Αφιέρωμα στον Luciano Berio στην Στέγη

«Η μουσική  είναι η επιθυμία των επιθυμιών» δήλωνε ο μεγάλος πρωτοπόρος Ιταλός συνθέτης, που επηρέασε όσο λίγοι  τη μουσική του 20ού αιώνα. Με αφορμή τα 10 χρόνια από τον θάνατό του θα πραγματοποιηθεί ένα ολοήμερο αφιέρωμα στο έργο του, που φιλοδοξεί να αναδείξει τις πολυποίκιλες όψεις της δημιουργίας του. Την Κυριακή 1 Δεκεμβρίου, σε όλους τους χώρους της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών θα πραγματοποιηθεί το εορταστικό Open Day, με συναυλίες και εκπαιδευτικά προγράμματα.

Τις πρωινές ώρες οι σολίστες θα ερμηνεύσουν κάποια από τα δεξιοτεχνικά σόλο του, όπως οι διάσημες Sequenzas, και θα συνομιλήσουν με το κοινό για την ερμηνεία τους. Παράλληλα, σε διαφορετικό χώρο θα ακουστούν έργα ηλεκτροακουστικής μουσικής και θα προβληθούν φιλμ για τον συνθέτη. Θα ακολουθήσει ένα workshop και μια παρουσίαση της συνεργασίας του με τη διάσημη μέτζο-σοπράνο, Cathy Berberian. Το αφιέρωμα θα ολοκληρωθεί με μια συναυλία μουσικής δωματίου με φωνές, μια ανθολογία χαρακτηριστικών έργων από όλη τη σταδιοδρομία του συνθέτη.

Από τους σημαντικότερους εκπροσώπους  του μεταπολεμικού μοντερνισμού, ο Λουτσιάνο Μπέριο (1925-2003) εμπλούτισε την πρωτοποριακή μουσική της εποχής του με μία μοναδική μελωδικότητα και έναν πρωτόγνωρο λυρισμό. Με επίκεντρο της δημιουργίας του την ανθρώπινη φωνή – ιδίως την γυναικεία – είναι ίσως ο καλλιτέχνης που αντιπροσωπεύει καλύτερα την κριτική θεωρία και τον στρουκτουραλισμό στην μουσική. Φίλος και συνεργάτης των Eco, Calvino και Sanguineti έχει αφήσει ένα corpus όπου οι θεωρίες της ανοικτής μορφής, οι γλωσσολογικές και φωνολογικές αναζητήσεις, το θέατρο και η ανακύκλωση του μουσικού υλικού παράγουν ένα άκρως προσωπικό όσο και γοητευτικό μουσικό ιδίωμα.

Το πιο φημισμένο έργο του Berio είναι μάλλον η Sinfonia (1967–69), για ορχήστρα και οκτώ φωνές με ηλεκτρονική ενίσχυση. Οι φωνές δεν χρησιμοποιούνται με συμβατικό τρόπο: συχνά δεν τραγουδούν καθόλου αλλά μιλάνε, ψιθυρίζουν ή κραυγάζουν τα κείμενα του έργου. Το Τρίτο μέρος του έργου υπερθέτει στο scherzo της Δεύτερης Συμφωνίας του Mahler που αποτελεί κατά κάποιον τρόπο την ραχοκοκαλιά του έργου ένα μεγάλο αριθμό από λογοτεχνικά και μουσικά παραθέματα.

Με τον τίτλο Sequenza, συνέθεσε μία σειρά δεξιοτεχνικών έργων για σόλο όργανα. Τα έργα αυτά διερευνούν πλήρως τις δυνατότητες κάθε οργάνου και συχνά επιστρατεύουν ειδικές τεχνικές εκτέλεσης.Ορισμένες από αυτές αποτέλεσαν αυτούσιο το δομικό υλικό για άλλες συνθέσεις του Berio για μεγαλύτερα σύνολα.

Στους μαθητές του περιλαμβάνονται συνθέτες τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους και με αυτόν όπως οι Louis Andriessen, Steve Reich, Luca Francesconi, Phil Lesh του θρυλικού ρόκ συγκροτήματος Grateful Dead.