Οι ταινίες της εβδομάδος

Οι ταινίες της εβδομάδος

Τι θα δούμε την εβδομάδα που μας έρχεται

Οι ταινίες της εβδομάδος
****  ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΚΑΡΔΙΑ (HEARTLESS)
Του Φίλιπ Ρίντλεϊ. Θρίλερ Φαντασίας και Τρόμου, Ην. Βασίλειο, 2009, 1 ώρα και 54 λεπτά.
Το εκλεκτικά σκοτεινό σύμπαν του ταλαντούχου κυρίου (Φίλιπ) Ρίντλεϊ, χαρακτηρίζεται από την ικανότητά του να μεταμορφώνει το οικείο σε απειλητικό, και το απειλητικό σε λυτρωτικά και βίαια τρυφερό, μέσα από μια εναλλαγή ρόλων, πραγματικότητας, και φαντασίας που χτυπάνε στο κέντρο αρχέγονων φόβων και επιθυμιών. 15 ολόκληρα χρόνια μετά το «Πάθος του Ντάρκλι Νουν», ο δημιουργός του θρυλικού «Διάφανου Δέρματος» με την πλούσια λογοτεχνική, εικαστική και θεατρική δουλειά (μόλις πέρσι, ανέβηκαν δύο έργα του στις αθηναϊκές σκηνές) επιστρέφει στον κινηματογραφικό τόπο του εγκλήματος, αποφασισμένος να ανακατέψει τον ρεαλισμό των λονδρέζικων δρόμων, με θεολογικούς, φαουστικούς τρόμους και μπαρόκ στιλιζαρίσματα. Ο 17χρονος Τζέιμι, που το πρόσωπο του έχει ένα σημάδι σε σχήμα καρδιάς, προσπαθεί να ερμηνεύσει την ασχήμια των δρόμων του Αναυτολικού Λονδίνου γύρω του, μέσα από τον φωτογραφικό του φακό, αναζητώντας καταφύγιο στις διηγήσεις του πεθαμένου  πατέρα του και στα όνειρα του για ένα καλύτερο αύριο που τον ανακουφίζουν από τους εσωτερικούς του δαίμονες. Ένα καλύτερο αύριο που δεν φαίνεται να έρχεται εφ’ όσον τους δρόμους της πόλης λυμαίνονται συμμορίες κανονικών δαιμόνων  της κολάσεως στα χέρια των οποίων δολοφονείται βίαια η μητέρα του. Έως τη στιγμή που μια μυστηριώδης φιγούρα, θα του προτείνει τη ζωή που ονειρεύεται, με μεγαλύτερο όμως αντάλλαγμα από ότι ο Τζέιμι είναι έτοιμος να πληρώσει ενώ στην οθόνη, ο Κλαίβ Μπάρκερ θα συναντηθεί με τον Ντέιβιντ Λιντς και την ιδιόμορφη ψυχογραφική καλλιγραφία των έργων του Ρίντλεϊ, σε ένα  σκοτεινό κι αιματηρό γοτθικό παραμύθι τρόμου, που ενίοτε, ναρκισσεύεται παραπάνω από ότι πρέπει με τους φιλοσοφικούς και υπαρξιακούς συμβολισμούς του, δεν παύει όμως ούτε στιγμή να είναι μια από τις πιο ιδιαίτερες, οπτικά και συναιθηματικά κινηματογραφικές εμπειρίες της χρονιάς. – Τ.Θ.



****  XΩΡΑ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ
Του Σύλλα Τζουμέρκα. Δράμα, Ελλάδα, 2010, 1 ώρα και 51 λεπτά.
Θα σας κάνω μια αναδημοσίευση, από την αντίδραση μου απέναντι σε μια από τις σημαντικότερες Ελληνικές ταινίες των τελευταίων χρόνων, όπως ακριβώς την έγραψα στη φετινή Βενετία, λίγο μετά την προβολή της ταινίας.    Πολύ απλά, επειδή με την ταινία «έπαθα πλάκα,  από κει που δεν το περίμενα, που για να σας πω την αλήθεια, με το χαρακτήρα που ‘χω δεν το περίμεναν και άλλοι να μου αρέσει τόσο. Καθόταν δίπλα μου μια παράγοντας της υπόθεσης, και κάπου προς το τέλος της ταινίας της λέω ‘μαλάκα, είναι εξαιρετική η δουλειά του τύπου’ και μου απαντάει ‘με δουλεύεις. Εσύ, εσένα, σου άρεσε. Αποκλείεται.’ Τι να σας πω τώρα, ο Σύλλας που είναι γύρω στα 30 του, κάνει σινεμά σωματική εμπειρία, μέσα από την ιστορία μιας οικογένειας, με μπρος πίσω  μέσα στο χρόνο αλλά μην φανταστείτε αυτά τα μπρος πίσω που σε μπερδεύουν και δεν ξέρεις από που σου έρχεται!
Είναι τόσο αριστοτεχνικό το μοντάζ του και η καθαρότητα της σκέψης του που τα πάντα στην ταινία είναι ξεκάθαρα και σπαραχτικά και τόσο μα τόσο βουλιαγμένα ελληνικά, με την υστερία του μικροαστού να δημιουργεί τη δική της ασήμαντη σαπουνόπερα σε αντιδιαστολή με την μεγάλη, ιστορική και κοινωνική σαπουνόπερα της σύγχρονης Ελλάδας στο φόντο των διαδηλώσεων. Η Αμαλία Μουτούση δίνει ρέστα μαζί με την συμπρωταγωνίστρια της Ιωάννα Τσιριγκούλη σε ερμηνείες που κρέμεσαι από τα κοντινά του σκηνοθέτη στα πρόσωπα τους, και σε χαράζουν στο από μέσα σου.» Αυτά έγραψα τότε, πριν δύο μήνες περίπου, τα ίδια και παραπάνω υποστηρίζω τώρα που είμαι πολύ πιο ψύχραιμός και συνεχίζουν οι εικόνες και η ένταση της ταινίας να με πυροβολούν στο πως μπλέχτηκαν το ένα μέσα στο άλλο: τα επίκαιρα από τις διαδηλώσεις στην Ελλάδα, με την Μουτούση να διδάσκει τον «Ύμνο στην Ελευθερία» του Διονύσιου Σολωμού (σκηνή υπόδειγμα χειρισμού μικρών παιδιών στο ελληνικό σινεμά) τη μουσική να υπογραμμίζει κομμένη και ραμμένη πάνω στη ρυθμολογία των σκηνών, την υπερβολή να μην εκβιάζεται από κάποια φλύαρη και σπάταλη μελό δραματουργία αλλά να πηγάζει αβίαστα από το κοινό και το τετριμμένο και το καθημερινό, που ναι, είναι υπερβολικό, είναι πνιγηρό, είναι καταλυτικό όπως όλη η ταινία. Μην τη χάσετε. – Τ.Θ.





*** ΤΟ ΜΕΛΙ  (BAL)
Του Σεμίχ Καπλάνογλου. Δράμα, Τουρκία, 2010, 1 ώρα και 43 λεπτά.
Δεν είμαι ο ιδανικός κριτής του «Μελιού» που κέρδισε φέτος τον Χρυσό Αρκούδο του φεστιβάλ Βερολίνου και σας το λέω από την αρχή να μην παρεξηγιόμαστε, εφ’ όσον πρόκειται για έναν κινηματογράφο που προσωπικά δεν με αφορά και τόσο. Μινιμαλιστικός, λυρικός κινηματογράφος με ελάχιστη δράση και διαλόγους και αργούτσικους ρυθμούς, που σε ανταμείβει αν αφεθείς στην ποίηση της εικόνας του, και τον συμβολισμό του, και την ομορφιά της εικόνας του που γεννάει συναίσθημα, σε πετάει όμως έξω, αν σε πετύχει τσιταρισμένο κι αγριεμένο και ταγμένο αλλού όπως του λόγου μου. 6χρονος πιτσιρικάς (θαυμάσιος ο μπόμπιρας Μπορά Αλτάς) μεγαλώνει στη φύση με τη μαμά του και τον μελισσοκόμο μπαμπά του με τον οποίο έχει ιδιαίτερη σχέση και επικοινωνία. Όταν όμως ο μπαμπάς δεν επιστρέφει από ένα διήμερο ταξίδι που έχει πάει προκειμένου να τοποθετήσει κυψέλες, η ζωή του μικρού Γιουσούφ αναστατώνεται. Οι πιο αρτιστίκ από σας θα συγκινηθείτε και θα το ευχαριστηθείτε, οι υπόλοιποι όμως έναν υπνάκο δεν αποκλείετε να τον πάρετε. – Τ.Θ.





*** ΤΗΕ ΤΟWN
Toυ Μπεν Άφλεκ. Δραματική περιπέτεια, 2010, ΗΠΑ, 2 ώρες και 5 λεπτά
Δεύτερη σκηνοθετική δουλειά για τον Μπεν Άφλεκ μετά το ενδιαφέρον, σκοτεινό «Gone, baby, gone» από το 2007. Από το αστυνομικό μυστηρίου περνά σε δραματικό heist φιλμ, με πρωταγωνιστή τον ίδιο αυτή τη φορά, στο ρόλο ενός ληστή τραπεζών, ο οποίος ερωτεύεται μια κοπέλα την οποία έχουν απαγάγει με τους φίλους του μετά από μια ληστεία (κι η οποία δεν έχει δει ποτέ το πρόσωπό του). Η γειτονιά Τσάρλσταουν της Βοστόνης, στην οποία διαδραματίζεται η ταινία, φημίζεται για την εγκληματικότητά της και ο Άφλεκ, βέρος Βοστονέζος, κινείται άνετα στα σοκάκια της. Έχει διαβάσει κιόλας, και εμπλουτίζει το χαρακτήρα του με μπόλικες γνώσεις, και διάφορες εκ των έσω πληροφορίες για νομικά παραθυράκια (που όπως και να το κάνουμε, εντυπωσιάζουν). Κυρίως όμως, ο Άφλεκ έχει αναπτύξει μια ωραιότατη ευχέρεια με τις σκηνές δράσης. Μπορεί στις δυαδικές συναντήσεις να χάνει πόντους, τόσο σκηνοθετικά και σεναριακά (πολλά λόγια είναι φρικτά φορεμένα), όσο και λόγω της έπαρσης και της ανάγκης του να αναδεικνύει το προσωπάκι του σε κάθε πλάνο, αλλά μπορεί και κινηματογραφεί την ταχύτητα και την κλιμάκωση με σωστή αντίληψη του συγχρονισμού και του ρυθμού. Μια ολοκληρωμένη, αποτελεσματική κι ευπρόσδεκτη προσθήκη στην παράδοση του είδους, με μερικές οσμές από «Ένταση» που εμένα προσωπικά ποτέ δε με χαλάνε. –Ε.Χ.



 
RESIDENT EVIL: ΤΡΙΣΔΙΑΣΤΑΤΗ ΑΠΕΙΛΗ (RESIDENT EVIL: AFTERLIFE)
Του Πολ Γ.Σ. Άντερσον. Περιπέτεια φαντασίας και τρόμου, 2010, Η.Π.Α. / Ην. Βασίλειο / Γερμανία, 1 ώρα και 37 λεπτά.
Είναι αστείο το πώς ξεκινά η περίληψη του «Resident Evil: Τρισδιάστατη απόδραση» στο imdb.com: «Ενώ ακόμα προσπαθεί να καταστρέψει τη διαβολική εταιρεία Umbrella, η Άλις συμμαχεί με μια ομάδα επιζώντων, οι οποίοι θέλουν να πάνε σε ένα μυστηριώδες, ασφαλές καταφύγιο, την Αρκαδία». Προφανώς η Άλις προσπαθεί ακόμα να καταστρέψει τη διαβολική εταιρεία Umbrella κι ας είναι η μόνη που προσπαθεί και το ξέρει ότι προσπαθεί – και, αλήθεια, γιατί να ενδιαφερθεί κανείς για την τέταρτη (ναι, τέταρτη) προσθήκη αυτού του κουρασμένου κι ατέλειωτου sci fi σίριαλ; - Ε.Χ.






XΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ (WITHOUT BORDERS)

Toυ Νίκου Γαϊτατζή. Δράμα, 2010, Ελλάδα / Η.Π.Α.
Με γυρίσματα στην Καλιφόρνια, το Ιλινόις, το Νέο Μεξικό και την Αθήνα, η ταινία «Χωρίς σύνορα» του Γιάννη Γκαϊτατζή ακολουθεί την ιστορία του Θανάση, ενός άντρα, ο οποίος μεγαλώνει ένα κοριτσάκι που του το έχει αφήσει η μητέρα του όσο εκείνη δουλεύει στην Αμερική. Μια μέρα η μητέρα επιστρέφει και παίρνει πίσω μαζί της το κοριτσάκι, και ο Θανάσης αποφασίζει να ταξιδέψει για να τη συναντήσει ξανά. Πρωταγωνιστούν, μεταξύ άλλων, ο Γιώργος Βογιατζής, ο Γιώργος Χωραφάς, ο Σίμουρ Κάσελ και η Δωροθέα Μερκούρη. Δεν ξέρουμε για την ταινία, αλλά το πόστερ αναδίδει έναν συνδυασμό γλυκανάλατου «Γητευτή των αλόγων» που συναντά ελληνικό σίριαλ της δεκαετίας του ’90. – Ε.Χ.



Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα
δειτε ολες τις ειδησεις

Best of Network

Δείτε Επίσης