Μιρέλα Πάχου: Το πρωί είναι διδάκτωρ της Νομικής και το βράδυ τραγουδάει σε μουσικές σκηνές, συνοδεία του ακορντεόν της

Η Μιρέλα Πάχου για τους περισσότερους είναι καταξιωμένη τραγουδοποιός, με δύο άλμπουμ («Μιρέλα» το 2014 και «Λίγο χρώμα» το 2018) και συνεργασίες με τα μεγαλύτερα ονόματα της ελληνικής έντεχνης σκηνής, από τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, τον Μίλτο Πασχαλίδη, τον Θάνο Μικρούτσικο, τον Διονύση Σαββόπουλο και τον Βασίλη Καζούλη μέχρι τον Γιώργο Νταλάρα, τον Γιάννη Κότσιρα, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τον Χρήστο Θηβαίο και τον Γιάννη Ζουγανέλη.

Στο δικό της μπλέντερ μπαίνουν ισόποσες δόσεις από παλιά λαϊκά, ελληνικά παραδοσιακά, λάτιν και σουίνγκ, ανακατεύονται όσο χρειάζεται και πασπαλίζονται με νότες από το ακορντεόν της. Λίγοι όμως γνωρίζουν ότι η Μιρέλα τα πρωινά αλλάζει τα φορέματα και τα αρβυλάκια της τραγουδίστριας με το office look της διδάκτορος της Νομικής. Στο πολυσυλλεκτικό σύμπαν της χωράνε και οι δύο κόσμοι. Και κανένας από τους δύο δεν καταλαμβάνει στην καρδιά της περισσότερο χώρο από τον άλλον.

GALA: Τι ήρθε πρώτο, η μουσική ή η Νομική;
ΜΙΡΕΛΑ ΠΑΧΟΥ: Η μουσική. Ολα ξεκίνησαν όταν ήμουν 5 χρόνων στη Ρόδο, όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα, από ένα μικρό ροζ πιανάκι που μου έκαναν δώρο οι γονείς μου για τα γενέθλιά μου. Ο μπαμπάς μου εντόπισε την ιδιαίτερη σχέση που είχα με τη μουσική, οπότε το πιανάκι αντικαταστάθηκε με το αρμόνιο. Στα 7 μου ξεκίνησα μαθήματα κλασικού πιάνου, πήρα το πτυχίο μου στα 18 και μετά ξεκίνησα και μαθήματα ακορντεόν στην Αθήνα πια, όπου είχα έρθει για να σπουδάσω Νομική.

G.: Νομική, γιατί; Ηταν το plan B;
Μ.Π.: Οχι, η Νομική με ενδιέφερε πολύ από τα χρόνια του Λυκείου και η επιλογή της ήταν συνειδητή για πολλούς λόγους. Είχα αυτή τη ρομαντική αντίληψη του δικαίου, της προσφοράς και της παροχής βοήθειας και σίγουρα ήταν πολλές και οι επαγγελματικές επιλογές που προσφέρει αυτό το πτυχίο. Μπαίνοντας στο πανεπιστήμιο ανακάλυψα και άλλες πτυχές της που δεν φανταζόμουν, όπως τη σχέση με την καθημερινή ζωή και την επικαιρότητα ή την οργάνωση της νομικής σκέψης. Με τη μουσική, ούτως ή άλλως, δεν σκεφτόμουν να ασχοληθώ επαγγελματικά.

G.: Τι σε έκανε να αλλάξεις γνώμη;

Μ.Π.: Ο συμπατριώτης μου Βασίλης Καζούλης. Είχα πάει σε ένα live του στον «Σταυρό του Νότου», συστηθήκαμε, μιλήσαμε για μουσική και κάποια στιγμή μού είπε πως όταν θα έφτιαχνε τη δική του ορχήστρα θα επικοινωνούσε μαζί μου. Και πράγματι, κάποια χρόνια αργότερα, χτύπησε το τηλέφωνό μου και έτσι ξαφνικά, χωρίς να το πολυκαταλάβω, βρέθηκα δίπλα του στη σκηνή στον «Ρυθμό Stage». Από τότε ξεκίνησε ένα ταξίδι με πολλές συνεργασίες, που μετράει πλέον δέκα χρόνια. Αχ, είναι πολλά τα χρόνια! Ξέρεις, τώρα συνειδητοποιώ ότι τέτοια εποχή, 20 χρόνια πριν, ήμουν στη Ρόδο και διάβαζα για τις Πανελλαδικές.

G.: Με τη Νομική όμως συνέχισες κανονικά.
Μ.Π.: Σε ακαδημαϊκό και συμβουλευτικό επίπεδο, όμως, γιατί η μάχιμη δικηγορία στα δικαστήρια δεν ήταν κάτι που με ενδιέφερε. Ακαδημαϊκά, λοιπόν, πήρα το διδακτορικό μου και τώρα εκκρεμεί η μεταδιδακτορική μου έρευνα. Το θεωρώ προσωπική μου ήττα που δεν την έχω παραδώσει ακόμη, αλλά κάποια στιγμή θα βρω τον χρόνο να την ολοκληρώσω. Κάνω, επίσης, και συμβουλευτική στο κομμάτι των προσωπικών δεδομένων. Είμαι στο Εργαστήριο Προσωπικής Πληροφορικής της Νομικής Αθηνών και ως ομάδα αναλαμβάνουμε συμμορφώσεις.

G.: Πώς συνταιριάζεις μουσική και Nομική;
Μ.Π.: Είναι δύο τελείως διαφορετικοί κόσμοι και δεν είναι εύκολη υπόθεση να κάνω και τα δύο παράλληλα. Νιώθω, όμως, τυχερή που καταφέρνω με κάποιον τρόπο να ισορροπώ τελικά ανάμεσα σε αυτά τα δύο παράλληλα σύμπαντα και χαίρομαι πολύ που κάνω και τα δύο. Δεν ξέρω αν θα ήμουν καλύτερη στον έναν από τους δύο χώρους, αν είχα αφοσιωθεί αποκλειστικά. Καμιά φορά σκέφτομαι ότι αν τα δίνεις όλα σε έναν τομέα, ίσως πιέζεσαι περισσότερο και δεν δίνεις το μάξιμουμ των δυνατοτήτων σου.

Σίγουρα ο ένας χώρος δεν συμπληρώνει τον άλλον και οι δύο όμως συμπληρώνουν εμένα. Ο συνδυασμός τους μου δίνει και ισορροπία και ελευθερία με έναν παράξενο τρόπο. Πάντα κρατώ ένα απόσπασμα από τη «Μαρία Νεφέλη» του Οδυσσέα Ελύτη που λέει «αν δεν στηρίξεις το ένα σου πόδι έξω απ’ τη Γη ποτέ σου δεν θα μπορέσεις να σταθείς επάνω της». Η Νομική για μένα είναι η Γη και η μουσική ο ουρανός. Είναι η δική μου ισορροπία.
G.: Παίζεις μουσική, τραγουδάς, γράφεις στίχους και μελωδίες. Πώς ξεκίνησαν όλα αυτά;

Μ.Π.: Το τραγούδι ήρθε στη ζωή μου με τη συνεργασία με τον Βασίλη Καζούλη. Δεν τραγουδούσα πριν καθόλου. Και πάλι χωρίς να το καταλάβω, στη διάρκεια της παραγωγής του πρώτου μου δίσκου, άρχισα δειλά-δειλά να γράφω στίχους και μουσική. Με οποιαδήποτε αφορμή. Μέσω της τραγουδοποιίας, αισθάνομαι ότι εκφράζομαι και επικοινωνώ το συναίσθημά μου πιο ολοκληρωμένα.
Είχα, μάλιστα, τη χαρά και την τιμή στίχους μου να μελοποιήσει ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας για το τραγούδι μου «Δύο και κάτι», αλλά και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου για το «Κοιμήσου ακόμα». Αισθάνομαι πολύ ευλογημένη για τις συνεργασίες μου και στο επίπεδο της δημιουργίας, πέρα από τις συνεργασίες πάνω στη σκηνή στα live.

G.: Ποια από αυτές ξεχωρίζεις;
Μ.Π.: Ολες τις συνεργασίες που έκανα τις ήθελα πολύ και μάλιστα κάποιες τις ονειρευόμουν από παιδί. Αν πρέπει όμως να ξεχωρίσω κάποιες, θα αναφέρω τον Μίλτο Πασχαλίδη, με τον οποίο συνεργάστηκα επτά χρόνια, και τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, με τον οποίο συνεργάστηκα εννέα χρόνια. Ειδικά τη συναυλία που κάναμε με τον Λαυρέντη και τον Μίλτο στη Νέα Υόρκη δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Είχε τεράστια συγκινησιακή φόρτιση. Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας ήταν ένας από τους πιο σπουδαίους ανθρώπους που έχω γνωρίσει, πέρα από σπουδαίος καλλιτέχνης. Από τότε που πρωτοσυναντηθήκαμε στη σκηνή εξετίμησα την ευθύτητα, την ειλικρίνεια, τη δοτικότητα και την υποστηρικτική στάση του προς τους νέους καλλιτέχνες. Εμαθα πάρα πολλά δίπλα του και του οφείλω κάποιες από τις πιο σημαντικές στιγμές στη μέχρι τώρα πορεία μου.

G.: Ποιο είναι το επόμενο βήμα σου;
Μ.Π.: Ετοιμάζω καινούριο δίσκο, τον τρίτο μου, έχει τίτλο «Εδώ θα μείνω» και θα κυκλοφορήσει μετά το Πάσχα από την εταιρεία Ogdoo Music Group. Στις 31 Μαρτίου κυκλοφόρησε και το ομώνυμο τραγούδι, που είναι το single-προπομπός. Ο δίσκος κάνει ένα πέρασμα απ’ όλες τις μουσικές που ακούω και αγαπώ και άλλες που κουβαλώ βιωματικά, όπως παραδοσιακά νησιώτικα τραγούδια διασκευασμένα και παλιά λαϊκά, που ήταν τα ακούσματα του μπαμπά μου. Ολες αυτές οι μουσικές διηγούνται τη διαδρομή μου, δηλαδή τις συνεργασίες, τους πειραματισμούς, τη δημιουργία, εικόνες και παραστάσεις, επιρροές. Είναι οκτώ τραγούδια με συνδετικό κρίκο το ακορντεόν, που με έναν μαγικό τρόπο μπορεί πολλά διαφορετικά είδη μουσικής να τα κάνει ενορχηστρωτικά να γίνονται ένα.

G.: Εχεις καθόλου ελεύθερο χρόνο;
Μ.Π.: Η αλήθεια είναι ότι η καθημερινότητά μου δεν έχει δομημένη ρουτίνα, δεν έχει αργίες και Σαββατοκύριακα. Ειδικά από την άποψη της μουσικής, υπάρχουν παράμετροι που δεν σε παραπέμπουν σε κανονικότητα και επανάληψη, για παράδειγμα οι παραστάσεις, οι περιοδείες, οι ηχογραφήσεις, και όλα αυτά σε τρελές ώρες. Αν σε αυτό που σου περιγράφω ενταχθεί και μια παράλληλη επαγγελματική δραστηριότητα που απαιτεί ρυθμούς κανονικότητας και πειθαρχίας, το μόνο που σε σώζει είναι να είσαι οργανωτικός. Οταν, όμως, βρίσκω λίγο ελεύθερο χρόνο, μου αρέσει να βλέπω τους φίλους μου για ένα ποτό, να πηγαίνω θέατρο ή σε μουσικές παραστάσεις και να ταξιδεύω.

G.: Ποιο ήταν το τελευταίο ταξίδι που έκανες;
Μ.Π.: Πριν από έναν μήνα στο Αμστερνταμ, όπου μένει ο αδελφός μου. Πήγα για να δω τη συναυλία του Ρόμπι Γουίλιαμς που ήταν καταπληκτική. Τον αγαπώ πάρα πολύ. Αν θελήσει ποτέ τραγούδι, θα χαρώ πάρα πολύ να του γράψω ένα.