Κατασκευές: Σήμα κινδύνου για το ψαλίδισμα των δημοσίων επενδύσεων

Κουτσουρεμένο κατά 37,2% από το 2004 μέχρι σήμερα εμφανίζεται το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, ενώ σύμφωνα με τις τεχνικές εταιρείες οι προβλέψεις του 2009 είναι οι χαμηλότερες της τελευταίας δωδεκαετίας.  

Ο κατασκευαστικός κλάδος κρούει το καμπανάκι του κινδύνου για τη δραματική υποχώρηση των δημοσίων επενδύσεων, εκτιμώντας ότι η μείωση σε συνδυασμό με την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση βάζουν στο περιθώριο τον κλάδο και καθιστούν αβέβαιο το μέλλον των ελληνικών επιχειρήσεων.  

Σύμφωνα με τον Σύνδεσμο των μεγάλων τεχνικών εταιρειών (ΣΤΕΑΤ), στον Προϋπολογισμό του 2009 από το ΠΔΕ θα διατεθούν κονδύλια 8,5 δισ. ευρώ (το 3,2% του ΑΕΠ), έναντι 9,5 δισ. ευρώ (3,8% του ΑΕΠ) που προέβλεπαν οι Προϋπολογισμοί από το 2005 και έπειτα.  

Οπως αναφέρεται, «η υποκατάσταση του Π.Δ.Ε. με επενδύσεις μέσω του θεσμού των ΣΔΙΤ μόνο ως προσδοκία μπορεί να καταγραφεί, λόγω των αργών διαδικασιών που ακολουθούνται στην υλοποίηση των συμπράξεων και κυρίως λόγω της δυσμενούς οικονομικής κατάστασης και των προβλημάτων στους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς».  

Μεγάλα προβλήματα προκύπτουν από τις τεράστιες καθυστερήσεις που σημειώνονται στην πληρωμή εκτελεσθέντων έργων από το Ταμείο Συνοχής, λόγω της αδυναμίας του κράτους να καταβάλλει την εθνική συμμετοχή αλλά και από τη συνεχιζόμενη μεγάλη κρίση στην οικοδομική δραστηριότητα ιδιωτικών έργων. 

Το εκρηκτικό κοκτέιλ αναγκάζει τις επιχειρήσεις να στραφούν στον τραπεζικό δανεισμό για την αντιμετώπιση των υποχρεώσεών τους κάτω από ένα επαχθές καθεστώς δανειοδότησης, που συνδέεται άμεσα με την ύφεση της διεθνούς οικονομίας αλλά και από την άρνηση των τραπεζών να χορηγήσουν ρευστότητα.  

Σύμφωνα με το ΣΤΕΑΤ, η πρακτική αυτή έχει ως αποτέλεσμα:  

1. Μείωση των εισροών και απώλεια πόρων από τα προγράμματα της Ε.Ε. για τις υποδομές της χώρας τόσο από το Γ΄ ΚΠΣ (για το 2009) όσο και του ΕΣΠΑ (2007-2013), αφού η καταβολή της κοινοτικής συμμετοχής έχει προϋπόθεση την αντίστοιχη καταβολή της εθνικής συμμετοχής από το Π.Δ.Ε.

2. Μείωση του ρυθμού δημοπράτησης και του αριθμού των έργων υποδομής, που είναι άρρηκτα συνυφασμένα με την ανάπτυξη της χώρας και την ευημερία των πολιτών.

3. Σημαντική αύξηση της ανεργίας στη χώρα, αφού η βιομηχανία παραγωγής δημοσίων έργων συρρικνώνεται δραματικά.

4. Αμεσες γενικότερες κοινωνικές επιπτώσεις λόγω των παραπάνω. 

Οι κατασκευαστικές εταιρείες ζητούν από την κυβέρνηση να ενισχύσει το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, ώστε να μη σταματήσει η αναπτυξιακή πορεία της χώρας, υποστηρίζοντας ότι τα μέτρα για την αντιμετώπιση της χρηματοπιστωτικής κρίσης δεν πρέπει να εξαντληθούν στην ενίσχυση των τραπεζών.