( * ) Μονάκριβη

Σκηνοθεσία: Λι Ντάνιελς. Σενάριο: Τζέφρι Φλέτσερ (βασισμένο  στο ομότιτλο βιβλίο της Σαφάιρ, εκδ. «Καστανιώτη»). Με τους: Γκαμπούρι  Σιντίμπε, Μονίκ, Πόλα Πάτον, Μαράια Κάρεϊ.

Δράμα, 2009, Η.Π.Α. Διάρκεια: 1 ώρα και 50 λεπτά.

Για να μη ζαλίζεσαι  μικρή μου γουόνα μπι αφροαμερικάνα  αναγνώστρια, πρέπει να σε ενημερώσω  το εξής, άπαξ και θέλεις ντε και καλά να μαυρίσεις: όχι, δε γίνονται όλες οι γλυκοαραπίνες Όπρα Γουίνφρι εντάξει; Ειδικά άμα στα μικράτα σου είσαι ηλίθια με χοντρά προβλήματα συμπεριφοράς, εντελώς μα εντελώς χοντρή, ο μπαμπάς σου σε βιάζει έχοντας σε γκαστρώσει ήδη με ένα παιδί (που είναι μογγολάκι)  κι έχοντας σου σκαρώσει άλλο ένα (που θα προκύψει με ΑΙDS όπως θα προκύψεις κι εσύ αφού ο μπαμπάς σου και μπαμπάς των παιδιών σου ήταν φορέας) και η μαμά σου που σου πετάει πάνω στο κεφάλι από βραστά πόδια γουρουνιών μέχρι συσκευές τηλεόρασης επειδή σε πήδηξε ο άντρας της, κάνει τη μητριά της Σταχτοπούτας να δείχνει μπροστά της αγία. Ούτε αν μέσα στην μαύρη σου κατίφλα, πηγαίνεις σε ειδικό σχολείο προβληματικών παιδιών, στο οποίο διδάσκει υπερμοδάτη ψυχοπονιάρα λεσβία, που σε περιθάλπει μαζί με την γκόμενά της, όταν δε σε περιθάλπει η κοινωνική λειτουργός Μαράια Κάρεϊ. Να ξεράσω μέσα μου τώρα ή να το κρατήσω για μετά; Τέτοια χυδαιότητα, κατηχητικού κοινωνιολογικού πορνό, με αισιόδοξ με ιστορία (αυτή που σας περιέγραψα παραπάνω, ακριβώς) που δεν είναι καν αληθινή για να δικαιολογήσει το τράβηγμα της και ηθικό δίδαγμα - αισιόδοξο μήνυμα τύπου «ο Θεός τα δίνει ο Θεός τα παίρνει, όλοι μας είμαστε μονάκριβοι και πολύτιμοι, σκάσε μωρή χοντρή κι άσε τον μπαμπά να σε πηδήξει, κάπου ξημερώνει άσπρη μέρα και για σένα μαύρη και τα γκαβά τα πουλιά τα βρίσκει ο Θεός φωλιά» χρόνια έχουν να ξαναδούν τα κουρασμένα μου ματάκια.  Διπλοφουρνιστό ιδεολογικό σίχαμα των ξαναγεννημένων χριστιανών συνειδητοποιημένων και καλοστεκούμενων αφροαμερικανών Αμερικής τύπου Όπρα, οι οποίοι αφροαμερικάνοι άπαξ και πιάσουν κάμερα στα χέρια, είναι χειρότεροι κι από ακτιβίστριες αδελφές.  6 υποψηφιότητες για Όσκαρ (μεταξύ των οποίων έλεος κι όλας, σκηνοθεσίας και καλύτερης ταινίας) με στανταράκι τη βράβευση στη Β Γυναικεία Ερμηνεία της μάνας – τέρας, Μονίκ.