Το Φεστιβάλ των Καννών τιμά τον Κώστα Γαβρά

Τριάντα τρία χρόνια μετά τη βράβευσή του με τον Χρυσό Φοίνικα (1982) για την ταινία του «Ο αγνοούμενος», ο διεθνής σκηνοθέτης, Κώστας Γαβράς επιστρέφει στο Φεστιβάλ των Καννών ως το τιμώμενο πρόσωπο στην ενότητα Cannes Classics, που κάθε χρόνο «βουτάει« στην ιστορία του κλασικού σινεμά.

Ο Κώστας Γαβράς θα παραστεί στην προβολή της ταινίας «Ζ» -σε αποκατεστημένη κόπια- που μέχρι σήμερα αποτελεί την πιο σημαντική στιγμή της καριέρας του, βραβευμένη με το Βραβείο της Επιτροπής του φεστιβάλ των Καννών και υποψήφια για το Όσκαρ Καλύτερης Ξένης Ταινίας (1969).

Η σχέση του Κώστα Γαβρά με το Φεστιβάλ των Καννών μετράει πολλές δεκαετίες. Το 1976 ήταν μέλος της Κριτικής Επιτροπής και το 1975 είχε αποσπάσει το ειδικό Βραβείο Κριτικής Επιτροπής Φεστιβάλ Καννών για την ταινία «Ειδικό δικαστήριο».

Το «Ζ» του Κώστα Γαβρά
Το «Ζ» έχει θέμα τη δολοφονία του αριστερού βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη και την αναζήτηση των ενόχων από τον ανακριτή Χρήστο Σαρτζετάκη, μετέπειτα πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Βασίστηκε στο ομώνυμο μυθιστόρημα που έγραψε το 1966 ο Βασίλης Βασιλικός. Πρόθεση των δημιουργών ήταν το "Ζ" του τίτλου να προφέρεται "Ζει" και όχι "ζήτα", καθώς ήθελαν να εκφράζει ηχητικά τα σύνθηματα που ακούγονταν στις διαδηλώσεις που έγιναν όταν σκοτώθηκε ο βουλευτής - "Λαμπράκη ζεις, εσύ μας οδηγείς" και "Ζει, Ζει, Ζει".


Η ιστορία της ταινίας
Ο αδελφός του Κώστα Γαβρά είχε υπηρετήσει στον στρατό μαζί με τον συγγραφέα Βασίλη Βασιλικό και ήταν φίλοι. Οταν διάβασε το «Ζ» του Βασιλικού για την υπόθεση Λαμπράκη, το πρότεινε αμέσως στον αδελφό του. Εκείνος το είδε θετικά, αλλά δεν βιάστηκε να το υλοποιήσει. Εντούτοις όταν έγινε το πραξικόπημα των συνταγματαρχών τον Απρίλη του 1967, ο Γαβράς αποφάσισε αμέσως να κάνει την ταινία. Τα γυρίσματα έγιναν στην Αλγερία και η ταινία είχε κάποιες μικροδιαφορές στην πλοκή τόσο σε σύγκριση με το βιβλίο όσο και με την πραγματικότητα.

Εκτός από το «Ζ» του Ελληνα σκηνοθέτη, θα προβληθούν ντοκιμαντέρ για την Ίνγκριντ Μπέργκμαν, τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ, τον Άλφρεντ Χίτσκοκ και τον Αλεξάντερ Μακουίν, ένα αφιέρωμα στον Όρσον Γουέλς με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννησή του αλλά της ταινίας
«Visita ou Memorias e Confissoes» (1982) του Πορτογάλου σκηνοθέτη Μανουέλ ντε Ολιβέιρα, που έφυγε σε ηλικία 106 ετών, στις 2 Απριλίου 2015.

Το πρόγραμμα του τμήματος Cannes Classics

Ντοκιμαντέρ για Χίτσκοκ, Ντεπαρντιέ και Μακκουίν
"Hitchcock/Truffaut", Kent Jones (2015)
"Depardieu Grandeur Nature",  Richard Melloul (2014)
"Steve McQueen: The Man & Le Mans", Gabriel Clarke και John McKenna (2015)
"By Sidney Lumet", Nancy Buirski (2015)
"Harold and Lilian: A Hollywood Love Story", Daniel Raim (2015)
"Jag Är Ingrid" ("Ingrid Bergman, in Her Own Words")και Stig Björkman (2015)
"The Golden Palm's Legend" ("La légende de la Palme d’or") by Alexis Veller (2015)

Αφιέρωμα στον Orson Welles
"Citizen Kane", Orson Welles (1941)
"The Third Man" ("Le Troisième homme"), Carol Reed (1949)
"The Lady from Shanghai" ("La Dame de Shanghai"), Orson Welles (1948)
"Orson Welles, Autopsie d’une légende", Elisabeth Kapnist (2015)
"This Is Orson Welles", Clara και Julia Kuperberg (2015)

Αφιέρωμα στον Barbet Schroeder
"More", Barbet Schroeder (1969)
"Amnesia", Barbet Schroeder (2015)

Αφιέρωμα στον  Manoel de Oliveira
"Visita ou Memórias e Confissões" (1982)

Αριστουργήματα σε ψηφιακή μορφή
"Rocco e i suoi fratelli" ("Rocco and His Brothers/Rocco et ses frères"), Luchino Visconti (1960)
"Les Yeux brûlés", Laurent Roth (1986)  
"Ascenseur pour l’échafaud", Louis Malle (1958)
"La Noire de…" ("Black Girl"), Ousmane Sembène (1966)
"SEMBENE!", Samba Gadjigo και Jason Silverman (2015)
"Insiang", Lino Brocka (1976)
"Sur (The South/Le Sud)", Fernando Solanas (1988)
"Zangiku Monogatari (The Story of the Last Chrysanthemum/Le Conte du chrysanthème tardif)", Kenji Mizoguchi (1939)
"Jingi Naki Tatakai" ("Battles without Honor and Humanity aka Yakusa Paper/Combat sans code d’honneur"),  Kinji Fukasaku (1973)
"Szegénylegények" ("The Round-Up/Les Sans espoir"), Miklós Jancsó (1965)
"Les Ordres" ("Orderers"), Michel Brault (1974)           
"Panique", Julien Duvivier (1946)
"Xia Nu" ("俠女/A Touch of Zen"), King Hu (1973)
"Dobro Pozhalovat, Ili Postoronnim Vkhod Vospreshchen" ("Welcome or No Trespassing"), Elem Klimov (1964)
"La Historia Oficial" ("The Official Story"/"L’Histoire officielle"), Luis Puenzo (1984)
"Marius", Alexander Korda (1931), Marcel Pagnol

Cannes Classics στο σινεμά
"Ran", Akira Kurosawa (1985)
"Hibernatus", Edouard Molinaro (1969)
"Le Grand blond avec une chaussure noire", Yves Robert (1972)
"Jurassic Park 3D", Steven Spielberg (1993)
"Ivan the Terrible 1 and 2", Sergueï Eisenstein (1944 and 1945)
"The Terminator", James Cameron (1984)
"The Usual Suspects", Brian Singer (1995)
"Hôtel du Nord", Marcel Carné (1938)
"Joe Hill", Bo Widerberg (1971)

Rabid Dogs", Eric Hannezo (2015) σε παγκόσμια πρεμιέρα