Οι ταινίες της εβδομάδας

Αν δεν κερδίσουν Οσκαρ ο Χοακίν Φίνιξ και ο Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν για το «Master», τότε θα πρέπει κάποιος να τους στήσει ειδικό ανδριάντα για την ολοκληρωτική βύθισή τους στους ρόλους τους. Αν και οσκαρικό, αμερικάνικο και εξαιρετικό, το «Master» δεν είναι η μόνη ταινία που κάνει σωστά τη δουλειά της. Το «Ξενοδοχείο για τέρατα» είναι ένα από τα καλύτερα πρόσφατα δείγματα του είδους animation, τόσο σπιρτόζικο, καλοσυνάτο και αστείο που ούτε που καταλαβαίνεις πως έχει περάσει η ώρα. Σε τελείως άλλη σφαίρα, για κάτι διαφορετικό κι αληθινό, προτιμήστε τα «Ημερολόγια αμνησίας» - μνήμη και λήθη, παρελθόν και παρόν σε ένα προσωπικό, συγκινητικό κολάζ εικόνων και (υπέροχων) ήχων.

The Master

Του Πολ Τόμας Αντερσον
Με τους Χοακίν Φίνιξ, Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν, Εϊμι Ανταμς
Δραματική / 2012/ ΗΠΑ

Χρειάζεται ώρα για να αφομοιώσεις το «Master», τη νέα υπερ-φιλόδοξη, παράξενη, εθιστική ταινία του Πολ Τόμας Αντερσον. Αρχικά, χρειάζεται χρόνος για να συνέλθεις από τη δύναμη της ερμηνείας του Χοακίν Φίνιξ, ο οποίος υποδύεται τον αλκοολικό, καμπούρη, αυτο-καταστροφικό, ερωτομανή Φρέντι Κουέλ, στραβώνοντας όχι μόνο το κορμί του αλλά και την ίδια του την ψυχή. Εξίσου εντυπωσιακός και τρομακτικός είναι ο Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν, στον πιο φινετσάτο ρόλο του Λάνκαστερ Ντοντ, ή Master, ο οποίος βασίζεται ελαφρώς στον Λ. Ρον Χάμπαρντ, ιδρυτή της σαϊεντολογίας. Ο ηγετικός Λάνκαστερ αγκαλιάζει το τρομαγμένο αγρίμι, που είναι ο Φρέντι, κι ο ένας γίνεται το δεκανίκι του άλλου - συναισθηματικά, εγωιστικά, ερωτικά (έστω πλατωνικά), αδερφικά, συγγενικά. Ο ηλεκτρισμός μεταξύ τους μεταφέρεται και περιλαμβάνει την ένταση -εσωτερική και κοινωνική- της μεταπολεμικής Αμερικής κι εκεί είναι το δεύτερο στοιχείο που καλείσαι να διαχειριστείς, γιατί ο Αντερσον σκάβει σε διαφορετικά επίπεδα για να σκιαγραφήσει τις ψυχοπάθειες, τους τρόμους, τα καταπιεσμένα ένστικτα και τα εν γένει ψυχολογικά στίγματα που ακολούθησαν μετά τον πόλεμο (ή προϋπήρχαν κι απλά αναδείχτηκαν τότε). Παρά τις δυόμισι ώρες του «Master, θέλεις να είχε σκάψει ακόμα πιο βαθιά ο Αντερσον, να δεις κι άλλο, να τους χαρείς ακόμα περισσότερο μαζί αυτούς τους δύο, να αγαπηθούν και να αρρωστήσουν μαζί λίγο παραπάνω - λιγότερο αίνιγμα δηλαδή και περισσότερη αφή.

Ξενοδοχείο για τέρατα / Hotel Transylvania

Του Γκέντι Ταρτακόφσκι
Με τις φωνές των Βασίλη Χαραλαμπόπουλου, Στεφανίας Φιλιάδη
Κινούμενα σχέδια / 2012 / ΗΠΑ
Ευρηματικό και σούπερ διασκεδαστικό animation για μια έφηβη βαμπιρίνα (118 χρόνων), η οποία μεγαλώνει στο ξενοδοχείο για τέρατα που έχει φτιάξει ο μπαμπάς Δράκουλας για να την προστατεύσει από τους ανθρώπους - μέχρι που συναντά κατά λάθος έναν περιπλανώμενο τουρίστα. Σβουριχτό, φουριόζικο, αστείο, ασταμάτητο fun.

Κάτι σαν έρωτας / Like someone in love

Του Αμπάς Κιαροστάμι
Με τους Ρίο Κάσε, Ριν Τακανάσι
Δραματική / 2012 / Γαλλία - Ιαπωνία
Ο Αμπάς Κιαροστάμι κάνει γυρίσματα στο Τόκιο για πρώτη, κι ελπίζουμε τελευταία, φορά. Ασυνάρτητο, ανιαρό, ξεχειλωμένο έργο για τη συνάντηση μιας νεαρής Γιαπωνέζας με έναν σεβάσμιο γέρο.

Ημερολόγια αμνησίας

Της Στέλλας Θεοδωράκη
Με τους Πίτερ Ρόουζ, Στέλλα Θεοδωράκη
Δραματική/2012/ Ελλάδα
 Xρόνια τώρα ήθελα να δω μια ταινία που να μοιάζει, έστω και λίγο, στο «Δίχως ήλιο», το αριστουργηματικό video diary του Κρις Μαρκέρ και να που τη βρήκα στην Ελλάδα το 2012. Η Στέλλα Θεοδωράκη στέλνει ένα κινηματογραφικό γράμμα στον φίλο της Πίτερ που περιέχει αποσπάσματα από σούπερ 8 ταινιάκια που έχει γυρίσει στο παρελθόν, ματιές στην τωρινή ζωή της και σκέψεις για όλα αυτά που πέρασαν, για όσα θυμάται, έχει ξεχάσει και ξανα-βιώνει. Γνήσια, άκρως θαρραλέα, συγκινητική, τόσο προσωπική που ξεπερνά το προσωπικό, παιχνιδιάρικη, πειραματική, με εξαιρετικό κείμενο, αβίαστο και αφοπλιστικό.  

Το σπίτι στο τέλος του δρόμου / House at the end of the street

Του Μαρκ Τοντεράι
Με τους Τζένιφερ Λόρενς, Ελίζαμπεθ Σου
Τρόμου / 2012 / ΗΠΑ
Ιστορία τρόμου για μια γυναίκα που μετακομίζει με την κόρη της δίπλα σε ένα σπίτι όπου είχε συμβεί στο παρελθόν ένα φρικιαστικό έγκλημα.