Berlinale 2011: Φεστιβαλική... ξενιτιά!

Aγαπητό μου Μπερλινολόγιο, δε θέλει κόπο θέλει τρόπο. Φυσικά και επαίρομαι για το ότι προχτές σου είπα ποιοι θα πάρουν τα βραβεία του αρκουδιάρη αλλά μη νομίζεις ότι είμαι κάποιος σοφός, απλά έχω εξασκηθεί στο άθλημα τόσα χρόνια στη φεστιβαλική ξενιτιά και μπορώ να το βλέπω από μακριά που έρχεται και που πάει.

Σάρωσε λοιπόν και δικαίως όπως περίμενα (για να μην είμαι κακός) ο Ιρανός Ασγκάρ Φαραντί με το «Nader and Simin and Separation» κερδίζοντας και τη Χρυσή Αρκούδα, και την Ασημένια Αρκούδα για το σύνολο των γυναικών ηθοποιών και την Ασημένια Αρκούδα για το σύνολο των αντρών ηθοποιών ενώ και ο Μπέλα Ταρ πήρε το Μέγα Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής για το «A Turin’s Horse».

Στα υπόλοιπα νικητές προέκυψαν οι Ούλριχ Κόλερ – καλύτερη σκηνοθεσία για το «Α sleeping sickness», η φωτογραφία και ο σχεδιασμός παραγωγής του «El Premio» για το βραβείο καλύτερου καλλιτεχνικού επιτεύγματος, το σενάριο του «The Forgiveness of Blood» και η ταινία «If Not Us Who» με το βραβείο Άλφρεντ Μπάουερ που απονέμεται σε μια δουλειά ιδιαίτερης καινοτομίας.

Όλα καλά και φεστιβάλ ήταν και αυτό και πάει, οι δύο τελευταίες μέρες ως συνήθως αφιερώνονται στο να δούμε ότι μας ξέφυγε τις προηγούμενες αν και εκεί υπάρχει ένα πρόβλημα, εφ’ όσον οι περισσότερες επαναλήψεις προβάλλονται μόνο με γερμανικούς υπότιτλους και άντε εσύ να καταλάβεις τι λένε οι Αφγανοί.

Ταινίες μέσα στις ταινίες για δέκα ημέρες και ακόμα και τα όνειρά μου Μπερλινολόγιο μου έχουν γίνει ταινίες. Χτες το βράδυ που δε βγήκα έξω (ναι, σου φαίνεται περίεργο αλλά τις δύο τελευταίες μέρες ξεραίνομαι στον ύπνο από τις 12 για κανένα 10ωρο) και κοιμήθηκα βλέποντας Τσάκι Τσαν μεταγλωττισμένο στα γερμανικά από την τηλεόραση τι νομίζεις πως είδα στον ύπνο μου;

Την ταινία «Ο Λόγος του Βασιλιά» με μια έξτρα σκηνή που δεν υπάρχει στην ταινία, εκεί λέει που μίλαγε ο Κόλιν Φερθ τον έπιασε κατούρημα και ορμάει ένας στρατιώτης με ένα χωνάκι να του μαζέψει τα πιπιά που τρέχουν από το παντελόνι γιατί δεν πρέπει να διακόψει το λόγο του, και όταν τον τελειώνει, όλοι κλαίνε συγκινημένοι κι ο Φερθ υπογράφει αυτόγραφο στο κατουρημένο χωνάκι που θα το κρατήσει για πάντα ενθύμιο ο στρατιώτης, αλλά υπογράφει σαν Ουίνστον Τσόρτσιλ κι όλοι μετά γελάνε και η ταινία γίνεται μιούζικαλ.

Να μου θυμήσεις Μπερλινολόγιο μου να μην το πω αυτό στον ψυχοθεραπευτή μου γιατί δεν είμαι να με κλείσουνε μέσα σήμερα, αν κι εδώ στην γκέι περιοχή που μένω έχω ανακαλύψει ότι οι ζουρλομανδύες μπορούν και αυτοί να αποτελούν σέξι αξεσουάρ γιατί σε μια βιτρίνα που έχει διάφορα ρούχα για σεξ (δερμάτινα, λατέξ, ασφυξιογόνες μάσκες, μπότες και σώβρακα που γίνονται σφεντόνα) είχε κι έναν ζουρλομανδύα από βινύλ με αποσπώμενα τα κομμάτια γύρω από τα βυζιά για να μπορεί αυτός που σε δένει να σου παίζει και τις ρώγες να ευχαριστηθείς κάτι τις και συ ο ζουρλός.

Επιστήμη σου λέω μπερλινολόγιο το σεξ στο Βερολίνο, μου το είπε και ο ιδιοκτήτης του διαμερίσματος που μένω «ότι θες κάνε και με όποιον θες μόνο σιλικόνη μη χρησιμοποιήσετε γιατί λεκιάζει» κι έψαχνα εγώ μετά στο Ίντερνετ να δω που χρησιμοποιείτε η σιλικόνη στο σεξ για να μάθω, αλλά όποτε έγραφα σιλικόνη μου έβγαζε γκόμενες με βυζιά από σιλικόνη και έτσι παραιτήθηκα έντρομος από την προσπάθεια γιατί δεν είμαι να αλλάξω πορείες ζωής τώρα στα γεράματα.

Γλυκά σε φιλώ και σε αποθηκεύω για άλλη μια φορά Μπερλινολόγιο μου και ξεχύνομαι τώρα στο δρόμο που έχει φοβερή λιακάδα, μπας και προλάβω και δύο φωτογραφικές εκθέσεις που θέλω πολύ να δω, του Ρόμπερτ Μέιπλθορπ και της Ναν Γκολντίν, γιατί σήμερα που δεν έχει ταινίες το πρόγραμμα χρειάζομαι εικόνες για να δω ξανά βλαμμένα όνειρα να έχουμε να λέμε, γιατί οι ταινίες από μόνες τους δεν φτουράνε αν δεν έχεις όνειρα, έτσι;