«Σε ρυθμούς απόμακρους» από την Βιβή Βασιλείου

Κρατώντας με τα δυο της χέρια σφιχτά κοντά στο στήθος της ένα τετράδιο με τις σημειώσεις της, γράφοντας κάποια ποιήματα και γεγονότα από τη ζωή της -ας πούμε κάτι σαν λεύκωμα- έχοντας τα μάτια της κλειστά, έτσι όπως ήταν καθισμένη και λικνιζότανε επάνω σε μια κουνιστή Βιεννέζικη πολυθρόνα με ψάθα και μαύρο ξύλινο σκελετό, πήγαινε πέρα δώθε στο χθες, στο σήμερα και το αβέβαιο αύριο.

Ένα ταξίδι νοερό, πότε αργό και πότε γρήγορο σαν μια αστραπή, που αναβόσβηνε ξαφνικά όπως ξαφνικά χανόταν πριν προλάβει καν να φωτίσει εικόνες και πλάσματα του νου και της ψυχής…

Μετά την επιτυχία του πρώτου της μυθιστορήματος «Αν ήξερα», η Βιβή Βασιλείου, ζωγράφος και γλύπτρια με αρκετές διακρίσεις, κάνει ένα ακόμα ταξίδι στον χρόνο με την δεύτερη της συγγραφική προσπάθεια «Σε ρυθμούς απόμακρους».

Ανάμεσα σε εσωτερικές περιπλανήσεις, η ηρωίδα του μυθιστορήματος Μαριάμ αναζητά απαντήσεις σε ένα ερώτημα που τη συνοδεύει από τότε που μια απώλεια της στιγματίζει τη ζωή. Ρομαντικό σαν τις ορχιδέες που κοσμούν το κομοδίνο της Μαριάμ, πλούσιο σαν το μεταξωτό κινέζικο χαλί που κοσμεί το μαρμάρινο δάπεδο του αρχοντικού της, λεπτομερές σαν το χειροποίητο κέντημα που καλύπτει τα ξεχασμένα έπιπλα… το «Σε ρυθμούς απόμακρους» είναι το αντίθετο από αυτό που λέει ο τίτλος του. Ζεστό και τρυφερό, προσκαλεί τον αναγνώστη σε ένα ταξίδι στο σήμερα και το χθες, λυτρωτικό για την ψυχή.