Γλυκύτητα και βία στους "Ορίζοντες"

Στο τμήμα των  Οριζόντων φέτος ξεχωρίζουν πολλές ταινίες, και η ιδιαιτερότητα  κάθε μιας τους φαίνεται ότι έχει συγκινήσει το κοινό, γιατί δεν πέφτει καρφίτσα στις κατάμεστες αίθουσες του Φεστιβάλ, με τις παραστάσεις σχεδόν όλων των ταινιών για το Σαββατοκύριακο να είναι sold out.  

Με τον επιβλητικό τίτλο TYRRANOSAURUS ο Ιρλάνδος ηθοποιός Παντι Κονσιντάιν (τον  έχουμε δει σε συγκινητικές ερμηνείες στα In America, 24hr party people και Bourne Ultimatum) σκηνοθέτης και παραγωγός, σκηνοθετεί την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του δείχνοντας ότι έχει ταλέντο και πίσω από το φακό. Μια πρώτη απόπειρα που πραγματικά συγκλονίζει το κοινό.

Μια σκληρή αλλά ταυτόχρονα γεμάτη συναίσθημα ταινία, η οποία "ανοίγει" με 14 "fuck" τα πρώτα δεκατέσσερα δευτερόλεπτά της. Ο Τυραννόσαυρος είναι η ιστορία του Τζόζεφ, ενός άντρα που βασανίζεται από βίαια συναισθήματα και μια ανεξέλεγκτη οργή που τον οδηγούν στην αυτοκαταστροφή. Καθώς η ζωή του γίνεται όλο και πιο προβληματική, μια ευκαιρία για λύτρωση εμφανίζεται στο πρόσωπο της Χάνα, μιας γυναίκας που θα γνωρίσει τυχαία και που εργάζεται ως πωλήτρια σ’ ένα χριστιανικό φιλανθρωπικό κατάστημα. Καθώς η σχέση τους εξελίσσεται, θα αποκαλυφθεί ότι η Χάνα κρύβει ένα πολύ βαρύ μυστικό, το οποίο θα ανατρέψει τους ρόλους τους και θα έχει καταστροφικές συνέπειες και για τους δυο. Μέσα από αυτή την διαδρομή θα μάθουν και οι δύο πτυχές του εαυτού τους που δεν γνώριζαν ότι υπήρχαν. Μια πολύ σκληρή αλλά αληθινή ταινία με πολύ καλή φωτογραφία, πιστές ερμηνείες που ενώ είναι αρκετά ώμη σου αφήνει γλυκά συναίσθηματα στο τέλος της.  

Σε εντελώς  αντίθετο τόνο, η ελβετο-αργεντίνικη " Ήρθα να μείνω " μιλάει για την  ζωή τριών νεαρών αδερφών –η Μαρίνα, η Σοφία και η Βιολέτα– οι οποίες προσπαθούν να συνεχίσουν τη ζωή τους μετά το θάνατο της γιαγιάς τους, της γυναίκας που τις μεγάλωσε. Το σπίτι τους γίνεται το φόντο των συναισθημάτων και των συγκρούσεων που προκαλεί η απουσία της. Μέσα από τις προσωπικές ιστορίες και τις προσωπικότητες της καθεμίας από τις τρεις αδερφές, βλέπουμε ότι η θλίψη για τον χαμό της γιαγιάς τους, τελικά ανοίγει νέες προοπτικές για τη ζωή τους. Οι "παιδικοί" χαρακτήρες των κοριτσιών, σταδιακά ενηλικιώνονται μπροστά στα μάτια του θεατή.