72η Μόστρα: Έφυγαν κι άφησαν πίσω τους... συντρίμμια οι Αμερικανοί

Η αλήθεια πικρή. Για την κινηματογραφική Μόστρα της Βενετίας, αλλά και για το ευρωπαϊκό σινεμά στο σύνολό του. Άνευ Americans και Hollywood, ενδιαφέρον, ουσία, κοινό μηδέν!

Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα; Οτι στα γκάλοπ και τις «μετρήσεις» τόσο των κριτικών όσο και των θεατών, προηγείται σταθερά ένα μισό-ντοκιμαντέρ του Ρώσου Αλεξάντερ Σοκούροφ, με τίτλο «Francofonia».

Όπου ο Σοκούροφ «επιστρέφει» στη γερμανική Κατοχή και στο Λούβρο με τους Ναζί. Οι θησαυροί του  παγκόσμιου πολιτισμού «αιχμάλωτοι» του Αδόλφου Χίτλερ. Κάπου εκεί  σκέφτηκα: «Γιατί κάποιος  ταλαντούχος Ελληνας δεν τολμάει να κάνει ταινία για τα Ελγίνεια  στην αγγλική γλώσσα με "ξεναγό" κάποιον διάσημο σταρ του Χόλιγουντ;». Τώρα, τι λέω; Όνειρο βλέπω;

Η κατάσταση μελαγχολική. Εφυγε ο Τζόνι Ντεπ, έπεσε η «θερμοκρασία». Εφυγε ο Εντ Ρεντμέιν με το «Danish  girl», έπεσε κι άλλο η «θερμοκρασία».
 
Οσο φεύγουν οι Αμερικανοί τόσο κορυφώνεται η «ψύχρα». Και έχουν τους λόγους τους που  φεύγουν. Εντός ολίγου ανοίγει η αυλαία του Φεστιβάλ στο Τορόντο. Εκεί που  θα είναι όλοι. Ακόμα και οι μεγάλες αμερικανικές παραγωγές του χειμώνα!

Τι έμεινε προς το παρόν; Τρία αμερικανικά γεγονότα. Μικρού βεληνεκούς.

Το πρώτο από τον ιδιαίτερο και «περίεργο» Τσάρλι  Κάουφμαν. Που, πριν από δέκα χρόνια, είχε κερδίσει, ως σεναριογράφος, Όσκαρ για το στόρι της εξίσου περίεργης κομεντί «Η αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού», με Τζιμ Κάρεϊ και Κέιτ Ουίνσλετ.

Ο σγουρομάλλης Τσάρλι, λοιπόν, στη Μόστρα με το animation, που φέρει τον τίτλο «Anomalisa». Με τις φωνές της Τζένιφερ Τζέισον Λι και του Ντέιβιντ Θιούλις.  Συμπαθέστατη, «μικρή» και γλυκόπικρη κομεντί.

Το δεύτερο γεγονός είναι λυρικό, ποιητικό και αυτοβιογραφικό, Κάτι σαν προσωπικό ντοκιμαντέρ από την 68χρονη Λόρι Αντερσον. Πασίγνωστη στον κόσμο το μουσικό, με  επιδόσεις σε όλα τα καλλιτεχνικά πεδία: ζωγραφική, μουσική, γλυπτική, θέατρο, αλλά και multimedia.

Η Λόρι Αντερσον, με τίτλο «Heart of a dog». «Η καρδιά ενός σκύλου». Που, προφανώς, είναι το αγαπημένο της κατοικίδιο, με όνομα Λόλαμπελ. Τι είναι η ταινία; «Ενας προσωπικός διαλογισμός. Οι παιδικές μου αναμνήσεις, η μητέρα  μου, οι φίλοι μου, οι πολιτικές μου ανησυχίες και οι φιλοσοφικές μου αναζητήσεις». Συμπαθέστατο κι  αυτό

Ποιο το τρίτο γεγονός; Πάλι αμερικανικό. Κι αυτό ντοκιμαντέρ. Με τίτλο «De Palma». Δηλαδή o 75χρονος διάσημος Aμερικανός σκηνοθέτης που, σε πολλές ταινίες του, αντέγραφε τον Άλφρεντ Χίτσκοκ.

Δύο σχετικά νεαροί σκηνοθέτες, ο Νόα Μπάουμπαχ και ο Τζέικ Πάλτροου, συζητούν μαζί του και αναζητούν την «ταυτότητα» του ανθρώπου που έχει υπογράψει θρυλικές ιστορίες, όπως «Ο Σημαδεμένος» με τον Αλ Πατσίνο και το «Carlito' s Way», πάλι με Πατσίνο.

Συμπαθέστατο κι αυτό το ερευνητικό ντοκιμαντέρ που, παρεμπιπτόντως, έδωσε την ευκαιρία  στο αφεντικό της Μόστρα να τιμήσει τον Ντε Πάλμα.

Τιμητικό χρυσό λιοντάρι έλαβε και ο αειθαλής Γάλλος σκηνοθέτης Μπερτράν Ταβερνιέ. Μ' αυτή την τελετή αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για τα μεγάλα βραβεία και τις διακρίσεις το  βράδυ του ερχόμενου Σαββάτου. Με πρόεδρο της κριτικής επιτροπής τον (Μεξικάνο) Αλφόνσο Κουαρόν, σκηνοθέτη του «Gravity» με Τζορτζ Κλούνι και Σάντρα Μπούλοκ.

Μέχρι λοιπόν το Σάββατο θα παρελάσουν ταινίες από Ισραήλ, Ιταλία, Γαλλία, Μεξικό,  Βενεζουέλα, Κίνα (του Τσάι Μινγκ Λιανγκ) και Ινδία!

Α, να μην ξεχάσω. Από σκάνδαλα γιοκ! Μα, γίνεται διεθνές φεστιβάλ χωρίς θόρυβο, όργια και πλακώματα; Ποτέ!

Α, να μην ξεχάσω. Από θηλυκά πάλι μηδέν. Ούτε ίχνος από γυμνά μπαλκόνια. Ραγκάτσι, η  πολλή σεμνότητα βλάπτει σοβαρά το P. R. της Μόστρας. Άντε λίγο τσιτσί, να «σηκωθούμε»  ψηλότερα!