Με Στηβ Γιαννάκο εγκαινιάζεται η εικαστική χρονιά

Είναι μια πολύ ευχάριστη εισαγωγή στο εικαστικό φετινο ημερολόγιο, με έναν πολύ αγαπητό Ελληνοαμερικάνο καλλιτέχνη.

Ο Στηβ Γιανάκος άρχισε να εκθέτει στην Νέα Υόρκη από το 1966, στο αποκορύφωμα της pop art. Του απονεμήθηκαν πολλά βραβεία και υποτροφίες, ανάμεσα στα οποία το βραβείο Guggenheim το 1996. Από τη δεκαετία του ’60 έως σήμερα έχει παρουσιάσει στις Η.Π.Α. και την Ευρώπη περί τις τριάντα ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε δεκάδες ομαδικές με άλλους σημαντικούς αμερικανούς καλλιτέχνες, με πιο πρόσφατη την έκθεση Exquisite Corpses: Drawing and Disfiguration στο MoMA της Νέας Υόρκης (Μάρτιος-Ιούλιος 2012).

Ο Στηβ Γιανάκος επιδίδεται σε μία ελκυστική και προκλητική εικονοποιία, στην οποία η αφήγηση παραπέμπει στην εποχή της «αθωότητας» των  δεκαετών του ’60 και ’70. H pop art, που αναπτύχθηκε εκείνη την περίοδο στην Αμερική, σε πρώτο επίπεδο μοιάζει να δίνει έμφαση στην επιφάνεια των πραγμάτων και των προϊόντων της μαζικής κατανάλωσης.

Στην περίπτωση του Γιανάκου ειδικότερα, από το ξεκίνημά του έως σήμερα κοινός τόπος στα έργα του είναι η διακωμώδηση και ο σαρκασμός της μαζικής υστερίας που συνόδευε το κυνήγι του «αμερικανικού ονείρου» τότε, αλλά και των στερεοτύπων που επιβάλλει η καταναλωτική κοινωνία σήμερα.

Προσηλωμένος στην αισθητική των καρτούνς και των κόμιξ, με εργαλείο το ξεχωριστό προσωπικό του χιούμορ προβάλει σαν αξία την αναζήτηση μιας αυθεντικής στάσης ζωής χωρίς «εκπτώσεις»  απέναντι στον καθωσπρεπισμό και τη σοβαροφάνεια.

Και η δουλειά του είναι πραγματικά πιο φρέσκια και ανακουφιστική απο πολλών νεών καλλιτεχνών...