Το τελευταίο «αντίο» στον Δημήτρη Μητροπάνο

Πέντε σπουδαίες λαϊκές φωνές του ελληνικού πενταγράμμου και ο στιχουργός των μεγαλύτερων επιτυχιών της μουσικής ιστορίας «γράφουν» το δικό τους αντίο στον γίγαντα του λαϊκού τραγουδιού, Δημήτρη Μητροπάνο.

Ο Δημήτρης Μητροπάνος υπήρξε φίλος μου από την δεκαετία του ’60. Τραγουδούσε στις μπουάτ της Πλάκας, κυρίως τραγούδια του συνεργάτη και φίλου μου Χρήστου Λεοντή. Ήταν ένας καλλιτέχνης σπάνιου ήθους και ψυχικής λεβεντιάς. Όλα αυτά, βγαίνανε και στον τρόπο που τραγουδούσε. Είχε μία ιδιόρρυθμη φωνή παρότι και αυτός είχε σαν αφετηρία του την φωνή του μεγάλου δάσκαλου της εποχής, Γρηγόρη Μπιθικώτση. Πιστεύω ότι τώρα, αυτά τα χρόνια, υπήρξε ο μεγαλύτερος λαϊκός τραγουδιστής μαζί με τον Πασχάλη Τερζή. Αναρίθμητες οι επιτυχίες του. Η αρχή έγινε, πιστεύω, από τον δίσκο «Άγιος Φεβρουάριος των Δήμου Μούτση και Μάνου Ελευθερίου. Μαζί, συνεργαστήκαμε στο δίσκο «Πικροσάββατα» που γράψαμε με τον Μίκη Θεοδωράκη. Επίσης, και σ’ έναν άλλο μεγάλο δίσκο που έγραψα με τον Χρήστο Νικολόπουλο και έχει τίτλο «Πάρε αποφάσεις». Τα μεγαλύτερα σουξέ του όμως τα έκανε με τον Μάριο Τόκα και τον Θάνο Μικρούτσικο. Ο Μητροπάνος ξεχώριζε ως τραγουδιστής. Δύσκολα θα βρεθεί αντικαταστάτης του με αυτό το μέταλλο και την αφοσίωση του στο καλό λαϊκό τραγούδι»




Η απώλεια είναι μεγάλη, αναπάντεχη και βαριά. Η ομορφιά και το μεγαλείο του λαϊκού τραγουδιού είναι η συνεχής και αδιάλειπτη σχέση του με τους απλούς ανθρώπους, οι οποίοι με ένα αλάθητο ένστικτο επιλέγουν τους αγγέλους που θα το «φρουρήσουν» και θα διασφαλίσουν τη συνέχειά του. Ο Δημήτρης Μητροπάνος είναι, λοιπόν, ένας «επίλεκτος» λαϊκός τραγουδιστής που με τις επιλογές του και την πορεία του τίμησε επάξια αυτόν τον τίτλο. Με συγκινούσε πάντα, ιδιαίτερα στα πρώτα τραγούδια του Ζαμπέτα και στα μοιραία τραγούδια από τον «Άγιο Φεβρουάριο» του Μούτση και του Ελευθερίου. Διεκδίκησε και κέρδισε με το σπαθί του μια ξεχωριστή θέση στο καλό λαϊκό τραγούδι, σε ένα θολό και ασταθές κοινωνικό τοπίο, με τα τραγούδια Θάνου Μικρούτσικου, του Μάριου Τόκα και παλαιότερα με τα τραγούδια του Μίκη και του Κουγιουμτζή. Η μνήμη του θα μείνει ζωντανή και η φωνή του θα ταξιδεύει τους φίλους του στον πόνο και στη χαρά, στους μεγάλους δρόμους και στις μικρές γειτονιές, στην καθημερινή περιπέτεια των απλών ανθρώπων.

Το ελληνικό τραγούδι έχασε έναν πολύ σημαντικό ερμηνευτή. Ο Δημήτρης Μητροπάνος τίμησε και εκπροσώπησε επάξια το ελληνικό τραγούδι με τα τραγούδια του να αποτελούν πλέον ύμνους που δεν θα σβήσουν ποτέ. Από την συνεργασία μας μόνο καλά έχω να θυμάμαι. Ο Δημήτρης ήταν ένας λαϊκός και απλός άνθρωπος, μεγάλος καλλιτέχνης, καλός φίλος και πολύ μεγάλη ψυχή. Τραγουδούσε πάντα με την καρδιά του, την καρδιά αυτή που στο τέλος τον πρόδωσε…




Για μένα, όπως και για όλους τους Έλληνες, ο Δημήτρης Μητροπάνος ήταν ένας μεγάλος λαϊκός τραγουδιστής. Υπήρξε το είδωλό μου και δοξάζω το Θεό που τον γνώρισα. Ήταν φίλος, συνάδελφος, αδελφός. Τα τελευταία δέκα χρόνια ήταν κοντά μου και ήμουν κοντά του. Πέρα από το καλλιτεχνικό του μεγαλείο αυτό που θαύμαζα σε εκείνον ήταν η απλότητα, η γενναιοδωρία του και η θέλησή του να δίνει χώρο στους καλλιτέχνες της νέας γενιάς, πράγμα σπάνιο για έναν καλλιτέχνη του βεληνεκούς του. Ζούσε για τις τρεις μεγάλες αγάπες τις ζωής του, τις κόρες του και την σύζυγό του. Όταν ο Δημήτρης σου έσφιγγε το χέρι ήταν σαν να σου έδινε μία μεγάλη, πολύ μεγάλη αγκαλιά…
Δημήτρης Μπάσης





Ο Δημήτρης είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας του λαϊκού τραγουδιού. Διέγραψε μία λαμπρή πορεία τραγουδώντας μεγάλους συνθέτες και άφησε στον κόσμο αυτό αλλά και σ’ εμάς τους τραγουδιστές μία τεράστια μουσική παρακαταθήκη. Χωρίς να τον γνωρίζω προσωπικά νιώθω ότι ήταν άντρας, αρσενικό, ωραίος άνθρωπος, χαρακτηριστικά πιο σημαντικά από την καλλιτεχνική υπόσταση. Πιστεύω ότι αντιμετώπιζε τα πάντα στην ζωή μέσα από ένα αντρίκιο, καθαρό βλέμμα…

Όταν πληροφορήθηκα τον θάνατο του Δημήτρη, ήταν σαν να ήπια φαρμάκι. Η απώλεια ενός από τους μεγαλύτερους Έλληνες καλλιτέχνες ορφάνεψε το ελληνικό τραγούδι. Ο Δημήτρης, δεν ήταν μόνο ένας τεράστιος καλλιτέχνης. Ήταν κι ένας τεράστιος άνθρωπος που παρά την μεγάλη επιτυχία του δεν το έπαιξε ποτέ φίρμα. Η γνήσια, ατόφια σαν χρυσός καρδιά του, είναι αυτό που θα μου λείψει περισσότερο από όλα…