Em.ma: Πιάσ’ την αν μπορείς!

Μεγαλωμένη σε ένα αντισυμβατικό περιβάλλον και μολονότι ο πατέρας της Παντελής Κούρος υπήρξε μια εξαιρετικά ισχυρή φυσιογνωμία στο πολιτικό προσκήνιο της Κύπρου -διετέλεσε υφυπουργός παρά τω Προέδρω τη δεκαετία 1993-2003- και η μητέρα της καθηγήτρια μπαλέτου, η ίδια ήταν πάντα ένα ανήσυχο κορίτσι με τις πολύ προσωπικές του επιλογές. Εχοντας ζήσει και σπουδάσει σε μεγάλα πολιτιστικά και καλλιτεχνικά κέντρα όπως το Λονδίνο, η Βοστόνη, η Νέα Υόρκη και το Λος Aντζελες, η Em.ma εξελίχθηκε σε μια εμπνευσμένη δημιουργό και παραγωγό των δικών της τραγουδιών - έκανε μάλιστα πολλά live σε κλαμπ της εναλλακτικής μουσικής σκηνής του Μανχάταν.

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, εξέφρασε τις μουσικές επιρροές της με ένα προσωπικό στυλ που συνδυάζει τις δυτικές μελωδίες με τον ελληνικό στίχο. Αυτό διακρίνεται ξεκάθαρα και στο τραγούδι «Waiting Room», το οποίο υπογράφει η ίδια μουσικά, στιχουργικά και σεναριακά και κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2024. Αυτή την περίοδο φωνάζει «Πιάσε με»: σε μια εναλλακτική παραγωγή του X-plosive και επιμέλεια του Κώστα Καλημέρη, η Em.ma διασκεύασε το πολυαγαπημένο τραγούδι με απόλυτο σεβασμό στον δημιουργό του Κώστα Λειβαδά, ο οποίος είχε γράψει την αρχική μουσική και τους στίχους.



GALA: Σε ποια φάση σε βρίσκει η διασκευή σου στο «Πιάσε με»; 

ΕM.MA: Αυτό το κομμάτι έχει ιδιαίτερη συναισθηματική αξία για μένα, είναι το πρώτο τραγούδι που ηχογράφησα μετά τον θάνατο του πατέρα μου. Στον κάθε άνθρωπο ένα τραγούδι μιλά στην ψυχή του διαφορετικά, ανάλογα με τα βιώματά του και τη φάση ζωής που διανύει. Οταν το πρωτάκουσα, επειδή βρισκόμουν σε μια μεταβατική και κρίσιμη φάση στη ζωή μου, μου ενέπνευσε εκείνη την αίσθηση απελευθέρωσης που νιώθεις όταν βρίσκεις την ψυχική δύναμη να αποδεχτείς το κλείσιμο ενός κεφαλαίου και να προχωρήσεις παρακάτω. 




G.: Πότε ξεκίνησε η σχέση σου με τη μουσική;

EΜ.: Από την κοιλιά της μητέρας μου, η οποία ήταν καθηγήτρια κλασικού μπαλέτου. Μεγάλωσα μέσα σε ωδεία ακούγοντας κυρίως κλασική μουσική. Δυστυχώς σε ηλικία 17 ετών την έχασα. Η τραυματική αυτή εμπειρία ήταν ένας σταθμός πάρα πολύ σημαντικός για μένα. Η ζωή μου κλονίστηκε, αλλά παράλληλα αυτό το λυπηρό γεγονός με ώθησε να ανεξαρτητοποιηθώ πολύ γρήγορα, καθώς έπρεπε να ανοίξω τα φτερά μου αφού είχα πέσει απότομα από τη «μητρική φωλιά». Ετσι, έφυγα σε νεαρή ηλικία στο εξωτερικό για να συνεχίσω την εκπαίδευσή μου. Ο πρώτος σταθμός μου ήταν το Λονδίνο, όπου σπούδασα Μουσικό Θέατρο. Τότε ξεκίνησα να πειραματίζομαι και ως συνθέτις και άρχισα να νιώθω ότι αυτό με εκφράζει περισσότερο ως καλλιτέχνη. Προχώρησα τις σπουδές μου στο Berklee College of Music στη Βοστόνη, όπου υιοθέτησα ένα ολιστικό μοντέλο έκφρασης, καθώς συστήθηκα με έναν νέο μουσικό κόσμο για μένα, όπως της τζαζ, της σόουλ, του R&B, του pop rock και γενικά πειραματίστηκα με διάφορα είδη μουσικής.

G.: Συνηθίζεις να διασκευάζεις τραγούδια, γιατί;

EΜ.: Γράφω κυρίως δικά μου τραγούδια, αλλά με ενθουσιάζουν οι διασκευές. Αποτελούν μια δημιουργική πρόκληση, γιατί για να μπορέσω να ερμηνεύσω ένα τραγούδι που είναι σύνθεση κάποιου άλλου πρέπει να το κάνω δικό μου - με σεβασμό πάντα βέβαια προς τον δημιουργό. Στόχος μου είναι να το ενσωματώσω με τη δική μου άποψη και αισθητική ώστε να οδηγήσει σε μια ερμηνεία αλήθειας. Αλλιώς θα είναι σαν να φοράω ένα δανεικό ρούχο, που όσο ωραίο κι αν είναι δεν θα μου ταιριάζει και το χειρότερο είναι ότι θα με φοράει εκείνο.

G.: Ποια ακριβώς είναι η καταγωγή σου;

EΜ.: Δεν έχω κάνει τεστ DNA για να σου πω με ακρίβεια. (γέλια) Η μητέρα μου ήταν από την Ελλάδα και ο πατέρας μου από την Κύπρο. Γεννήθηκα στη Λευκωσία, αλλά σε ηλικία 10 ετών ήρθαμε με τη μητέρα μου και τον αδελφό μου να ζήσουμε στην Αθήνα, όπου ζω και σήμερα.

G.: Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια;

ΕΜ.: Θα έλεγα ότι μεγάλωσα σε ένα αρκετά αντισυμβατικό περιβάλλον. Η μητέρα μου, όπως προανέφερα, ήταν καθηγήτρια μπαλέτου και ο πατέρας μου (Παντελής Κούρος) μια πολύ ισχυρή φυσιογνωμία στο πολιτικό προσκήνιο της Κύπρου. Ηταν και εκείνος λάτρης των τεχνών φυσικά, και στήριζε πάντα τις επιλογές μου. Αλλά όσο μεγάλη είναι η τιμή τού να έχω έναν τέτοιο πατέρα, τόσο βαριά ήταν και η σκιά της προσωπικότητας που με συνόδευε.
Ιδίως στη νεαρή μου ηλικία, η σκιά του διάσημου γονέα με σκέπαζε σε τέτοιον βαθμό που χανόταν και πνιγόταν η δική μου προσωπικότητα. Πιστεύω ότι αυτό μπορεί να το κατανοήσει κάθε παιδί που προέρχεται από διάσημους γονείς. Μεγαλώνοντας βέβαια, και αφού ξεκινήσεις ένα εσωτερικό ταξίδι αυτοβελτίωσης, αποκτάς διαφορετική προοπτική των καταστάσεων.

G.: Δηλώνεις και conceptualist artist, τι ακριβώς σημαίνει αυτό;

EΜ.: Δουλεύω με θεματολογία «abstract concepts», χρησιμοποιώντας το σώμα, το πρόσωπο και τη φωνή μου ως καμβά όπου προβάλλονται οι σκέψεις, τα συναισθήματα, οι προβληματισμοί, οι εντυπώσεις μου, καθώς και οι υποκειμενικές ερμηνείες μου για τη ζωή. Οταν ένα ερέθισμα μού γεννάει μια ιδέα, αυτή την ιδέα τη βάζω στο πλαίσιο μιας ιστορίας (concept) της οποίας είμαι η πρωταγωνίστρια. 

G.: Τι θα έλεγες ότι σε δεσμεύει και τι σε κάνει να νιώθεις ελεύθερη;

EΜ.: Η ιδέα της δέσμευσης αποτελεί πλέον για μένα ένα κοινωνικό φαινόμενο. Είναι μια κοινωνική επινόηση που μπορεί να ξεπεραστεί όταν τη δεις με διαφορετική προοπτική, μέσα σε ένα πλαίσιο αντίληψης ότι τα πάντα είναι μια προσωπική επιλογή. Μέσα από το ταξίδι της αυτοβελτίωσης μπόρεσα να δω με άλλη ματιά τα πράγματα. Η συνειδητοποίηση ότι μπορώ να σκέφτομαι και να αποφασίζω για το καθετί μου έδωσε έναν αέρα απελευθέρωσης και αυτοκυριαρχίας. Μπορώ να επιλέξω και να πάρω τη ζωή μου στα χέρια μου. Αυτό με κάνει να νιώθω ελεύθερη!



G.: Ερωτας ή αγάπη;

Em.: Τα πάντα είναι αγάπη. Ο έρωτας για ένα άλλο άτομο είναι για μένα μια έκφανση της αγάπης μέσα από τον φακό του πάθους και του ρομαντισμού. Ο έρωτας μπορεί να παίζει παιχνίδια και να ταλαιπωρεί. Μπορεί να σε ξεγελάσει και να σε εκτοξεύσει στον έβδομο ουρανό και μετά να σε προσγειώσει χωρίς αλεξίπτωτο. Ο πιο δυνατός έρωτας απ’ όλους πρέπει να είναι με τον εαυτό σου. Δεν το εννοώ εγωιστικά, αναφέρομαι στην εσωτερική ισορροπία που εκπέμπει μια ενέργεια που ελκύει αρμονικές σχέσεις και που ακόμα και αν οι σχέσεις αυτές είναι «πυροτεχνήματα», δεν σβήνουν με μη διαχειρίσιμες ζημιές.

G.: Για το τέλος, θα μας πεις τι σημαίνει Em.ma;  

E.: Είναι ο συνδυασμός των δύο ονομάτων μου, Εμμανουέλα και Μαρία, και η τελεία στη μέση το σημείο διαχωρισμού τους. Οπως λέει ο Ντίπακ Τσόπρα, η ερώτηση «ποιος είμαι;» συμπεριλαμβάνεται στα λεγόμενα «Δύσκολα Ερωτήματα» της ζωής. Η Εm.ma μοιάζει με ένα project που βρίσκεται σε διαρκή διαδικασία αυτοανακάλυψης, αυτοβελτίωσης, αυτοεξέλιξης και αναγέννησης μέσω της καλλιτεχνικής έκφρασης ◆