Δραματικές αλλαγές στη ναυτιλία από τη Συνθήκη της Βασιλείας ΙΙ

Μια από τις παρενέργειες της Συνθήκης της Βασιλείας ΙΙ θα είναι η αύξηση του κόστους κεφαλαίου για δραστηριότητες υψηλού ρίσκου όπως συμβαίνει στη ναυτιλία, η οποία με τη σειρά της θα οδηγήσει σε ιεράρχηση των αιτημάτων για χρηματοδότηση. Πέρα από τα κλασικά τραπεζικά κριτήρια αξιοπιστίας, αναζητούνται επιπλέον παράγοντες που θα οδηγούν στην ορθολογική λήψη αποφάσεων από την πλευρά των τραπεζών, οι οποίοι θα είναι δεκτικοί στις πάγιες οδηγίες προς το προσωπικό τους.

Υπό αυτό το διαφαινόμενο καθεστώς, ήδη αναζητούνται από τον τραπεζικό κλάδο αντικειμενικά, ποιοτικά κριτήρια ως προς την ασκούμενη διαχείριση από τους δανειολήπτες συλλογικά, αλλά και σε ατομική βάση. Πώς δηλαδή διοικείται η εταιρεία, αν λειτουργούν στην πραγματικότητα τα θεσμοθετημένα όργανά της ή αν απλώς συμφωνούν με την άποψη του ενός, ποια είναι τα προσόντα αυτών που ασκούν διοίκηση, ποια είναι η αξιολόγησή τους για το συγκεκριμένο πόστο. Μετά από τις εταιρείες πετρελαίου και κάποιους άλλους μεγάλους ναυλωτές, φαίνεται ότι έρχεται η σειρά του τραπεζικού τομέα να αξιολογήσει και αξιολογώντας να επιβραβεύσει την ποιότητα στην ασκούμενη διαχείριση.

Η υλοποίηση των ανωτέρω αναμένεται να έχει αντίκτυπο στην επιλογή ατόμων από τις μελλοντικές δανειολήπτριες για στελέχη, διευθυντικές θέσεις -με έμφαση στην καταλληλότητα του γενικού και οικονομικού διευθυντή- και μέλη των διοικητικών συμβουλίων, φέρνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την κλασική ελληνική διαχειρίστρια εταιρεία πιο κοντά στον τρόπο λειτουργίας των εισηγμένων στα χρηματιστήρια ναυτιλιακών εταιρειών.