Η Εβάντζελιν Λίλυ κεντρίζει δυνατά την προσοχή στο «Ant-Man και η Σφήκα»

Τη μάθαμε ως Κέιτ στο τηλεοπτικό «Lost», αλλά έκτοτε είναι... χαμένη η Εβάντζελιν Λίλυ από τα κινηματογραφικά. Με περάσματα από ταινίες όπως το «Hurt Locker», το «Real Steel» και το «Χόμπιτ», η Λίλυ έχει επιλέξει να δώσει προτεραιότητα στη μητρότητα (έχει δυο παιδιά με τον Νόρμαν Κάλι) και τη συγγραφή παιδικών βιβλίων. Ευτυχώς για μας, η Μάρβελ την βγάζει από τη φωλιά της και η Καναδέζα σταρ επιστρέφει για το franchise του Ant-Man, ο οποίος μόλις απέκτησε το πρώτο του σίκουελ. Με συμπρωταγωνιστές τον Πολ Ραντ, τον Μάικλ Ντάγκλας και τώρα και τη Μισέλ Φάιφερ, η Λίλυ κάνει δυναμική επιστροφή στο ρόλο της Σφήκας, στο μικροσκοπικό, αλλά φαντασμαγορικό κόσμο του μυρμηγκάνθρωπου.

Πώς νιώθεις τώρα που είσαι μέρος του Κινηματογραφικού Σύμπαντος της Μάρβελ;

Το παράξενο είναι πως προτού με επιλέξουν για το «Ant-Man» και εισέλθω σ’ αυτό το σύμπαν, μου φάνταζε πολύ μεγάλο, τεράστιο και συναρπαστικό. Αλλά όταν είδα την ταινία, ήταν τόσο απολαυστικό και με ρούφηξε τόσο πολύ που όταν βγήκα από την αίθουσα ήμουν ζαλισμένη από τη χαρά. Όλη η δημοσιότητα της Μάρβελ, ο ενθουσιασμός, το πέπλο μυστηρίου και η δόξα απλά εξατμίστηκαν. Ήμουν τόσο περήφανη και χαρούμενη που ήμουν κομμάτι μιας τόσο καλής ταινίας, μιας ταινίας που ξέρω ότι θα ανυπομονούσα να δείξω στα παιδιά μου μια μέρα, μιας ταινίας την οποία θα αγαπούσα άσχετα με το τι θα έγραφαν οι κριτικοί και πώς θα τη δεχόταν το κοινό. Εν τέλει, αυτός είναι ο στόχος για έναν ηθοποιό, αυτό είναι που μετράει.

Ποιο ήταν το καρότο για το σίκουελ;

Το πρώτο και σημαντικότερο κίνητρο για μένα, και ο λόγος να επιστρέψω ήταν να φορέσω ξανά αυτό το κουστούμι! Αρχίσαμε ήδη για να καταλάβεις να κάνουμε ενδυματολογικές πρόβες δυο-τρεις μήνες αφότου τελειώσαμε τα γυρίσματα για την πρώτη ταινία, πριν τρεισήμιση χρόνια δηλαδή. Αλλά ανυπομονούσα να υποδυθώ την Χόουπ ξανά γιατί στην πρώτη ταινία διέσχισε αυτό το τεράστιο συναισθηματικό τόξο. Πέρασε 30 χρόνια που αντιπαθούσε και κόντραρε τον πατέρα της Χανκ, με αποτέλεσμα όλη αυτή η πίκρα να έχει δημιουργήσει ένα πολύ κρύο παρουσιαστικό. Αλλά όταν τελειώνει η ταινία, ένα μεγάλο κομμάτι αυτού έχει εξαφανιστεί κι έχει κάνει το πρώτο βήμα προς τη συμφιλίωση με τα θέματα που έχει με τον πατέρα της. Ήταν συναρπαστικό που είχα την ευκαιρία να επιστρέψω σ’ αυτόν τον χαρακτήρα και να την ερμηνεύσω σε έναν διαφορετικό χώρο, έναν χώρο δηλαδή που δεν είναι τόσο επιφυλακτικός, οχυρωμένος, εξουθενωμένος και κρύος, αλλά κάπως πιο ζεστός και φιλικός προς τον ίδιο της τον εαυτό.

Πώς ήταν η συνεργασία με τον Μάικλ Ντάγκλας;

Μου αρέσει τόσο να μιλάω για τη συνεργασία μου με τον Μάικλ Ντάγκλας γιατί μ’ αρέσει τόσο να δουλεύω μαζί του. Ήταν κιόλας μια απρόσμενη έκπληξη. Όταν ξεκίνησα την πρώτη ταινία ήξερα βέβαια ποιος είναι και ένιωθα τιμή που θα δούλευα μαζί του. Αλλά αυτό το μυστήριο και το δέος που τόσοι ηθοποιοί έχουν απέναντί του είναι κάτι που δεν είχα εγώ, μόνο και μόνο επειδή δεν είχα δει μεγάλο κομμάτι της δουλειάς του. Δεν είμαι απ’ αυτές που βλέπουν φανατικά τηλεόραση και σινεμά, οπότε πολλές φορές έχει τύχει να μην έχω δει ταινίες σημαντικών ηθοποιών. Δεν ξέρω με ποιον έρχομαι αντιμέτωπη, μέχρι να έρθω! Οπότε ξεκίνησα με μια διάθεση του στιλ: ο Μάικλ Ντάγκλας, τέλεια! Μετά όμως αρχίσαμε να συνεργαζόμαστε. Την πρώτη μέρα θυμάμαι ότι κάποιος φώναξε “Πάμε” και άρχισε να παίζει. Ήταν σα να άλλαξε τη χημεία των μορίων στην ατμόσφαιρα. Άλλαξε όλο το δωμάτιο. Μεταφέρθηκα άμεσα στον κόσμο του Χανκ Πιμ και της Χόουπ βαν Ντάιν. Αυτό δεν είναι κάτι που συμβαίνει με όλους τους συμπρωταγωνιστές σου. Ήταν φοβερό δώρο. Ο καθένας έχει το δικό του στιλ και δεν ταιριάζουν όλα μεταξύ τους. Νιώθω πολύ τυχερή γιατί από την πλευρά μου τα στιλ μας ταίριαξαν τέλεια. Βγήκε πολύ φυσικά, κι επειδή είναι τόσο καλός είναι δύσκολο να μην παίζεις κι εσύ καλά όταν είσαι μαζί του. Σε ανυψώνει.

Πού συναντάμε το χαρακτήρα σου και εκείνον του Μάικλ Ντάγκλας;

Η Χόουπ και ο Χανκ ζουν και δουλεύουν απομονωμένοι, γιατί τους ψάχνει το FBI. Θέλουν να τους κλέψουν την τεχνολογική τους εφεύρεση. Βρίσκονται σ’ ένα εργαστήριο που έχουν φτιάξει οι ίδιοι, το οποίο μπορούν να σμικρύνουν και να μεγαλώσουν ανά πάσα στιγμή, ώστε να μπορούν να δραπετεύσουν και να το πάρουν μαζί (είναι επίσης και το σπίτι τους). Αυτό το εργαστήριο είναι πολύ ανεπτυγμένο, έχει κι ένα κβαντικό τούνελ μέσα. Κίνητρο για το τούνελ είναι ότι κι οι δυο θέλουν να επιστρέψουν στην κβαντική σφαίρα για να εντοπίσουν την Τζάνετ βαν Ντάιν, μητέρα της Χόουπ και σύζυγο του Χανκ, για τη φέρουν πίσω. Αυτή είναι η αποστολή τους.

Πώς αντέδρασες όταν έμαθες ότι θα παίξει μαζί σας η Μισέλ Φάιφερ;

Όταν κάναμε την πρώτη ταινία, ανέφεραν πολύ το όνομα της Τζάνετ βαν Ντάιν. Είχα παρακαλέσει τη Μάρβελ πριν 4 χρόνια: αν ποτέ βάλουν το χαρακτήρα της σε κάποια από τις ταινίες, να είναι η Μισέλ Φάιφερ. Ήθελα τόσο πολύ να παίξει η Μισέλ το ρόλο της μαμάς του χαρακτήρα μου. Δεν είναι απλά η πιο όμορφη γυναίκα που έχει υπάρξει στον πλανήτη και μια καταπληκτική ηθοποιός, αλλά ήταν επίσης η Cat Woman. Η μόνη υπερ-ήρωας για την οποία ξαγρυπνούσα ως έφηβη επειδή τη σκεφτόμουν. Ήταν τόσο cool. Όταν είχε ξεκινήσει πλέον η ταινία, μου είπαν ότι όντως η Μισέλ θα παίξει τη μαμά της Χόουπ. Δεν έπαιξε κανένα ρόλο ότι τους είχα παρακαλέσει τότε, αλλά ένα από τα όνειρά μου έγινε πραγματικότητα.

Και η Σφήκα σε σχέση με τον Ant-Man;

Η σχέση ανάμεσα στην Χόουπ και τον Σκοτ στην πρώτη ταινία ήταν ψιλοξεκάθαρη: εκείνη δεν τον άντεχε για το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας. Αλλά κάποια στιγμή συνειδητοποιεί πως είναι εντάξει. Και ξαφνικά τους βλέπουμε να φιλιούνται σ’ ένα χολ. Κανείς δεν ξέρει πως συνέβη αυτό. Ήταν κάτι απλό και άμεσο. Ανάμεσα στις δυο ταινίες συνέχισαν να φιλιούνται και έγιναν ζευγάρι. Τότε όμως ο Σκοτ πήγε στη Γερμανία και έκανε ένα μασκέ πάρτι χωρίς να τον νοιάζει αν θα επηρεάσει τις ζωές τους. Τον συνέλαβαν κι έκτοτε χώρισαν. Η Χόουπ είναι θυμωμένη και πληγωμένη. Κάνουν δυο χρόνια να μιλήσουν. Αλλά η αγάπη δεν πεθαίνει επειδή οι συνθήκες είναι κακές. Οπότε συναντιούνται, εκείνη είναι ακόμα θυμωμένη, αλλά τον χρειάζεται. Και κατά βάση τον αγαπά ακόμα.

Πες μας για το κουστούμι σου.

Το κουστούμι της Σφήκας που βλέπετε στο τέλος της πρώτης ταινίας ήταν ένα παλιό σχέδιο από τα ‘80s. Η τεχνολογία έχει εξελιχθεί και η Χόουπ έχει προσαρμόσει το κουστούμι μαζί με τη βοήθεια του πατέρα της. Τέσσερις μήνες κράτησαν οι πρόβες για το κουστούμι. Το μόνο πράγμα που είπα στον ενδυματολόγο ήταν ότι δε με νοιάζει πόσο θα μας πάρει, αλλά θα το κάνουμε τέλειο. Ένιωθα ότι πρέπει να αντεπεξέλθω στην εξωπραγματική εικόνα των γυναικών στα κόμιξ υπερ-ηρώων. Όταν μάχεται, ήθελα να το κάνει αβίαστα, σα να έχει γεννηθεί έτσι. Αυτού του είδους η ρευστότητα αποτυπώνεται στο κουστούμι, έχει κάτι πολύ απλό, αλλά κομψό και θηλυκό ταυτόχρονα. Όταν φόρεσα την τελική εκδοχή ένιωσα ότι κάτι άλλαξε στο DNA μου κι ένιωσα σαν υπερ-ήρωας. Έως τότε είχα άγχος ότι δε θα είμαι αρκετά καλή ή δυνατή. Αλλά το κουστούμι έκρυψε όλες τις ανασφάλειες στις όμορφες, τέλειες γραμμές του.

Τι να περιμένει το κοινό;

Ουσιαστικά είναι μια ταινία για το πως είναι να βρίσκεσαι υπό διωγμόν και να σε κυνηγάνε, οπότε έχουμε μερικές πολύ cool σκηνές καταδίωξης. Αλλά η κλίμακα εδώ είναι πολύ μεγαλύτερη από την πρώτη ταινία. Είναι πιο επική.