Η κωμωδία της χρονιάς

Η κωμωδία της χρονιάς

Με το ντεμπούτο της, «Booksmart», η Ολίβια Γουάιλντ πετάει βιβλία στο κατεστημένο. Αποκλειστική συνέντευξη στο Πρώτο Θέμα

olivia_ar
Η Ολίβια Γουάιλντ ακολουθεί την πορεία των φιλενάδων Μόλι (Μπίνι Φέλντστιν) και Έιμι (Κέιτλιν Ντέβερ), δύο υπερβολικά ενθουσιωδών λυκειοκόριτσων που ανακαλύπτουν ότι τα τέσσερα χρόνια που έχουν θυσιάσει στο βωμό της επιτυχίας ήταν για το τίποτα, όταν μαθαίνουν ότι άλλοι συμμαθητές τους που πάρταραν όλη την ώρα έχουν περάσει σε εξίσου αναγνωρισμένα πανεπιστήμια με εκείνες.

Για να διορθώσουν αυτό το λάθος, τα δυο κορίτσια ξεκινάνε να αναπληρώσουν για τα γυμνασιακά χρόνια που τα πέρασαν υπακούοντας στους κανόνες, με το να τους σπάσουν όλους την παραμονή της αποφοίτησής τους.

«Το φοβερό με τις ταινίες για το γυμνάσιο και ο λόγος που έχουν τέτοια απήχηση, είναι ότι υπάρχουν κάποια οικουμενικά θέματα που διατρέχουν τις γενιές», λέει η Γουάιλντ. «Είναι μια περίοδος με τρομερή ένταση, όπου όλοι οι έφηβοι ζορίζονται με θέματα ατομικότητας, την απομάκρυνση από την οικογένειά τους και τη δημιουργία στενών δεσμών με φίλους. Έχουν να διαχειριστούν μια βαθιά ανασφάλεια και έναν τρομερό ενθουσιασμό».


poster1


Γεννημένη στη Νέα Υόρκη και μεγαλωμένη στη Γουάσινγκτον, η Ολίβια Γουάιλντ είναι γνωστή για μια ευρεία γκάμα ρόλων σε σινεμά και τηλεόραση, από τα χρόνια της ως Θερτίν στην τηλεοπτική σειρά «House» με τον Χιου Λόρι, η οποία τότε ήταν η σειρά με τη μεγαλύτερη θεαματικότητα στον κόσμο. Έκανε το ντεμπούτο της στο Μπρόντγουεϊ το 2017, σε μια μεταφορά του «1984» του Τζορτζ Όργουελ, και πρόσφατα πρωταγωνίστησε και έκανε την παραγωγή στο «A Vigilante», το οποίο έλαβε πολύ θερμές κριτικές στην Αμερική. Μεταξύ άλλων, έχει εμφανιστεί στο «Meadowland» (στο οποίο έκανε και παραγωγή), το βραβευμένο με Όσκαρ «Δικός της» (του Σπάικ Τζόνζι), το «Rush» και το «Drinking Buddies». Επιπλέον, έχει συμμετάσχει στην παραγωγή του βραβευμένου με Όσκαρ ντοκιμαντέρ μικρού μήκους «Body Team 12», αλλά και σε πολλά άλλα μικρού μήκους ντοκιμαντέρ που θέτουν κοινωνικά ζητήματα.







Ήταν από καιρό το όνειρό σου να σκηνοθετήσεις μια ταινία;

Κλείσιμο
Ναι. Έπρεπε όμως να βρω το κουράγιο που χρειαζόταν για να το κάνω. Στην αρχή της καριέρας μου συνειδητοποίησα πως ήμουν πολύ πιο χαρούμενη όταν ήμουν παρέα με τα συνεργατικά μυαλά μιας ταινίας. Αγαπούσα τις συζητήσεις μεταξύ σκηνοθέτη-σεναριογράφου-διευθυντή φωτογραφίας που λάμβαναν χώρα στα γυρίσματα. Αγαπούσα τη δημιουργική διαδικασία, την εξέλιξη από την ανάπτυξη μιας ταινίας μέχρι το μοντάζ. Και είχα κάποιες εμπειρίες που μου άνοιξαν την όρεξη. Έκανα μια ταινία που λεγόταν «Drinking Buddies» (2013), για την οποία αυτοσχεδιάσαμε με ένα πολύ μικρό συνεργείο, και τη γυρίσαμε με πραγματικές guerilla τεχνικές. Αυτή ήταν μάλλον η πρώτη φορά που είχα την αίσθηση δημιουργικής ιδιοκτησίας που με ενέπνευσε να μεταφερθώ πίσω από την κάμερα και να δημιουργήσω κάτι δικό μου. Έχω κάνει την παραγωγή σε ταινίες – ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας – κι αυτό με έμαθε πολλά για τη διαδικασία της ανάπτυξης. Πλησίαζα έτσι σιγά σιγά στην πιο συναρπαστική δουλειά. Τελικά, άρχισα να σκηνοθετώ μικρού μήκους και μουσικά βίντεο, και τότε συνειδητοποίησα πως ήμουν πιο χαρούμενη από ποτέ όταν ήμουν σκηνοθέτης σε γύρισμα. Οπότε ναι, ήταν όνειρό μου για πολύ καιρό, μου πήρε δέκα χρόνια να βρω το κουράγιο να το κάνω.

student1




Πώς προέκυψε το «Booksmart»;

Το «Booksmart» ήρθε στη ζωή μου λόγω της παραγωγού, Τζέσικα Έλμπαουμ, η οποία διοικεί τη Gloria Sanchez, το παράρτημα της εταιρείας Gary Sanchez (η εταιρεία παραγωγής του Γουίλ Φέρελ και του Άνταμ ΜακΚέι), που εστιάζει στις γυναίκες. Το σενάριο είχε περάσει από διάφορες εκδοχές από την Έμιλι Χάλπερν, τη Σάρα Χάσκινς και τη Σουζάνα Φόγκελ. Είχε ξεκινήσει το 2009 και είχε καταλήξει σε ένα σκονισμένο ράφι αρχείου με ταινίες που δεν ολοκληρώνονται ποτέ – εκεί που μπορείς να βρεις υπέροχα πράγματα, όπως αποδείχθηκε (γελάει). Εκεί το συνάντησα εγώ. Η Annapurna ήθελε να δει αν μπορεί να μεταφερθεί στο σημερινό κλίμα. Εγώ τους είπα: Αν με εμπιστευτείτε, σας υπόσχομαι ότι θα κάνω κάτι ιδιαίτερο. Ρώτησα αν μπορούμε να το γράψουμε από την αρχή και μου είπαν ναι.



student2


Πώς διάλεξες την Κέιτλιν Ντέβερ και την Μπίνι Φέλντστιν;

Η Κέιτλιν ήταν ήδη συνδεδεμένη με το πρότζεκτ μέσω της Annapurna προτού πάω εγώ. Αλλά, τους είπα ότι είχαν απόλυτο δίκιο να τη θέλουν. Εκείνη έπρεπε να παίξει την Έιμι. Και σκέφτηκα μετά πως η τέλεια Μόλι για την Έιμι της θα ήταν η Μπίνι Φέλντστιν. Η Μπίνι είναι μοναδική στην ευφυία, τη γοητεία, το χιούμορ και τη ζεστασιά της. Μου ήταν σαφές πως ήταν η μόνη που θα μπορούσε να παίξει τη Μόλι. Μόλις είχαμε τις δυο τους ήμασταν ελεύθερες να δημιουργήσουμε το ανσάμπλ γύρω τους, που ήταν πολύ διασκεδαστικό. Θέλαμε να βρούμε ηθοποιούς που ήταν ενδιαφέροντες στον πυρήνα τους, και δεν πληρούσαν απλά κάποια σωματική ομοιότητα με κάτι που είχαμε γράψει στο χαρτί. Γιατί δεν είχαμε γράψει τίποτα – δεν είχαμε ιδέα πώς θα έμοιαζαν. Θέλαμε να βρούμε ανθρώπους που θα ήταν ιδιαίτεροι με τον τρόπο τους, όπως βρίσκεις στα ανσάμπλ σε κλασικές νεανικές ταινίες όπως το «Fast Times at Ridgemont High», «The Breakfast Club», «Clueless».



Πώς συνδέονται οι εμπειρίες των σημερινών εφήβων με τις δικές σου και πώς διαφέρουν;

Το φοβερό με τις ταινίες για το γυμνάσιο και ο λόγος που έχουν τέτοια απήχηση, είναι ότι υπάρχουν κάποια οικουμενικά θέματα που διατρέχουν τις γενιές. Είναι μια περίοδος με τρομερή ένταση, όπου όλοι οι έφηβοι ζορίζονται με θέματα ατομικότητας, την απομάκρυνση από την οικογένειά τους και τη δημιουργία στενών δεσμών με φίλους. Έχουν να διαχειριστούν μια βαθιά ανασφάλεια και έναν τρομερό ενθουσιασμό. Αυτά τα θέματα θα είναι πάντα εκεί. Αυτό που είναι συγκεκριμένο με την εν λόγω γενιά – υποθέτω πως λέγονται Γενιά Ζ – είναι ότι είναι τόσο εξελιγμένη. Έχουν μια ωριμότητα που υποθέτω ότι προκύπτει από την επαφή με τα κοινωνικά μέσα σε μικρή ηλικία ή το είδος της πολιτικής κατάστασης, στην οποία τους έχουμε βάλει, και η επιθυμία τους να υπερασπιστούν τον εαυτό τους σ’ αυτό το περιβάλλον. Μου προκαλούν ενθουσιασμό. Ήθελα να το αντικατοπτρίσω αυτό στην ταινία και να δημιουργήσω κάτι φιλόδοξο στον ορισμό του σημερινού σχολείου.

student3




Πώς ήταν το γύρισμα;

Διασκεδαστικό, αλλά και έντονο γιατί είχαμε μόνο 26 μέρες. Η πρόθεση ήταν να φτιάξουμε μια οδύσσεια με φόντο το Λος Άντζελες, και το σενάριο έλεγε πολύ ξεκάθαρα ότι αυτά τα παιδιά είναι από εκεί. Δεν υπάρχει πόλη σαν το Λος Άντζελες, είναι τόσο πολλές πόλεις σε μία. Ήθελα να το αποτυπώσω αυτό. Έμπνευσή μου, μεταξύ άλλων, ήταν και ο «Μεγάλος Λεμπόφσκι», ιδίως με τον τρόπο που οι Κοέν απέδωσαν το Λος Άντζελες.

Πώς κατάφερες την ισορροπία ανάμεσα στο συναίσθημα και την κωμωδία;

Η πρόθεσή μας ήταν να υπογραμμίζουμε τον συναισθηματισμό με την κωμωδία και να γειώνουμε κάθε κατάσταση στην πραγματικότητα. Ήταν σημαντικό για μας να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να πούμε: «Εκεί που νομίζεις ότι θα σε πάμε σε ένα μέρος με συναίσθημα, θα το κόψουμε με κάτι ξεκαρδιστικό. Κι εκεί που νομίζεις ότι γινόμαστε τρελοί, θα σε επαναφέρουμε σε ένα γειωμένο μέρος». Αυτό το ταξίδι μέσω μιας ταινίας είναι αυτό που απολαμβάνω κι εγώ ως θεατής, οπότε αυτός ήταν ο στόχος.

Ανέφερες το «Μεγάλο Λεμπόφσκι», το «Fast Times at Ridgemont High»… Υπήρχαν κι άλλες ταινίες που σε ενέπνευσαν;

Σίγουρα όλες οι κλασικές νεανικές ταινίες. Αλλά θα έλεγα επίσης και οι «Blues Brothers». Το «Φονικό όπλο» σε ένα βαθμό, μου αρέσει πολύ το στοιχείο της φιλίας μεταξύ των δυο αστυνομικών, κι είχε τη σωστή αίσθηση γι’ αυτήν την ιστορία. Την ιδέα ότι η μία στηρίζει την άλλη. Η «Ημέρα εκπαίδευσης» και ο «Μπάτσος του Μπέβερλι Χιλς». Και το «Ghost World».


student4


Η ταινία προκάλεσε κάποιες συγκρίσεις με το «Superbad», αλλά καταλαβαίνω πως εσύ διστάζεις να κάνεις τέτοια παρομοίωση;

Μας τιμά πολύ. Είμαι μεγάλη φαν του «Superbad». Αυτό που έχουμε κοινό, πέρα από το προφανές φόντο του σχολείου, είναι ότι η ταινία μιλά για την αγάπη μεταξύ φίλων. Στον πυρήνα του, το «Superbad» λειτουργεί γιατί οι δυο χαρακτήρες αγαπούν και νοιάζονται ο ένας για τον άλλον. Θέλουν να παραμείνουν κολλητοί και είναι αγχωμένοι που θα αποχωριστούν. Αυτό ισχύει και στη δική μας ταινία. Συντάσσουμε ένα γράμμα αγάπης γι’ αυτούς τους έντονους δεσμούς που συμβαίνουν στο σχολείο. Πολύ συχνά πρόκειται για τις πρώτες αδελφές ψυχές μας. Αυτό που δε μου αρέσει είναι η τάση που έχουμε ως κοινωνία να χαρακτηρίζουμε κάθε ταινία με γυναικείο επίκεντρο ως τη γυναικεία εκδοχή ενός αντρικού κλασικού έργου. Γιατί, εννοείται πως δεν προσπαθούσαμε να γίνουμε «Superbad». Αλλά αποδέχομαι τη σύγκριση γιατί είναι τόσο εξαιρετική ταινία.

Τι επιφυλάσσει το μέλλον για σένα; Θα συνεχίσεις να δουλεύεις πίσω από την κάμερα;

Αυτός είναι ο στόχος μου. Το αγαπώ. Με εμπνέει. Και συνειδητοποιώ πως είμαι κομμάτι ενός κινήματος. Υπάρχουν πολύ λίγες γυναίκες που δουλεύουν στο στουντιακό περιβάλλον ως σκηνοθέτιδες – ένα 4% τα τελευταία δέκα χρόνια. Θέλω να είμαι μέρος της λύσης. Θα χρειαστεί να πέσουν πολλές γυναίκες στην πισίνα και να δείξουν στον κόσμο την αξία μας. Θα δουλεύω και ως ηθοποιός επίσης. Σκέφτομαι μήπως συμμετάσχω σε ένα πρότζεκτ κάνοντας και τα δύο, κάτι που θα είναι έντονο αλλά ίσως διασκεδαστικό (γελάει). Θέλω πάντα να ανεβάζω τον πήχη. Οπότε αν αυτό τον ανεβάζει, τότε μάλλον θα το κάνω.



BOOKSMART Trailer (2019) Lisa Kudrow, Olivia Wild, Teen Movie
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα
ΔΕΙΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Δείτε Επίσης