Ίθαν Χοκ: Ένα «ξεπεσμένος ροκ σταρ» που ξεχωρίζει

Πριν τρία χρόνια, γλιστρούσε με ευκολία στον χαρακτήρα του μουσικού slacker πατέρα στο «Boyhood» (για τον οποίο θα λάμβανε την τέταρτη υποψηφιότητά του στα Όσκαρ) και θα εντυπωσίαζε ξανά στο ρόλο του τρομπετίστα Τσετ Μπέικερ στο «Born to be Blue», όλα μέσα στην ίδια χρονιά. Ανοίγοντας για ακόμη μια φορά τις παρτιτούρες του, ο Χοκ υποδύεται στη νέα κομεντί «Η Τζούλιετ γυμνή» που βασίζεται στο βιβλίο του Νικ Χόρνμπι («High Fidelity»), έναν πάλαι ποτέ ροκ σταρ που έχει επιλέξει να ζει στην αφάνεια, αλλά η ζωή του αλλάζει όταν γνωρίζει την κοπέλα (Ρόουζ Μπερν) ενός φαν του (Κρις Ο’ Ντάουντ).

Ήταν γραφτό

Είναι παράξενο αυτό που συμβαίνει με τους ηθοποιούς και τους ρόλους. Όταν κάτι είναι σωστό τότε έχει την αίσθηση του πεπρωμένου. Μου έχει συμβεί αρκετές φορές στην καριέρα μου, η διασταύρωση ταινίας και ρόλου να είναι απόλυτα ταιριαστά.

Πνευματικές συγγένειες

Σκέφτεσαι αν θα είσαι καλός ή όχι σε έναν ρόλο, και αν έχεις ή όχι ιδέες για να τον κάνεις πιο διασκεδαστικό. Αν δίνει έναυσμα στη δημιουργικότητά σου. Θυμάμαι ότι είχα νιώσει πως θα είχε πολλή πλάκα αν μετά το “Νέοι, ωραίοι και άνεργοι” δεν είχα κάνει άλλη ταινία για είκοσι χρόνια κι επέστρεφα μ’ αυτήν εδώ. Κατά κάποιον τρόπο εύχομαι να το είχα κάνει, θα είχε πολύ ενδιαφέρον. Κάπου υπήρχε ψυχική σύνδεση για μένα. Έχει πλάκα το πως αντανακλάται εδώ το “Νέοι, ωραίοι και άνεργοι” στο μυαλό μου λίγο, με το ερωτικό τρίγωνο – ο Μπεν Στίλερ, η Γουαϊνόνα κι εγώ. Είναι κάποιους είδους πνευματικό αδερφάκι.

Σπασικλάκι, αγάπη μου

Για πολλούς λόγους ο Ντάνκαν ήταν πάντα ο αγαπημένος μου χαρακτήρας. Ο Νικ Χόρνμπι έχει τόσο μεγάλη αγάπη για τον παθιασμένο σπασίκλα φαν. Ταυτίζεται μ’ αυτόν το χαρακτήρα, θυμίζει τον φοβερό Φίλιπ Σίμουρ Χόφμαν στο «Almost Famous».

Σκηνοθέτης ο Τζέσι Περέτς, μπασίστας των Lemonheads!

Δεν υπάρχουν πολλοί σκηνοθέτες που να έχουν υπάρξει διάσημοι στο παρελθόν γιατί ήταν μέλη σε γνωστή μουσική μπάντα. Γνώρισα πρώτη φορά τον Τζέσι πριν χρόνια στη Νέα Υόρκη, όταν έφευγε από τους Lemonheads. Αυτό ήταν και η ταμπέλα του: «Είναι καλός, τον ενδιαφέρει η σκηνοθεσία, ήταν στους Lemonheads». Οπότε αυτός ο κόσμος του ταιριάζει, σα να του τον σέρβιραν στο πιάτο.

Από τον Σέξπιρ στο Χόρνμπι

Αυτό που κάνει την ταινία τόσο φρέσκια είναι ο τρόπος που ο Νικ Χόρνμπι αφηγείται την ιστορία του, κάτι που απολαμβάνω πολύ. Υπάρχει κάτι αρχετυπικό στην κωμωδία μιας ερωτικής ιστορίας που έχει μπαγιατέψει και μετά γίνεται ένα χάος και στο τέλος έρχεται η γαλήνη. Είναι σαν τις κωμωδίες του Σέξπιρ με τις μπερδεμένες ταυτότητες. Το μυθιστόρημα το διάβασα αρκετά πρόσφατα. Τα παιδιά μου πάνε στο ίδιο σχολείο με τα παιδιά του Τζέσι, οπότε κάπως έτσι μου μίλησε για το πρότζεκτ κι έτσι διάβασα το βιβλίο. Είμαι φαν του Χόρνμπι όμως εδώ και χρόνια.

Κάνε μια ευχή

Ήθελα πάρα πολύ να έχω παίξει στο «Για ένα αγόρι». Φυσικά ο Χιου Γκραντ πήρε το ρόλο, και τα πήγε υπέροχα. Αλλά έπρεπε να τον είχα παίξει εγώ το ρόλο. Θα ήταν κάτι πολύ διαφορετικό, αλλά έκτοτε μου έχει μείνει ο Νικ Χόρνμπι. Μετά θυμάμαι έκαναν το «High Fidelity» και ο Τζον Κιούζακ ήταν καταπληκτικός. Ήθελα πάρα πολύ να κάνω κάποιο έργο του Χόρνμπι, οπότε ήλπιζα ενώ διάβαζα το βιβλίο ότι θα συμβεί αυτή τη φορά.

Το Ιντερνετ στη ζωή του

Όταν είχε πρωτοεμφανιστεί το Ίντερνετ στη ζωή μας το είχα βρει πολύ ανησυχητικό. Η μητέρα μου θα μου έστελνε συνεντεύξεις και θα μου έλεγε “α, αυτή είναι ωραία συνέντευξη”. Κι εγώ θα έβλεπα τα σχόλια των ανθρώπων από κάτω και θα διάβαζα όλα αυτά τα σάπια πράγματα που σκέφτονταν και έγραφαν. Τώρα απλά είναι λευκός θόρυβος. Δε με απασχολεί τόσο. Δε διαφέρει και πολύ από το να κρυφακούς ανθρώπους κάθονται δίπλα σου στο μπαρ.

Groupies

Υπάρχουν άνθρωποι που πωρώνονται με τον “Άρχοντα των δαχτυλιδιών” ή με το “Game of Thrones”, κι υπάρχουν άνθρωποι που τρελαίνονται με τους Kinks ή με τους Beatles. Εγώ είμαι ανέκαθεν μανιακός φαν των Beatles. Είμαι μάλλον περισσότερο φαν των γενιών που προηγήθηκαν – του Γουίλι Νέλσον, του Κρις Κριστόφερσον, του Τζόνι Κας και όλων αυτών των μουσικών της country που επηρέασαν τη γενιά μου. Είμαι μεγάλος φαν.

Μουσικές επιρροές

Πέρασα πολύ όμορφα προσπαθώντας να φανταστώ τη μουσική του Τάκερ Κρόου, πώς θα ήταν. Ένα από τα πρώτα πράγματα που μου ζήτησε ο Τζέσι ήταν να ηχογραφήσουμε ένα δυο τραγούδια για το υποθετικό αντιπροσωπευτικό του άλμπουμ. Υπήρχαν διαφορετικές ιδέες. Είδα τους Neutral Milk Hotel σε ένα live πριν ένα χρόνο και έχω φίλους που είναι παθιασμένοι με τη μουσική τους κι αναρωτιούνται τι κάνουν και γιατί δεν ηχογραφούν καινούργια πράγματα. Σκεφτόμουν συχνά τον χαρακτήρα ως έναν Τζ. Ντ. Σάλιντζερ της indie rock. Ο Τζέσι είχε συνδυάσει τον ήχο του με τους Big Star. Η μουσική σκηνή των αρχών των 90s είναι τόσο σημαντικό στοιχείο της ζωής μου, από τον Kurt Cobain ως τους Pearl Jam, όλη αυτή η μουσική ήταν εκρηκτική. Υπήρχαν πολλοί διαφορετικοί μουσικοί που ήταν διάσημοι, αλλά όχι προφανείς, όπως οι Uncle Tupelo και οι Jayhawks. Μου άρεσε να σκέφτομαι τι ήχο θα είχε και τι θα τον ενδιέφερε. Στο μυθιστόρημα υπάρχουν στοιχεία. Για μένα σίγουρα ήταν οι Uncle Tupelo και οι Wilco, ήμουν τρελαμένος με την alt-country σκηνή.