Δ. Τσεκούρας, ο παλαιότερος χρηματιστής της οδού Αθηνών

Γύρω στα 1979 ένας εφοπλιστής περνά το κατώφλι του χρηματιστή κ. Δημήτρη Τσεκούρα, στη γωνία Πεσμαζόγλου και Σταδίου.

Εκείνες τις ημέρες, οι Ιρανοί κρατούν ομήρους στην αμερικανική πρεσβεία στην Τεχεράνη και η παλιά Σοφοκλέους αρχίζει να σημειώνει απώλειες.

Ο εφοπλιστής, ο οποίος είχε πάρει τις συστάσεις του για τη χρηματιστηριακή, του λέει ότι διαθέτει 500 εκατ. δρχ., τα οποία και θέλει να επενδύσει στο Χρηματιστήριο.

Η απάντηση, όμως, που λαμβάνει τον αφήνει άφωνο: «Πάρε τα χρήματά σου και πήγαινε αλλού. Δεν είναι καιρός για το Χρηματιστήριο». Η προμήθεια που θα λάμβανε η χρηματιστηριακή έφθανε τα 5 εκατ. δρχ., ωστόσο την αρνήθηκε. Στην αρχή ο εφοπλιστής ετοιμάστηκε να φύγει. Το μετάνιωσε και άκουσε τον χρηματιστή.

Οι όμηροι στην αμερικανική πρεσβεία έμειναν σχεδόν έναν ολόκληρο χρόνο και φυσικά η περιουσία των 500 εκατ. δρχ. θα είχε κάνει φτερά. Τελικώς, ο εφοπλιστής έμεινε στη χρηματιστηριακή και αργότερα κέρδισε πολύ περισσότερα. Εκείνη, όμως, η γνωριμία ωφέλησε τον χρηματιστή δίνοντας αξιοπιστία. Σήμερα είναι ο παλαιότερος αντικριστής εν ζωή, καθώς ορίστηκε το 1947, όταν ήδη εργαζόταν στη χρηματιστηριακή του πατέρα του.

Πάντοτε, όμως, βάδισε στα βήματά του. Η παρακαταθήκη που έλαβε από τον οπλαρχηγό του βορειοηπειρωτικού αγώνα Αθανάσιο Τσεκούρα ήταν μία: να θεωρεί τα χρήματα του πελάτη ιερά. Εάν κερδίσει ο πελάτης, τότε θα κερδίσει και ο ίδιος.

«Η ανώνυμος εταιρεία είναι κάτι το απρόσωπο»

Ξεκίνησε ως βοηθός του πατέρα του στη χρηματιστηριακή εταιρεία σε δύσκολες εποχές, μέσα στον πόλεμο του 1940. Ακολουθεί, όμως, έως σήμερα την ίδια παράδοση. «Η ανώνυμος εταιρεία είναι κάτι το απρόσωπο. Εμείς είχαμε σχέσεις αδελφικής εμπιστοσύνης με τους πελάτες μας. Σήμερα, οι μικρές χρηματιστηριακές είναι μπακάλικα και οι μεγάλες σούπερ μάρκετ».

Η αξιοπιστία, όμως, δεν εξαρτάται από τα μεγέθη των εταιρειών. Η αξιοπιστία είναι καθημερινή. Την περίοδο 1947-1948, ο αδελφός του χρηματιστή, μηχανικός, συνεργάζεται με έναν Ελβετό επιχειρηματία ο οποίος φέρνει στην Ελλάδα σκαφτικά μηχανήματα που πήρε από δημοπρασίες. Ο Ελβετός ρωτά για τον Τσεκούρα τη γερμανική τράπεζα Deutsche Bank. H τελευταία τού απαντά ότι η εταιρεία είναι μικρή, αλλά αξιόπιστη. Το αποτέλεσμα: ο σταθμός Λαρίσης γέμισε από 200 μηχανήματα εκσκαφής και με υπουργική απόφαση τους παραχωρήθηκε χώρος ώστε να γίνεται η εισαγωγή στην Ελλάδα.

Η είσοδος στην ΟΝΕ έγινε με το 1999

«Εγιναν λάθη πολλά από εμάς τους χρηματιστές», λέει ο κ. Τσεκούρας όταν τον ρωτάμε για την πώληση της ΕΧΑΕ. Οπως επισημαίνει, ένα από τα λάθη ήταν η συγχώνευση του Χρηματιστηρίου με το Αποθετήριο, με αποτέλεσμα η περιουσία των χρηματιστών να μειωθεί κατά το 1/5.

Από τα μεγαλύτερα, όμως, λάθη, όπως συμπληρώνει, ήταν όταν το 1999 εισήλθαν στο επάγγελμα των χρηματιστών άνθρωποι άσχετοι, καιροσκόποι και σπεκουλαδόροι. Εκμεταλλεύθηκαν την άγνοια των Ελλήνων επενδυτών, με συνέπεια τη δημιουργία της ελληνικής χρηματιστηριακής φούσκας στην οποία χάθηκαν περιουσίες. Κάποιοι, όμως, είχαν επίγνωση της κατάστασης, γνώριζαν και επωφελήθηκαν τα μέγιστα.

Ομως, ο χρηματιστής κ. Τσεκούρας διακρίνει και κάτι άλλο το οποίο θα αποτελέσει αντικείμενο μελέτης για οικονομολόγους και ιστορικούς. Μας εξηγεί ότι ο πληθωρισμός μειώνεται όταν στην αγορά δεν κυκλοφορεί χρήμα. Τω όντι. Το 1999, μεγάλες καταθέσεις, αντίτιμα ακινήτων και τόσα άλλα περιουσιακά στοιχεία κατευθύνθηκαν στις μετοχές, με συνέπεια τη μείωση του πληθωρισμού και την τελική είσοδο της χώρας στην Οικονομική και Νομισματική Ενωση της Ευρώπης.

«Η Ελλάδα έχει προοπτικές»

Γιος μακεδονομάχου και ήρωα της Βορείου Ηπείρου, ο κ. Δημήτρης Τσεκούρας πέραν της φιλοπατρίας την οποία διακονεί ακόμη και σήμερα, παραμένει αισιόδοξος για το μέλλον της χώρας μας. Εξηγεί ότι η χώρα μας ήταν και παραμένει ένας αγαθός συνεργάτης όλων των συμφερόντων, είτε στην Ανατολή είτε στη Δύση.

«Το Χρηματιστήριο έχει μέλλον», μας λέει ο κ. Τσεκούρας, κόντρα σ’ όλες τις μαύρες προβλέψεις της πρόσφατης περιόδου. Κάτι παραπάνω γνωρίζει άλλωστε ο χρηματιστής ο οποίος έμεινε πιστός στις παρακαταθήκες του πατέρα του και σήμερα αισθάνεται ευτυχής και ικανοποιημένος. Η ευτυχία, λοιπόν, δεν κρύβεται στην επιτυχία με κάθε μέσο, όσο κι αν ορισμένοι επιμένουν να ακολουθούν το γνωστό «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».