Ο σκηνοθέτης μιας αφύπνισης

O Θανάσης Ζερίτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1986. Είναι ένας νέος -σε ηλικία- και πολλά υποσχόμενος ηθοποιός και σκηνοθέτης.

Είναι τελειόφοιτος του τμήματος Θεατρικών Σπουδών της Αθήνας ενώ αποφοίτησε από την Δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών το 2011.

Είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας 4Frontal. Από τότε έχει σκηνοθετήσει τις παραστάσεις "Οικογένεια Μπες-Βγες" (2015-17) "Η Αύξηση" (2014), συν-σκηνοθετήσει ενώ συμμετείχε και ως ηθοποιός στις παραστάσεις "Υμπύ Τύραννος" (2012), "Σσς..κάποιος έρχεται"(2012), "Spring X-press"(2013) "Είσαι ένα κτήνος Βίσκοβιτς" (2016).

Ως ηθοποιός έχει συμμετάσχει στις παραστάσεις της 4Frontal "Βόυτσεκ" (2014-15) (σκηνοθεσία των Σ.Γιαννουλάδη- Κ.Γιαννοπούλου), "Όλα τα μανιτάρια τρώγονται [αν και ορισμένα μόνο μια φορά]" (2015), "Ο Μουνής" (2013-15), Σοφία Λασκαρίδου-μια αγάπη μεγάλη”(2017) σε σκηνοθεσία Παντελή Δεντάκη, καθώς και στις εφηβικές παραστάσεις της ομάδας, "Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας ...γιατί τα πάντα είναι πιθανά", "Φάουστ ...εγώ μέσα στον κόσμο που ζω" και "Αντιγόνη" (σκην.Τζωρτζίνα Κακουδάκη) στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.

Τον Φεβρουάριο του 2019 και συγκεκριμένα με πρεμιέρα στις 8 του μηνός -και διάρκεια μέχρι τις 21 Απριλίου- ο Θανάσης Ζερίτης σκηνοθετεί την παράσταση της ομάδας 4frontal με τίτλο «Μύρτος» η οποία είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Παύλου Μάτεσι και θα παιχτεί στο ¨Δώμα¨ του Θεάτρου του Νέου Κόσμου.

Επιπλέον έχει αναλάβει και τη δραματουργική επεξεργασία μαζί με τη Νεφέλη Μαϊστράλη.

Συνοπτικά η ιστορία του έργου: «Το 1939, σε μια ελληνική κωμόπολη, ο Μύρτος, οκτώ χρονών, κοιμάται εκ γενετής. Απέναντί του, η ευυπόληπτη οικογένεια Γαβριήλ. Μια οικογένεια με μια κόρη φυλακισμένη λόγω αναπηρίας, μια μάνα που θεωρεί την ασχήμια αμάρτημα, έναν πατέρα επιρρεπή στη μοιχεία, μια υπηρέτρια που της σκοτώνουν το νόθο παιδί της, έναν ευνούχο, θρησκόληπτο υποτακτικό που παλεύει να καλύψει τις «βρωμιές» τους, πριν γίνουν εφιάλτης.

Ο Μύρτος ξυπνά σ’ ένα λογοτεχνικό σύμπαν που επαναπροσδιορίζει την έννοια της ενοχής, της κακίας και της αμαρτίας».

Τις συστάσεις για την ομάδα 4frontal βρήκα στην σελίδα της στο Facebook και παραθέτω ενδεικτικά εδώ: «δημιουργήθηκε το 2009 και ασχολείται με τη μεταφορά κειμένων θεατρικών ή μη στη σκηνή, παράγοντας παράλληλα και πρωτότυπα έργα. Αποτελείται από 14 άτομα που ολοκλήρωσαν τις σπουδές τους στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών και συν-δημιουργούν αναλαμβάνοντας διάφορους ρόλους ανά περίσταση (εκτός από αυτόν του ηθοποιού) με βάση τους κοινούς κώδικες που έχουν αποκτήσει από την εκπαίδευσή τους και κινητήριο δύναμη την ανάγκη τους να επικοινωνήσουν με τον κόσμο μέσω της τέχνης. Χρησιμοποιώντας τις γνώσεις που έχει το κάθε μέλος προσωπικά αλλά αξιοποιώντας και την επιθυμία για περισσότερες γνώσεις και εμπειρίες, οι παραγωγές διεξάγονται κατά κύριο λόγο με εργασία των μελών της. Εξωτερικοί συνεργάτες διαφόρων ειδικοτήτων όπως ενδυματολόγοι, σκηνογράφοι, φωτιστές, σκηνοθέτες, χορογράφοι, επανδρώνουν κάθε φορά την ομάδα στην προσπάθειά της να έχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα επί σκηνής.

Στόχος της ομάδας είναι να δίνει πάντα ένα πολιτικό στίγμα μέσα από τις παραστάσεις με επίκεντρο πάντα τον άνθρωπο, τις δυνατότητες και την ευθύνη του. Είναι ζητούμενο να ανοίγει έναν διάλογο με τον θεατή δημιουργώντας έτσι μια σχέση αλληλεπίδρασης. Εάν έστω και ένας θεατής φεύγει προβληματισμένος -είτε θετικά είτε αρνητικά- από την παράσταση, τότε έχει επιτευχθεί ένα μεγάλο μέρος του στόχου».