O Λυκάνθρωπος / Τhe Wolfman (δείτε το trailer)

Για κάθε ευστοχία αυτής  της τίμιας επιστροφής των στούντιο της Universal στην ατμοσφαιρική κληρονομιά γοτθικού τρόμου από τις δεκαετίες του 30 και του 40 (Δράκουλας, Φρανκενστάιν, Μούμια) υπάρχει δυστυχώς και μία αστοχία που μία πάνω μία κάτω στην τελική σούμα, δεν αφήνει το αποτέλεσμα να απογειωθεί πέρα από τη σφαίρα του ευπρεπέστατου και χορταστικά ψυχαγωγικού σε κάτι πιο ιδιαίτερο στη μυθολογία του τρόμου. Ναι μεν, ευτυχώς αυτή τη φορά η Universal δεν επαναλαμβάνει το τραβεστί σόου της νεώτερης εκδοχής της «Μούμιας» της, κρατώντας την σκοτεινή ατμόσφαιρα του πρωτότυπου, αλλά όμως οι καιροί έχουν αλλάξει και το σκοτάδι έχει άλλου κώδικες που εδώ δεν τους βρίσκει. Ναι μεν είναι ενδιαφέρουσα εώς και εντυπωσιακή η ομιχλώδης ανασύσταση της Βικτωριανής Αγγλίας, τι να τον κάνεις τον διευθυντή φωτογραφίας και τον ντεκορατζή όμως, αν είσαι ρουτινιάρης σκηνοθέτης χωρίς όραμα;  Ναι εν ποντάρει σε ένα love story, στην κλασσική παράδοση των ταινιών του είδους, όμως το love story είναι αναιμικό και η Έμιλι Μπλαντ ανύπαρκτη, με αποτέλεσμα ο προβληματικός ρυθμός της ταινίας να σούρνεται λίγο περισσότερο από ότι θα ήθελες σε blockbuster. Παρ’ όλα αυτά, ο συνδυασμός προσθετικών και ψηφιακών εφέ   στη μεταμόρφωση των λυκανθρώπων είναι απολαυστικός και αφήνει τη νοσταλγική αίσθηση του χειροποίητου, το αίμα και τα κοψίδια προκύπτουν αβάδιστα, αβίαστα και χορταστικά σε μια σπάνια περίπτωση υψηλού κόστους ταινίας που το στούντιο διακινδυνεύει να την κυκλοφορήσει ως ακατάλληλη, και το θέαμα λυκανθρωπικής αντιπαλότητας με κοστούμια εποχής ανάμεσα σε Μπενίτσιο Ντελ Τόρο (που βαριέται λίγο) και Άντονι Χόπκινς (που ακόμα κι αν βαριέται το κάνει με στιλ) είναι τουλάχιστον διασκεδαστικό. – Τ.Θ.

Σκηνοθεσία: Τζο Τζόνστον. Σενάριο: Άντριου Κέβιν Γουόκερ, Ντέιβιντ Σελφ (βασισμένο στην ομότιτλη ταινία του 1941). Με τους: Μπενίτσιο Ντελ Τόρο, Άντονι Χόπκινς, Έμιλι Μπλαντ.

Τρόμου

. 2010, Η.Π.Α. Διάρκεια: 2 ώρες και 5 λεπτά.

www.thewolfmanmovie.com