Ενα τρελό τρελό τζακούζι (δείτε το trailer)

Συμπαθητική, αλλά όχι και συνταρακτική κωμωδία, όπου ο Τζον Κιούζακ, δυο φίλοι κι ο ανιψιός του μεταφέρονται μέσω ενός θαυματουργού τζακούζι στη δεκαετία του ’80 και προσπαθούν να κάνουν ένα-ένα τα ίδια βήματα για να μην αλλάξουν το μέλλον. «Πώς θα σε ξαναβρώ;», ρωτάει ο έφηβος Τζέικομπ μια νεαρή που γνωρίζει σ΄ ένα πάρτι. «Να σου στείλω μήνυμα; Είσαι online;». «Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς», απαντά αυτή. «Να ‘ρθεις να με βρεις». «Μα», κοντοστέκεται ο Τζέικομπ, «αυτό θα ‘ταν εξαντλητικό…» Κι αυτή είναι ίσως η πιο αξιομνημόνευτη και αστεία ανταλλαγή διαλόγου σε μια κατά τ’ άλλα σποραδικά αστεία, και μάλλον περιττή ταινία, με τον Τζον Κιούζακ να βαριέται τη ζωή του (και να παραμένει, με τον παράδοξο τρόπο του, συμπαθής παρ’ όλ’ αυτά) και τον Τσέβι Τσέις να κάνει μια άχαρη απόπειρα σε comeback, σαν φάντασμα που βγήκε από τον λήθαργο μιας δεκαετίας την οποία οι περισσότεροι θέλουν να ξεχάσουν. Για να μην είμαι και άδικα σκληρή όμως, επειδή κι η πρώτη δεκαετία της χιλιετίας δεν μας έχει δώσει πολύ καλύτερες αναμνήσεις, το «Ενα τρελό τρελό τζακούζι» προσφέρει μιάμιση ώρα χαβαλεδιάρικης λήθης και ταιριάζει κουτί στα θερινά σινεμά, τώρα που έχουν αρχίσει να ανοίγουν σαν μανιταράκια στην πόλη