Ούτε τον πληθωρισμό οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο…

Σε πραγματικές αυξήσεις μισθών κάτω από τον πληθωρισμό για τους δημοσίους υπαλλήλους, οδηγούν τα σχέδια της κυβέρνησης και της Τραπέζης της Ελλάδος για την εισοδηματική πολιτική του 2009.  

Πίσω από τη σύσταση για «αυτοσυγκράτηση» στις μισθολογικές διεκδικήσεις, την οποία διατύπωσε ο πρωθυπουργός προς την ΑΔΕΔΥ, που έφυγε με άδεια χέρια από το Μέγαρο Μαξίμου, κρύβονται τα σχέδια της κυβέρνησης για πενιχρές αυξήσεις μισθών, που δεν θα διασφαλίζουν το πραγματικό εισόδημα από τον πληθωρισμό.  

Στο μέτωπο των μισθών, τα σενάρια που εξετάζει το οικονομικό επιτελείο οδηγούν, στην καλύτερη περίπτωση, σε ονομαστικές αυξήσεις έως 2,6%.  

Για παράδειγμα: υπάλληλος υποχρεωτικής εκπαίδευσης έπαιρνε το 2008 βασικό μισθό 711 ευρώ και μαζί με επιδόματα, 944 ευρώ. Με αύξηση 2,6% και μαζί με την ωρίμανση, θα έχει πλέον βασικό 759 ευρώ, αλλά οι τακτικές αποδοχές δεν θα ξεπεράσουν τα 963 ευρώ. Καθαρή αύξηση δηλαδή 2% ή μόλις 21 ευρώ το μήνα.  

Την ίδια ώρα όμως το υπουργείο «κόβει μαχαίρι» κατά 10% και τις υπερωρίες. 

Έτσι, ο ίδιος υπάλληλος που το 2008 έπαιρνε με 20 ώρες υπερωρίες 1.015 ευρώ, φέτος θα παίρνει 1.031. Το εισόδημα του αυξάνεται μόλις 1,6%, κατά 15 ευρώ το μήνα. 

Καθώς όμως ο επίσημος πληθωρισμός έπεσε κάτω από 2%, στο υπουργείο Οικονομικών εξετάζουν και σύνδεση των αυξήσεων στο δημόσιο με την παραγωγικότητα, όπως προτείνει ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος. 

Με «συνταγή Προβόπουλου», ο υπάλληλος των 1015 ευρώ θα φτάσει στα 1016, με καθαρή αύξηση ένα τοις χιλίοις, δηλαδή ένα ευρώ το μήνα. 

Και όλα αυτά, ενώ το υπουργείο Οικονομίας σχεδιάζει νέο σύστημα πληρωμών στο Δημόσιο για να βάλει ψαλίδι στις «κρυφές αμοιβές», σε μια προσπάθεια να εξοικονομήσει 1 δισ. ευρώ μέχρι το 2010 από κρατικές δαπάνες, και να κλείσει «αναίμακτα» τις «τρύπες» στον κρατικό προϋπολογισμό και το πρόγραμμα Σταθερότητας.  

Θα πρόκειται για «γενικό ξεκαθάρισμα» και στο «στόχαστρο» κρυφά επιδόματα, και ειδικά μισθολόγια και αμοιβές. Το νέο σύστημα θα αποτελέσει και τη βάση για το νέο μισθολόγιο που προωθεί η κυβέρνηση. 

Πάντως, το ζήτημα των αυξήσεων θα συζητηθεί ξανά σε σύσκεψη της ΑΔΕΔΥ με τον υπουργό Οικονομίας στις 3 Μαρτίου. Τις επόμενες μέρες θα λάβει και τις τελικές της αποφάσεις, υπό το βάρος και των πιέσεων των Βρυξελών για μείωση των ελλειμμάτων.  

«Τρύπα» 2 δισ. ευρώ

Ο κ. Παπαθανασίου πάντως έσπευσε να αναφέρει ότι το έλλειμμα του φορέα κύριας σύνταξης των δημ. υπαλλήλων προβλέπεται να φτάσει το 2010 στα 2 δισ. ευρώ, στοιχεία που αμφισβήτησαν οι συνδικαλιστές .  

Η μόνη δέσμευση που απέσπασε το προεδρείο της ΑΔΕΔΥ, που έχει κηρύξει πανελλαδική απεργία στις 25 Φεβρουαρίου αφορά τη χρηματοδότηση των ταμείων Ασφάλισης του δημοσίου που καταρρέουν. 

Ο κύριος Παπαθανασίου δήλωσε πως η κυβέρνηση θα εξαντλήσει τα περιθώρια για να στηρίξει τα ασφαλιστικά ταμεία των δημοσίων υπαλλήλων.  

Είναι χαρακτηριστικό πάντως, ότι στο Ταμείο Πρόνοιας, 15.000 συνταξιούχοι αναμένουν επί 17 μήνες την καταβολή του εφάπαξ, ενώ περίπου 200 από αυτούς δεν βρίσκονται πλέον στη ζωή και θα το λάβουν οι κληρονόμοι τους.  

Aπό τους εκπροσώπους της ΑΔΕΔΥ, τους οποίους συνάντησε χτες, παρουσία  των Υπουργών  Εσωτερικών και Οικονομίας, ο πρωθυπουργός κ. Κώστας Καραμανλής ζήτησε υπευθυνότητα και αυτοσυγκράτηση στις διεκδικήσεις τους.   

Το προεδρείο των δημοσίων υπαλλήλων έθεσε θέμα αξιοπιστίας  της κυβέρνησης, αναφέροντας ότι εδώ και 4 χρόνια παρά τις συνεχείς εξαγγελίες  δεν έχει καν ξεκινήσει η συζήτηση για το μισθολόγιο , γεγονός που παραδέχτηκε και ο πρωθυπουργός.  

Οι συμβασιούχοι 

Στη συνάντηση συζητήθηκαν επίσης η αποτελεσματικότερη λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης αλλά και το θέμα των συμβασιούχων. Ο  κ. Παυλόπουλος τόνισε ότι “ η κυβέρνηση μοριοδοτεί τους υπαλλήλους που δεν καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Οσοι έγιναν ήδη αορίστου χρόνου ,υπάρχει η ανάγκη να μετέχουν στην ιεραρχία , θέμα που θα ρυθμίσουμε στο επόμενο νομοσχέδιο του υπουργείου ” 

Οι εκπρόσωποι της ΑΔΕΔΥ δήλωσαν μετά τη συνάντηση ότι “ η αυτοσυγκράτηση  που ζήτησε ο πρωθυπουργός στις διεκδικήσεις των εργαζομένων αποτελεί νέα προσπάθεια ανάσχεσης των αγώνων των εργαζομένων. Πολύ περισσότερο όταν η κυβέρνηση εμμένει στην ίδια νεοφιλελεύθερη πολιτική  που περιορίζει τα εισοδήματα των εργαζομένων, και τους αφήνει χωρίς  εφάπαξ και περίθαλψη. ”