Μάρτιν Έιμις, Το καλοκαίρι του έρωτα, (μτφ Μιχάλης Μακρόπουλος), Μεταίχμιο

Ο Μάρτιν Έιμις στήνει ένα φαινομενικά καλοκαιρινό σκηνικό για να μιλήσει για τις μεγαλύτερες αλήθειες. Για την ακρίβεια επιλέγει ως φόντο έναν πύργο της ιταλικής Καμπανίας όπου μια παρέα από νέους ανακαλύπτουν την ερωτική ελευθερία κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 70-τις εναλλαγές συντρόφων, τη γυμνή σάρκα, το χάπι, το σεξ για το σεξ (ανάλογο της τέχνης για την τέχνη)-με τις γνωστές σε όλους αιώνιες ψευδαισθήσεις.

Οι υψηλές ιδέες που αναβλύζουν μέσα από τα τσιτάτα που παραθέτει διαρκώς ο ήρωας του βιβλίου, Κιθ Νίρινγκ συνιστούν το ψευδές περιτύλιγμα αυτής της ερωτικής επανάστασης, όπως και κάθε επανάστασης που επιζητά να ντύσει με έννοιες τα αυθαίρετα, πολλές φορές, σύμβολα της.  Γι'αυτό και το βιβλίο του Έιμις θυμίζει έντονα πίνακα του Χόπερ: πίσω από τη λαχταριστή πισίνα όπου βουτάνε οι απελευθερωμένες κορασίδες και την έκθαμβη αποθέωση της σάρκας μέσω των εννοιών, παραμονεύει έντονα το ανικανοποίητο και η θλίψη.