Έκλεισε εχθές ο οίκος Sotheby’s το European Sale με μερικά κέρδη

Για πρώτη φορά το καθιερωμένο Greek Sale του Νοεμβρίου ενσωματώθηκε σε ένα άλλο sale το European Sale το οποίο διεξάχθηκε χθες Τρίτη 22 Νοεμβρίου. Μέσα στα ελληνικά έργα που ανέβηκαν για δημοπρασία ήταν πολλά διαμάντια της ελληνικής τέχνης του 19^ου αιώνα.

Το έργο του Νικολάου Γύζη «Ο χορός των νυμφών» αποδείχτηκε το κορυφαίο σε τιμή πώλησης (hammer price) που πουλήθηκε 265.250 στερλίνες (303.738 ευρώ) ξεπερνώντας την τιμή εκτίμησής του 150.000 -200.000 ευρώ.

Το δεύτερο ακριβότερο έργο ήταν «Η παλλακίδα που κοιμάται» του Θεόδωρου Ράλλη με τιμή πώλησης 193.250 στερλίνες (221.291 ευρώ) ξεπερνώντας κατά πολύ περισσότερο από το έργο του Γύζη στην τιμή εκτίμησής- που ήταν στις 80.000-120.000 στερλίνες. Τρίτος ακριβότερος πίνακας της δημοπρασίας ήταν το «Αλέξανδρος Φιλίππου και ΄Ελληνες πλην Λακεδαιμονίων» του σουρεαλιστή Νίκου Εγγονόπουλου που πουλήθηκε έναντι 151. 250 στερλίνες (173.197 ευρώ) έχοντας ως τιμή εκτίμησης 100.000-150.000 στερλίνες.

Ακολουθούν, η «Εξοχή» του Νίκου Χατζηκυριάκου Γκίκα που πουλήθηκε έναντι 133.250 στερλινών (173.197 ευρώ) μέσα στα πλαίσια της τιμής εκτίμησης (100.000-150.000 στερλίνες) και το έργο «Δύο γυμνά» του Γιώργου Μπουζιάνη που πουλήθηκε έναντι 73.250 στερλίνες (83.879 ευρώ) μόλις λίγο παραπάνω από την τιμή εκτίμησης που ήταν στις 60.000-100.000 στερλίνες.

Η οικονομική κρίση μάλλον φόβισε τους Έλληνες συλλέκτες και τακτικούς επισκέπτες των δημοπρασιών του Λονδίνου. Χαρακτηριστικό είναι ότι το σημαίνων έργο "Μεγάλη Παρασκευή" του Θεόδωρου Ράλλη του 1885, έμεινε απούλητο με τιμή εκτίμησης 300,000-500,000 στερλίνες. (το έργο στην φωτογραφία)

Η δημοπρασία είχε συνολικό τζίρο 7,25 εκ. ευρώ και από τα 242 έργα που διατέθηκαν πουλήθηκαν τα 134. Καλλιτέχνες από την Ισπανία είχαν την τιμητική τους αλλά και εκεί δεν πουλήθηκαν όλα τα έργα. Φαίνεται ότι οι Ευρωπαϊκές χώρες που ανήκουν στα PIIGS παρ’ όλο ότι έχουν μια παράδοση στους μεγάλους συλλέκτες έργων τέχνης είναι μάλλον μουδιασμένοι από την γενικέ οικονομική κατάσταση και δεν επενδύουν στην τέχνη με το ίδιο πάθος όπως στο παλιό καλό παρελθόν των παχιών αγελάδων.