομοθεσία, αλλά αυτό δεν φαίνεται να αρκεί. Ο κίνδυνος είναι ότι, όταν έλθει η ώρα να αυξήσουν την παραγωγική τους ικανότητα οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις, θα το κάνουν μακριά από την Ευρώπη, όπου οι εργασιακές συμβάσεις είναι πιο ευέλικτες και οι μισθοί και οι εισφορές διαμορφώνονται σε χαμηλότερα επίπεδα.