Ο Φώτος Πολίτης υπήρξε ο πρώτος σκηνοθέτης του Εθνικού Θεάτρου μέχρι τον πρόωρο θάνατό του
Σπύρος Ιωάννου
UPD:
Έζησε 44 χρόνια. Γεννήθηκε το 1890 και έφυγε από τη ζωή το 1934. Τα 4 τελευταία του χρόνια έμελλαν να είναι καθοριστικά για τον ίδιο αλλά και για το Εθνικό Θέατρο καθώς υπήρξε ο πρώτος του σκηνοθέτης –από την ίδρυσή του το 1930– θέτοντας τα θεμέλια για μια μακροχρόνια πορεία.
Στη βάση της Βιβλιονετ βρήκα χαρακτηριστικά στοιχεία από τη ζωή του και τα παραθέτω εδώ: «Ο Φώτος Πολίτης υπήρξε μεγάλος "θεατράνθρωπος" της εποχής του μεσοπολέμου, που υπηρέτησε το θέατρο με πολλές ιδιότητες: του μεταφραστή, του σκηνοθέτη, του κριτικού, του συνεργάτη του Εθνικού Θεάτρου.
Σπούδασε νομικά στη Γερμανία, όπου απέκτησε θεατρική παιδεία, επηρεασμένος από τις απόψεις του Max Reinhardt για τη νεωτερική προσέγγιση του αρχαίου ελληνικού δράματος και του σύγχρονου θεάτρου.
Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη θεατρική κριτική, γράφοντας στις εφημερίδες "Πρωία" και "Πολιτεία", παράλληλα με την ποίηση και τη θεατρική γραφή.
Το 1919 μετέφρασε και σκηνοθέτησε τον "Οιδίποδα Τύραννο", με τον Αιμίλιο Βεάκη στον ομώνυμο ρόλο, σε μια παράσταση που άφησε εποχή».
«Στις 3 Μαΐου 1930 –με βάση τα ιστορικά στοιχεία του Ε.Θ.– με νόμο που υπογράφει ο τότε Υπουργός Παιδείας Γ. Παπανδρέου ιδρύθηκε το Εθνικό θέατρο. Γενικός Διευθυντής του ορίσθηκε ο Ιωάννης Γρυπάρης και μόνιμος σκηνοθέτης του ο Φώτος Πολίτης».
Στην ιστοσελίδα του ψηφιοποιημένου αρχείου και πιο συγκεκριμένα στην ενότητα των «παραστάσεων» διαβάζω για τα έργα με τα οποία εγκαινιάστηκε το Ε.Θ. στις 19 Μαρτίου 1932.
Κλείσιμο
Η πρώτη παράσταση ήταν η τραγωδία «Αγαμέμνων» του Αισχύλου και η μονόπρακτη κωμωδία «Ο Θείος Όνειρος» του Γρηγορίου Ξενόπουλου.
Μέχρι το 1934 «συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο ως σκηνοθέτης και συνέβαλε στη στελέχωσή του με μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του θεατρικού χώρου και τις σημαντικότερες προσωπικότητες της εποχής.
Αν και ήταν ανοιχτός στις σύγχρονες επιρροές και οι παραστάσεις του ήταν συχνά πειραματικές, επέμενε στη σημασία διατήρησης του κλασικού ρεπερτορίου στο θέατρο, έργο που συνέχισαν οι διάδοχοί του Δημήτρης Ροντήρης και Αλέξης Μινωτής».
Χαρακτηριστικός είναι ο αριθμός των 30 έργων των οποίων ανέβασε μέσα στους λίγους μήνες της θητείας του φέρνοντας τους θεατές σε επαφή με σημαντικούς δημιουργούς του παγκοσμίου θεάτρου.
