«Δικαιώθηκε ο ΣΜΕΧΑ για τα δομημένα»

Η προχθεσινή ομόφωνη απόφαση του τριμελούς εφετείου κακουργημάτων με την οποία κρίθηκαν ως αθώοι μεταξύ άλλων και οι νόμιμοι εκπρόσωποι τεσσάρων χρηματιστηριακών εταιρειών που είχαν κάνει συναλλαγές σε μη δομημένους τίτλους του Ελληνικού δημοσίου είναι αποκαλυπτική και αποτελεί επιπλέον δικαίωση των θέσεων του ΣΜΕΧΑ. 

Από την πρώτη στιγμή ο ΣΜΕΧΑ είχε κάνει λόγο για επιχείρηση όρθωσης τεχνικών εμποδίων στις συναλλαγές ομολόγων του Δημοσίου των ιδιωτικών ΑΧΕΠΕΥ με απώτερο σκοπό τον περιορισμό αυτής της υπηρεσίας σε λίγες μεγάλες Τράπεζες, σε βάρος του Δημοσίου συμφέροντος που χρειάζεται στην αγορά αυτή όσο το δυνατόν περισσότερους συμμετέχοντες. Επίσης είχε καυτηριάσει τη μη διερεύνηση των συναλλαγών των χρηματιστηριακών των μεγάλων τραπεζικών ομίλων που τότε αποχώρησαν και προσπάθησαν εις μάτην να διασπάσουν και να υποβαθμίσουν τον ΣΜΕΧΑ. 

Δυσφημίστηκαν οι ιδιωτικές χρηματιστηριακές την ίδια στιγμή που η ΤτΕ (που διαχειρίζεται το ΗΔΑΤ) επισήμως δηλώνει ότι μέχρι 16% των συναλλαγών ομολόγων γίνονται εντός ΗΔΑΤ!, ενώ επιχειρήθηκε να κατηγορηθούν για συναλλαγές που δήθεν ήταν παράνομες μόνο και μόνο γιατί ήταν εκτός του συστήματος ΗΔΑΤ! Άμεσα είχαμε αντιδράσει τότε λέγοντας ότι «το μεγαλύτερο μέρος των συναλλαγών σε τίτλους του ελληνικού δημοσίου γίνεται εκτός ΗΔΑΤ» και καθώς «η αγορά των ομολόγων είναι εξωχρηματιστηριακή γίνεται και σε τιμές που μπορεί να έχουν απόκλιση από την ΗΔΑΤ εφόσον συμφωνήσουν ο αγοραστής και ο πωλητής». Τέτοιες συναλλαγές είχαν κάνει και οι τραπεζικές χρηματιστηριακές, καθώς και τράπεζες, ακόμη και το dealing room της Τράπεζας της Ελλάδος. Ελέγχθηκαν ποτέ;  Ελέγχθηκε το ποσοστό απόκλισης; Αξιολογήθηκε το πρόσφατο πόρισμα της Βουλής;  Αν όχι, γιατί; 

Η τότε διοίκηση της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς υπό τον τότε Πρόεδρο κο Αλέξιο Πιλάβιο είναι εκτεθειμένη με την απόφαση αυτή γιατί όλα αυτά που αβάσιμα, όπως απεφάνθη το δικαστήριο είχε τότε ισχυριστεί κατέπεσαν, μετά από τεράστια πολυετή δικαστικά και εποπτικά έξοδα που κατέβαλαν οι Έλληνες φορολογούμενοι και οι κατηγορηθέντες. Και ρωτάμε: Ποιος θα αποζημιώσει το Δημόσιο για αυτά τα άσκοπα έξοδα πολλών ετών; Ποιος θα αποζημιώσει τους μετόχους των εταιρειών αυτών που είδαν από τη μια στιγμή στην άλλη να σπιλώνεται το όνομά τους και να χάνονται οι περιουσίες τους και οι κόποι μιας ολόκληρης ζωής; Ακόμη όμως αποδεικνύεται ότι η μετέπειτα νομοθετική παρέμβαση του Yπουργού Οικονομικών το 2009 να μην συμμετέχει ο ΣΜΕΧΑ με εκπρόσωπο του στο ΔΣ της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς συνδέεται με την υπόθεση αυτή γιατί ο πραγματικός εκπρόσωπος του ΣΜΕΧΑ στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς [και όχι ο, (ορισθείς από τον τότε Υπουργό), εκ των τραπεζών προερχόμενος στην πράξη εκπρόσωπος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς στο Δ.Σ. του ΣΜΕΧΑ] θα είχε αντιδράσει με τεχνογνωσία υπέρ της νομιμότητας.

Η εξέλιξη της υπόθεσης αυτής αναδεικνύει μεταξύ πολλών άλλων ότι τόσο για το θέμα της συμμετοχής εκπροσώπου του ΣΜΕΧΑ στο ΔΣ της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς όσο και για τον τρόπο διαχείρισης των κεφαλαίων των ασφαλιστικών ταμείων απαιτείται διαβούλευση με τους φορείς της αγοράς που έχουν την κατάλληλη τεχνογνωσία.