( **** ) Rashomon (δείτε το trailer)

Ο θρύλος θέλει το «Ρασομόν» να είναι η αιτία  της θέσπισης του Όσκαρ καλύτερης  ξενόγλωσσης ταινίας, πράγμα που δεν απέχει ιδιαίτερα από την αλήθεια εφ’ όσον  το 1952, βραβεύτηκε με ειδικό τιμητικό βραβείο ως η καλύτερη ξενόγλωσση ταινία που κυκλοφόρησε στις Η.Π.Α. την προηγούμενη χρονιά, αρκετά πριν θεσμοθετηθεί το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης, με γνώμονα το ότι δε γίνεται να αγνοούνται από την τελετή, κινηματογραφικά ορόσημα σαν τη συγκεκριμένη ταινία. Οξύμωρο το να μιλάς για το που αρχίζει ο μύθος και που η  αλήθεια με αφορμή μια ταινία στη  οποία κέντρο βάρους είναι η υποκειμενικότητα της αλήθειας. Τέσσερις μάρτυρες, ανακαλούν τα περιστατικά ενός φόνου κι ενός βιασμού, αφηγούμενοι την ίδια ιστορία με διαφορετικό τρόπο ο κάθε ένας, ο Κουροσάβα πειραματίζεται με τις δυνατότητες του κινηματογραφικού μέσου εξελίσσοντας το αισθητικά, τεχνικά και φιλοσοφικά ενώ ο πλανήτης σινεμά, αποκτά ένα μόνιμο και αξεπέραστο σημείο αναφοράς και άτσαλης ως επί το πλείστον μίμησης εφ’ όσον ο μοντερνισμός, δεν προσδιορίζεται από τη φόρμα αλλά από το περιεχόμενο. Και ναι, ο Κάιζερ Σόζε, δεν ήταν τόσο πρωτότυπη σύλληψη όσο νομίζατε.

Σκηνοθεσία / Σενάριο: Ακίρα Κουροσάβα (βασισμένο στις ιστορίες του Ριουνοσούκε Ακουταγκάβα). Με τους: Τοσίρο Μιφούνε, Ματσίκο Κίο, Μασαγιούκι Μόρι.

Δράμα μυστηρίου, 1950, Ιαπωνία. Διάρκεια: 1 ώρα και 28 λεπτά.