Πέδρο Αλμοδόβαρ - Μπραϊαν Ντε Πάλμα: Πανωλεθρία γιγάντων

Δεν λέω. Το οφθαλμόλουτρο πάει σύννεφο. Κάτι σαν αυτολογοκριμένες ημι-πορνογραφίες. Από τζιβιτζιλίκι και... γκεϊλίκι, άλλο τίποτα.

Ομως από ταινία γιοκ. Και από τον Πέδρο Αλμοδόβαρ και από τον έτερο ex γίγαντα Μπράιαν Ντε Πάλμα. Ξεμωράθηκαν;

Μπορεί! Επομένως καλύτερα δέκα ώρες original σκληρής πορνογραφίας παρά μισή ώρα βαρεμάρας και ανυπαρξίας!

Το τζιβιτζιλίκι yes, η ταινία no!

Η τελευταία σκηνοθεσία του Μπράιαν Ντε Πάλμα. Που έχει να υπογράψει κάτι της προκοπής από την «Υπόθεση Καρλίτο» του 1993 με τον Αλ Πατσίνο. Στα χαρτιά πρόκειται για θρίλερ. Στην πραγματικότητα για τζιβιτζιλίκι. Οπου τρία θηλυκά ανταλλάσσουν φιλιά. Αλλοτε σκαστά. Αλλοτε με παθιασμένα γλωσσόφιλα. Η τοιαύτη «ανταλλαγή» προκαλείται από ασυγκράτητο και αχαλίνωτο ανταγωνισμό.

Ο... καπιταλισμός φταίει για όλα! Η εξουσία, το πιο ερεθιστικό αφροδισιακό. Τέτοια πρωτοτυπία ο Μπράιαν. Τουτέστιν, στην αρχή η Καναδέζα και ξανθιά Ρέιτσελ Ανταμς, που ο φακός την ανεβάζει, αλλά αν τη δεις από κοντά η πραγματικότητα την κατεβάζει -πιστέψτε με!, την πέφτει στη μελαχρινή Σουηδέζα Νούμι Ράπας. «Το κορίτσι με το τατουάζ» ντε. Στη συνέχεια, όμως, η Γερμανίδα κοκκινομάλλα Κάρολιν Χέρφουρθ την πέφτει στην Νούμι Ράπας.
Ως εκ τούτου, η Σουηδέζα καταλήγει σάντουιτς. Από τη μια ο Καναδάς, από την άλλη η Γερμανία. Ενδιαμέσως ένας τύπος, συνάδελφος με τις τρεις χάριτες στο ίδιο γραφείο, πρώτα κοιμάται με την Ανταμς και στη συνέχεια, σου λέει, να μη δοκιμάσω ως άνθρωπος και ως άνδρας και το κρεβάτι της Ράπας; Και το δοκιμάζει!

Καλό; Να σας πω. Αν ήταν hard core, ουδεμία διαφωνία. Ομως τίποτα σκληρό. Απλώς ματς μουτς. Κάτι σαν ημι-soft πορνό. Και σαν τάχα μου καλτ παραλλαγή του «Sex and the City». Πασαρέλα κοριτσιών. Πασαρέλα γκαρνταρόμπας. Πασαρέλα μοδάτων επίπλων γραφείου. Πασαρέλα μινιμαλιστικής αρχιτεκτονικής, επιπέδου της ελληνικής, κατασκευαστικής φίρμας ISV. Και πασαρέλα lifestyle. Η οποία διαδραματίζεται σε κάποια πόλη της Γερμανίας.

Α, ξέχασα το καλύτερο! Το στόρι προέρχεται από μια γαλλική ιστορία με τον original τίτλο «Crime d’ amour» («Εγκλημα αγάπης»). Το κύκνειο άσμα του Αλέν Κορνό. Που εν Ελλάδι προβλήθηκε πριν από τρία χρόνια με τον τίτλο «Η αντίζηλος» και με πρωταγωνίστριες τη Γαλλίδα Λουντιβίν Σανιέ και την Αγγλίδα Κριστίν Σκοτ Τόμας. Πόσοι το είδαν; Ελάχιστοι.

Το αποτέλεσμα; Ο 73χρονος Ντε Πάλμα αρπάζει σκονάκι και ορμάει στην αντιγραφή σαν παιδάκι.
Ελα όμως που τα γράμματα έχουν λιώσει από τον ιδρώτα της χούφτας του διπλανού του. Ελα που, αντί για ταινία, καταλήγει να φτιάχνει μια μουντζούρα. Τι λένε εδώ; Σα δεν ντρέπεται γέρος άνθρωπος!

Ανθυπο-δελφινάριο με γκέι στην Ισπανία

Η τελευταία παρωδία και κομεντί του 63χρονου Πέδρο Αλμοδόβαρ. Που η προτελευταία του ιστορία «Το δέρμα που κατοικώ» -με Αντόνιο Μπαντέρας- με είχε αφήσει να χάσκω με το στόμα ανοιχτό. Πού τέτοια τύχη εδώ. Αλλα τα μάτια του λαγού, άλλα της κουκουβάγιας!

Η πλοκή αλλά και το σκηνοθετικό περιτύλιγμα παραπέμπουν σε στιγμές δόξας του «Δελφινάριου» της δεκαετίας του ’70. Οπου εντός αεροσκάφους διαδραματίζονται στιγμές απείρου ξεφωνημένου -ομοφυλοφιλικού- κάλλους. Οι τρεις φροντιστές, ως ξεμπουρδιασμένες «αδελφές», να επιδίδονται σε τρελίτσες και χαρές. Και εις εξ αυτών σε οίστρο ερωτικό να δηλώνει ότι «τις περισσότερες πίπες τις πήρα στον Στρατό». Πώς λέμε «α μπε μπα μπλομ»;

Αντε καλέ! Ταυτοχρόνως ο κυβερνήτης του αεροσκάφους από τη μια σύζυγος και πατέρας δύο τέκνων. Από την άλλη ερωτευμένος με έναν εκ των τριών φροντιστών. Την ίδια στιγμή μια επιβάτης που παριστάνει το μέντιουμ, χάνει την παρθενιά της εν πτήσει. Την άλλη στιγμή ο στρέιτ συγκυβερνήτης να ομολογεί «προσπάθησα να του πάρω πίπα». Και on top of all that μια πενηντάρα πορνοστάρ της πρώτης θέσης να εξηγεί με το νι και με το σίγμα τις κορυφαίες κα λαμπερές στιγμές με 600 σπουδαίους άντρες της ζωής της. Στο μεταξύ το αεροπλάνο δεν μπορεί να προσγειωθεί επειδή το σύστημα ρούφηξε, λέει, τους τάκους. Και στο μεταξύ άπαντες οι επιβάτες της τρίτης -οικονομικής- θέσης, οι προλετάριοι δηλαδή, να ροχαλίζουν τον ύπνο του δικαίου. Τι θέλει να πει ο Ισπανός ποιητής; Το αυτονόητο. Οτι ενώ η πλουτοκρατία το ’χει ρίξει στην παρτούζα και ο φτωχός λαός στην υπνηλία, η χώρα βυθίζεται στο χάος και την παρακμή. Εν ολίγοις πλακίτσες με άλλοθι πολιτικό και ιδεολογικό. Και την πιτοπίπα ολάκαιρη και τον σκύλο χορτάτο. Οσο για πρωτοκλασάτα ονόματα, μηδέν στο πηλίκον. Διότι Πενέλοπε Κρουζ και Αντόνιο Μπαντέρας εμφανίζονται στην αρχή -τιμής ένεκεν- ως σύμβολα ενός φυσιολογικού, παντρεμένου ζευγαριού. Από τη μια να κόψει εισιτήρια με τους γκέι. Από την άλλη να κερδίσει και την εύνοια των σκληρών καθολικών. Πονηρός ο βλάχος. Πονηρός κι εγώ!