Καζ Χόκινς: Η χαρισματική perfomer έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα

Μια ερμηνεύτρια με ουράνια φωνή, μια γυναίκα που έζησε όσα τραγουδά και μια χαρισματική performer που μαγεύει το κοινό της. Αυτή είναι η Καζ Χόκινς, την οποία το Half Note Jazz Club θα φιλοξενήσει από τις 7 έως τις 10 Μαρτίου, σε ένα μουσικό τετραήμερο που συμπίπτει με την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.

Γεννημένη στο Μπέλφαστ της Βόρειας Ιρλανδίας, η Χόκινς μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον γεμάτο προκλήσεις, αλλά η μουσική υπήρξε πάντα η σωτήρια δύναμή της. Οι επιρροές της από θρυλικές φωνές όπως η Έτα Τζέιμς, η Τζάνις Τζόπλιν και η Αρίθα Φράνκλιν, την οδήγησαν να δημιουργήσει τη δική της καλλιτεχνική ταυτότητα - μια ταυτότητα αυθεντική, αληθινή και αφοσιωμένη στο συναίσθημα.

Οι στίχοι της μιλούν για εμπειρίες ζωής, για μάχες που δόθηκαν και για νίκες που κατακτήθηκαν με κόπο. Τα τραγούδια της, όπως το Lipstick & Cocaine και το Surviving, αγγίζουν βαθιά το κοινό, καθώς βασίζονται σε προσωπικές ιστορίες που αντικατοπτρίζουν τον πόνο, την ανθεκτικότητα και τελικά τη λύτρωση. Η μουσική για εκείνη υπήρξε θεραπευτική διαδικασία, αλλά και ένας τρόπος να εμπνεύσει και να δώσει δύναμη σε άλλους που έχουν βιώσει παρόμοιες δυσκολίες.

Στη διαδρομή της προς τη λύτρωση, καθοριστικό σημείο υπήρξε η απόφασή της να αντιμετωπίσει το παρελθόν της και να συγχωρήσει, μετατρέποντας τον πόνο σε δημιουργικότητα. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, η μουσική της απέκτησε έναν ακόμα πιο βαθύ σκοπό: να ενδυναμώνει όσους νιώθουν αδύναμοι.

Παρόλο που ζει στη Γαλλία, η φωνή της μας ταξιδεύει στις όχθες του Μισισιπή και στους δρόμους του Μέμφις, κουβαλώντας τις ρίζες της blues, soul και gospel μουσικής. Στην πρώτη της εμφάνιση στην Ελλάδα, επιθυμεί να δημιουργήσει μια μοναδική εμπειρία, όπου το κοινό θα μπορέσει να νιώσει ελεύθερο να συγκινηθεί, να τραγουδήσει και να μοιραστεί αυτή τη διαδρομή μαζί της. Η Καζ Χόκινς δεν υπόσχεται απλώς μια συναυλία, αλλά μια βαθιά ανθρώπινη σύνδεση μέσα από τη μουσική.

Η χαρισματική perfomer έδωσε συνέντευξη στο protothema.gr.

Καζ, έρχεσαι στην Ελλάδα για πρώτη φορά, σε μια χρονική περίοδο που συμπίπτει με την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Τι σημαίνει αυτή η στιγμή για σένα και ποιο μήνυμα θα ήθελες να στείλεις στις γυναίκες μέσα από τη μουσική σου;
Σας ευχαριστώ πολύ που με φιλοξενείτε! Ανυπομονώ να εμφανιστώ επιτέλους στην υπέροχη πόλη σας, ειδικά για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας 2025! Είναι μεγάλη τιμή να έχω προσκληθεί για μια τόσο σημαντική ημέρα. Φυσικά, σε έναν ιδανικό κόσμο, δεν θα χρειαζόταν να υψώνουμε συνεχώς τη φωνή μας και να αγωνιζόμαστε για την ισότητα, αλλά εφόσον ο αγώνας συνεχίζεται, τότε κι εγώ θα συνεχίσω να χρησιμοποιώ τη μουσική μου γι’ αυτόν, όπως πάντα έκανα. Η μουσική μου μιλά για την ελπίδα, για όλους, αλλά κυρίως για τις γυναίκες που έχουν υποφέρει ή αισθάνονται ότι η φωνή τους δεν ακούγεται. Κάθε τραγούδι που έχω γράψει αντικατοπτρίζει στιγμές της ζωής μου όπου έπρεπε να παλέψω για τον εαυτό μου, και μέσα από τη μουσική μου θέλω να θυμίσω στις γυναίκες τη δύναμή τους. Ο στόχος μου είναι να δημιουργήσω έναν χώρο όπου μπορούμε να νιώσουμε ενωμένες, ασφαλείς και δυνατές, ώστε να προχωρήσουμε μπροστά μαζί!

Τα τραγούδια σου, όπως το «Lipstick & Cocaine» και το «Surviving», αγγίζουν βαθιά το κοινό καθώς μιλούν για δύσκολες εμπειρίες. Πόσο θεραπευτική ήταν η μουσική για σένα σε αυτή τη διαδικασία και πώς νιώθεις όταν βλέπεις ότι εμπνέεις άλλους ανθρώπους;
Είναι δίκοπο μαχαίρι, γιατί για να εμπνεύσω άλλους, πρέπει να επιστρέφω σε επώδυνες στιγμές. Το να γράφω αυτά τα τραγούδια ήταν η δική μου θεραπεία, ένας τρόπος να εξορκίσω τους δαίμονές μου, αλλά τώρα ανήκουν σε εκείνους που τα χρειάζονται περισσότερο από μένα. Έχω μάθει ότι, όσο φροντίζω τον εαυτό μου, μπορώ να ξαναζήσω αυτές τις στιγμές χωρίς να με καταπιούν. Αν η μουσική μου βοηθήσει έστω και έναν άνθρωπο, τότε αξίζει. Είναι τιμή μου να αποτελώ μέρος της διαδικασίας θεραπείας των ανθρώπων και αντιμετωπίζω αυτήν την ευθύνη με βαθύ σεβασμό. Οι θαυμαστές μου σημαίνουν τα πάντα για μένα, γι’ αυτούς γράφω και τραγουδάω τώρα. Θέλω να με κοιτάζουν και να βλέπουν την απόδειξη ότι αξίζει να παλεύεις.

Η ζωή σου είναι γεμάτη προκλήσεις αλλά και θριάμβους. Από την κακοποίηση στην παιδική ηλικία και τον εθισμό, μέχρι την επιτυχία στη μουσική σκηνή. Ποια ήταν η πιο καθοριστική στιγμή στην πορεία σου προς τη λύτρωση;
Το να συγχωρήσω τον θείο μου, που μου έκλεψε την παιδική ηλικία, ήταν η καμπή μου. Είχε ήδη πεθάνει, αλλά ο θυμός και ο πόνος μου εξακολουθούσαν να με κρατούν πίσω. Γι’ αυτό το Surviving παρέμεινε κρυφό τραγούδι για τόσα χρόνια, δεν ήμουν έτοιμη να το αφήσω να φύγει. Όταν τελικά ψιθύρισα τις λέξεις «Σε συγχωρώ», ένιωσα σαν να πήρα πίσω τη δύναμή μου και να τίμησα το νεότερο εαυτό μου. Εκείνη τη στιγμή, τραγούδησα για τη μικρή Καζ, την ευχαρίστησα για το θάρρος της, για το ότι πάλεψε ώστε να μπορώ να στέκομαι εδώ σήμερα. Ακόμα και το τραγούδι μου Soul Superstar το έγραψα γι’ αυτήν. Αυτή ήταν η λύτρωσή μου, και ήταν απίστευτο το αίσθημα του να είμαι επιτέλους ελεύθερη.

Οι μουσικές σου επιρροές περιλαμβάνουν θρυλικές φωνές όπως η Έτα Τζέιμς, η Τζάνις Τζόπλιν και η Αρίθα Φράνκλιν. Πώς αυτές οι γυναίκες διαμόρφωσαν τη μουσική σου ταυτότητα και τι πιστεύεις ότι μπορούν να διδάξουν στις νεότερες γενιές καλλιτεχνών;
Αυτές οι γυναίκες πάλεψαν για τη θέση τους στη μουσική. Έκαναν θόρυβο, έσπασαν φραγμούς και απαίτησαν να ακουστούν. Ως παιδί που μεγάλωνε μέσα στην κακοποίηση και τον πόλεμο στο Μπέλφαστ, βρήκα καταφύγιο στις φωνές τους. Όταν όλα γύρω μου ήταν σκοτεινά, η μουσική τους μού προσέφερε μια διέξοδο για τρία λεπτά τη φορά, μπορούσα να χαθώ στον κόσμο τους. Καταλάβαινα τον πόνο τους, ακόμα κι ως παιδί, γιατί κι εγώ έπρεπε να μεγαλώσω πολύ γρήγορα. Αυτό που οι νεότερες γενιές μπορούν να μάθουν από αυτές είναι η αυθεντικότητα στην πιο αγνή της μορφή. Αυτές οι γυναίκες δεν συμμορφώθηκαν με κανόνες, διεκδίκησαν την αλήθεια τους και έγραψαν ιστορία όντας ο εαυτός τους. Ακόμα και μπροστά σε προσωπικές και πολιτικές αντιξοότητες, έμειναν δυνατές. Αυτό είναι κάτι που κάθε καλλιτέχνης σήμερα θα έπρεπε να επιδιώκει.

Τώρα ζεις στη Γαλλία, αλλά η φωνή σου μας ταξιδεύει στις όχθες του Μισισιπή και στους δρόμους του Μέμφις. Τι συναισθήματα ελπίζεις να «γεννήσεις» στο ελληνικό κοινό με αυτές τις πρώτες σου εμφανίσεις στην Αθήνα;
Ελπίζω ότι όποιος έρθει στις συναυλίες μου θα έρθει με ανοιχτή καρδιά και ανοιχτό μυαλό, έτοιμος να μοιραστεί την ιστορία μου μέσα από το τραγούδι, γιατί η ιστορία μου είναι και δική του ιστορία. Τη στιγμή που θα ανέβω στη σκηνή, θέλω οι άνθρωποι να νιώσουν ασφαλείς να κλάψουν αν το χρειάζονται, να γελάσουν, να τραγουδήσουν μαζί μου. Δεν θέλω να έχουν προσδοκίες, απλώς να αφεθούν και να νιώσουν. Ναι, κάποιες στιγμές μπορεί να είναι άβολες, αλλά η ζωή είναι θέμα ισορροπίας, και θα φροντίσω να ανεβάσω όλους με χαρά και γιορτή επίσης. Αν οι άνθρωποι φύγουν από τη συναυλία μου νιώθοντας πιο ανάλαφροι ψυχικά, πιο δυνατοί και έτοιμοι να αγκαλιάσουν την ευτυχία τους, τότε η αποστολή μου για την ψυχική υγεία μέσα από τη μουσική έχει πετύχει. Ίσως δεν θα με αγκαλιάσουν όλοι, και αυτό είναι εντάξει, αλλά αν μπορώ να τους αφήσω με κάτι να σκεφτούν, τότε νιώθω ευγνώμων γι’ αυτό.