Ειρήνη Ηλιοπούλου: «Έκανα τον βράχο για να μιλήσω για την θάλασσα»

Η διακεκριμένη Ελληνίδα ζωγράφος Ειρήνη Ηλιοπούλου, παρουσιάζει την νέα της δουλειά την Πέμπτη 12 Μαρτίου στις 8.00 μμ, στην ΄Αιθουσα Τέχνης Αθηνών με θέμα «Μare Mineralis» και μας εκπλήσσει για μια ακόμα φορά ευχάριστα με τις δημιουργικές ικανότητές της.

Στους περισσότερους πίνακες, η ζωγράφος ατενίζει ένα θαλασσινό τοπίο από την ακτή και εξετάζει μικροσκοπικά νησάκια, σαν να βρίσκεται σε ένα καράβι, πράγμα που εντείνει το αίσθημα της μοναξιάς και της γαλήνης. Η καλλιτέχνις στην προκειμένη έκθεση αλλάζει ύφος και στυλ και μιλά στο Thema People, για την εξέλιξη της νέας της δουλειάς.    

Πως προέκυψε η νέα θεματολογία στο έργο σας που θα εκτεθεί στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών;
Το ‘’ θέμα’’ είναι συχνά πρόφαση για να καταπιαστώ με κάτι που μπορεί να με πάει παρά πέρα! Αυτή η ανάγκη για το "πιο πέρα" συμπίπτει  συνήθως  με το κλείσιμο των κύκλων,  δηλαδή με το τέλος της επιθυμίας για μια ζωγραφική περίοδο που έχω εξαντλήσει ή με έχειεξαντλήσει…Συμβαίνει επίσης να επιστρέφω σε θέματα που έχω ξανακάνει, ξανακοιτάζοντάς τα με διαφορετική ματιά, π.χ στα θέατρα, για νέες ανάσες και καινούργιες περιπέτειες. Μεγάλες ακουαρέλες κάνω από το ’93 και η ρευστότητα και η διαφάνεια του υλικού  κατευθύνει-υπόγεια- την επιθυμία μου στο θέμα.! Το "Mare Mineralis"είναι μια προσέγγιση του διαρκώς μεταβαλλόμενου θαλασσινού τοπίου, είναι ο συνδυασμός Νερού και  Γής, η συναλλαγή, η δοσοληψία, η αντίθεση και η αλληλοσυμπλήρωση. Το πέτρωμα είναι  η πρόφαση για να μιλήσω για το νερό. Έκανα τον βράχο για να μιλήσω για την θάλασσα .Το αρσενικό στοιχείο –βράχος- σε μάχη η σε πάντρεμα με το θηλυκό, που είναι η σκοτεινή γυναικεία υπόσταση, η θάλασσα .

Eίστε μία εξελικτική παρά επαναληπτική καλλιτέχνις. Πείτε μας δυό λόγια για αυτήν την διαφορά.
Αν αυτό που λέτε- εξελικτική πορεία-  έχει να κάνει  με την καλύτερη ζωγραφική και όχι με τις θεματικές αλλαγές, τότε πραγματικά χαίρομαι! Σημαίνει ότι η διαρκής ουτοπική μου κατάσταση  , κινητοποιεί σωστά την ζωγραφική διαδικασία...

Η παλαιότερη δουλειά σας είχε έντονη θεατρικότητα, ενώ η καινούρια έχει μία ρευστή αμεσότητα που εμπνέεται από τον διάφανο κόσμο των πετρωμάτων. Πως έγινε αυτή η στροφή;
Η θεατρικότητα έχει να κάνει με την αφήγηση και η προηγούμενη δουλειά μου (2010) καθ’ότι αυτοβιογραφική σε μεγάλο βαθμό, ήταν και αφηγηματική. Τα ‘’όντα’’ του μυαλού μου κινούμενα σε χώρους λίγο πολύ βιωματικούς, δημιούργησαν μια σειρά από ιστορίες, σαν πρωταγωνιστές σε μια ιστορία με συνέχειες…Εδώ τώρα, δεν υπάρχει αφήγηση, η μάλλον  υπάρχει η αφήγηση της περιπέτειας του υλικού-της ακουαρέλας της τέμπερας και του παστέλ-σε πρώτο επίπεδο… .Κερδήθηκε το στοίχημα;  Αν  ναι , τότε η βαθύτερη ανάγνωση είναι το Μare Μineralis.Η ανθρώπινη σχέση δηλαδή.

Πώς βλέπει μία καλλιτέχνις την εποχή που ζούμε;
Δεν προλαβαίνω τις πρωτοπορίες, γίνονται κατεστημένο με το που εμφανίζονται… Αυτό όμως παράλληλα είναι παλμός και ένταση .Γεννιούνται φρέσκιες ζωγραφικές με τόλμη και γενναιότητα που εκφράζουν αυτά που ζούμε καλύτερα από ποτέ.

Πόσο δύσκολο είναι για έναν ζωγράφο, να αλλάζει ύφος και στυλ στην τέχνη του που με τα χρόνια έχει καταξιώσει μία δική του αναγνωρίσιμη ταυτότητα;
Το λέει συμπτωματικά  η ίδια η ερώτηση! Αν έχεις τη δική σου γραφή, τίποτα δεν αλλάζει και τίποτα δεν είναι δύσκολο...Με την έννοια, ότι το ζητούμενο πάντα στη ζωγραφική είναι η πρόκληση και πώς να λύνεις τα προβλήματα! Άρα τι καλύτερο από το να μπαίνεις σε χώρους γειτονικούς και να δοκιμάζεσαι; Ταξίδια είναι όλα αυτά…επί τόπου.

Πώς βλέπετε την αγορά τέχνης στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια;
Τραγική! Αλλοτε λιγότερο και άλλοτε περισσότερο! Περιμένουμε…

Πόσο έχει επηρεάσει ψυχολογικά και εμπορικά την τέχνη, η κρίση στην Ελλάδα;
Πουλιούνται  έργα σε χαμηλές τιμές, άλλα ο κόσμος ξανοίγεται δύσκολα σε κάτι μεγαλύτερο! Η ανασφάλεια που εγκαταστάθηκε στον τόπο μας δεν νομίζω να μας εγκαταλείψει σύντομα! Οι καλλιτέχνες  πάλι-όσοι δεν έχουν πάθει κατάθλιψη-αντιδρούν εξαιρετικά δημιουργικά και βγαίνουν ωραίες δουλειές. .Άλλωστε είναι ο μόνος τρόπος σωτηρίας. .Η ζωή συνεχίζεται.

Info :Αίθουσα Τέχνης Αθηνών
Διάρκεια έως 18 Απριλίου 2015

Η Ειρήνη Ηλιοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα όπου ζει και εργάζεται. Τελείωσε τις σπουδές της στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας το 1981 και συνέχισε αμέσως στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στο Παρίσι στο εργαστήριο του Leonardo Cremonini μέχρι το 1986. Απο το 1987 μέχρι το 1988 εζησε μέσα σε ένα εγκαταλειμμένο θέατρο στο Παρίσι, το Vieux Colombier, ζωγραφίζοντας έργα με το εσωτερικό του Θεάτρου, τα οποία εξέθεσε στην Αθήνα το 1988. Το 1990 εκπροσώπησε την γκαλερί Berggruen στο salon de Mars στο Παρίσι .Από το 1990-1993 ζωγράφισε τοπία στην Νότια Γαλλία , Αμπελώνες και Ορυζώνες, στο Bordeaux και στην Arles και αυτά τα έργα τα παρουσίασε στην Ατομική της έκθεση το 1993 στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών. Έχει κάνει 14 Ατομικές εκθέσεις στην Γαλλία και την Ελλάδα και η τελευταία ήταν στο Ιστορικό Μουσείο-Αρχείο της Ύδρας. Το 2014 πήρε μέρος στην art athina  με την Αίθουσα Τέχνης Αθηνών .Επίσης έχει πάρει μέρος σε πολυάριθμες ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό .Έργα της βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη της Αθήνας, στο Μέγαρο Μαξίμου ,στην Βουλή των Ελλήνων ,στην Πινακοθήκη Κουβουτσάκη, στην Τράπεζα της Ελλάδος ,καθώς και την Εθνική ,Γενική και εμπορική Τράπεζα ,στις Δημοτικές Πινακοθήκες Φλώρινας και Αγρινίου, στις ιδιωτικές Συλλογές Θανάση Μιχαηλίδη και Αζιας και Αντώνη Χατζηιωάννου και σε άλλες ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα, το Παρίσι, τον Καναδά και την Αυστραλία. Αυτή είναι η δέκατη Πέμπτη ατομική της έκθεση στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών με ακουαρέλες και με τίτλο Mare mineralis.