Αυστρία: Η Ελλάδα πορεύεται στη σωστή κατεύθυνση αλλά με αργούς ρυθμούς

Η Ελλάδα πορεύεται μεν στη σωστή κατεύθυνση, αλλά αυτό γίνεται με αργούς ρυθμούς και τα μέτρα που λαμβάνονται είναι άδικα κατανεμημένα, καθώς δεν υπάρχουν εισπράξεις από φοροφυγάδες αλλά από αυξήσεις φόρων που πλήττουν τα χαμηλά εισοδήματα. Θα πρέπει να δοθεί στους ανθρώπους ελπίδα για να αισθανθούν πως για τα βάρη που σηκώνουν θα πάρουν κάποτε κάποιο αντάλλαγμα. Αυτό επισημαίνει ο διευθυντής του αυστριακού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών, Καρλ Άιγκινγκερ, σε σημερινή συνέντευξή του στην αυστριακή εφημερίδα «Ντι Πρέσε».

Ο ίδιος, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα, διαπίστωσε αρκετές βελτιώσεις, όπως στην ανταγωνιστικότητα, στη μείωση σχεδόν στο μηδέν του ελλείμματος ισοζυγίου πληρωμών - που βρισκόταν παλιότερα στο 19% - στο χαμηλότερο έλλειμμα στον προϋπολογισμό, στην ύπαρξη ενός πρωτογενούς πλεονάσματος, που βέβαια δεν ωφελεί αν οι τόκοι είναι τόσο υψηλοί ώστε το έλλειμμα στον προυπολογισμό να παραμένει στο 5%.

Ταυτόχρονα, όπως προσθέτει, καταστροφική είναι η κατάσταση με την ανεργία που βρίσκεται στο 27%, για τους νέους, μάλιστα, στο 60%, και οι άνεργοι δεν έχουν καμία ελπίδα να βρουν μία απασχόληση, ενώ από την άλλη έχουν γίνει πολλά ως προς την ευελιξία της εργασίας που είναι δεδομένη στον ιδιωτικό τομέα και οι εταιρείες μπορούν να συμφωνούν με κάθε εργαζόμενο για έναν χαμηλότερο μισθό. Το πρόβλημα είναι πώς θα δοθεί προοπτική σε αυτούς τους νέους που δεν έχουν τίποτε, είναι άνεργοι και έπειτα από ένα χρονικό διάστημα σταματά και το επίδομα ανεργίας. Ο ίδιος προτείνει να δοθεί η δυνατότητα στους νέους οι οποίοι προτίθενται να ιδρύσουν μια επιχείρηση με τις ανάλογες διευκολύνσεις από τις υπηρεσίες για την άδεια λειτουργίας, που, όμως, αυτή τη στιγμή δεν δίνουν καμία απάντηση στον ενδιαφερόμενο, κατόπιν η επιχείρηση ξεκινά τη λειτουργία της, για να απαγορευτεί στη συνέχεια και όλη η προεργασία να αποβεί μάταιη.

Ο επικεφαλής του αυστριακού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών προτείνει μια προσαρμογή των ευρωπαϊκών περιφερειακών προγραμμάτων ώστε να δημιουργείται απασχόληση - καθώς, όπως σημειώνει, πρωταρχικός στόχος δεν πρέπει να είναι η κατασκευή νέων δρόμων αλλά η δημιουργία απασχόληση. Επίσης, προτείνει τη δημιουργία βιομηχανικών ζωνών στην Ελλάδα, στις οποίες οι διοικητικές διαδικασίες να είναι διαφορετικές και ταχείες, με την εγγύηση ότι μια αίτηση ίδρυσης επιχείρησης θα διεκπεραιωθεί μέσα σε μερικές εβδομάδες, όπως γινόταν πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004, επειδή η κυβέρνηση ήξερε πως όλα θα πρέπει να είναι εγκαίρως έτοιμα.

Απαντώντας στην ερώτηση τι θα συνιστούσε, επιπλέον, στην ελληνική κυβέρνηση, ο Καρλ Άιγκινγκερ απαντά χαρακτηριστικά πως «η Ελλάδα έχει ένα πρόβλημα και όχι η Άγκελα Μέρκελ και η Ελλάδα πρέπει να λύσει αυτό το πρόβλημα». Η κυβέρνηση, όπως υποστηρίζει, θα πρέπει να έχει ένα όραμα για το 2030, για το ποιοι κλάδοι της οικονομίας θα πρέπει να είναι μέχρι τότε ανταγωνιστικοί, ποια μορφή θα πρέπει να έχουν τα λιμάνια, με ποιον θα πρέπει να έχει εμπορικές συναλλαγές. Έχοντας αυτά τα οράματα θα μπορεί να διακρίνει ποια χρήματα χρειάζεται από την Ευρώπη, καθώς αυτή τη στιγμή προτείνονται λάθος προγράμματα και δεν απορροφούνται οι ευρωπαϊκοί πόροι.

Αναφερόμενος στη φυγή χρημάτων από την Ελλάδα στο εξωτερικό, επισημαίνει ότι πολλά από αυτά θα μπορούσαν να επιστρέψουν με μία αμνηστία, επιβάλλοντας για παράδειγμα έναν φόρο 20%. Σε αντάλλαγμα να μπορούν αυτοί που τα είχαν εξάγει να τα επαναφέρουν χωρίς να έχουν να αντιμετωπίσουν κάποια δίωξη και αυτά τα χρήματα να μπορούν να χρησιμοποιηθούν για επενδύσεις.

Τέλος, ο κ. Άιγκινγκερ τάσσεται υπέρ μιας «έξυπνης» διαγραφής ενός σημαντικού μέρους του ελληνικού χρέους, όμως, επισημαίνει πως αυτήν τη στιγμή δεν υπάρχει καμία προθυμία εξαιτίας των επικείμενων γερμανικών εκλογών.