Το φθινόπωρο της Ελισαβετιανής Εποχής

Το 1593 ήταν το έτος το οποίο παίχτηκε για πρώτη φορά.

Το 1991 μεταφέρθηκε για πρώτη φορά στον κινηματογράφο από τον Derek Jarman.

Ο «Εδουάρδος ο Β»΄ του Κρίστοφερ Μάρλοου, ένα δραματικό έργο της Ελισαβετιανής Εποχής, παρουσιάζεται για δεύτερη φορά από το Θέατρο «Αθηναϊκή Σκηνή Κάλβου-Καλαμπόκη» σε σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη –με την πρώτη παράσταση στην Ελλάδα να τοποθετείται στο 2000, σκηνοθετημένη από τον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο για το Φεστιβάλ Αθηνών και αποτελούμενη από έναν θίασο 16 ηθοποιών.

Στις 15 Σεπτεμβρίου στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Κολωνού, η παράσταση παρουσιάζεται στη σκηνή του ομότιτλου θεάτρου αποτελώντας την επίσημη εκπροσώπηση της χώρας μας στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Θεάτρου Νοτίου Κορέας 2019 και υποψήφια για βραβεία ερμηνειών & συντελεστών.

Σχετικά με την υπόθεση του έργου, βρίσκουμε στην βάση της Βιβλιονετ μια έκδοση του 1995 από τις εκδόσεις Άγρα σε μετάφραση του Σεραφείμ Βελέντζα και δανειζόμαστε τα παρακάτω αποσπάσματα: «Ο Μάρλοου στον "Εδουάρδο Β΄", παρουσιάζει πρώτη φορά στην ελισαβετιανή σκηνή το πρόβλημα της ριζικής αντίστασης σ' έναν ανάξιο ηγεμόνα και το επεξεργάζεται με εξαιρετική τόλμη.

Γνωρίζει τους μηχανισμούς άσκησης της εξουσίας από μέσα και οδηγεί σε αποφάσεις διόλου θεολογικής αλλά πολιτικής φύσεως. Για τις αγριότητες του εμφυλίου και την ερείπωση της χώρας όλοι είναι υπεύθυνοι: ο βασιλιάς, η βασίλισσα, οι ευνοούμενοι, η εκκλησία, οι ευγενείς.

Η εκθρόνιση του νεαρού ομοφυλόφιλου βασιλιά Εδουάρδου είναι συνέπεια των πράξεων και των παραλείψεών του, είναι πολιτική ποινή.

Ο Μάρλοου μέσα από την απεικόνιση της φρίκης και τη σκληρότητας του έργου σπάει τη στιλπνή επιφάνεια ενός καταρρέοντος πολιτισμού. Η Αναγέννηση του Μάρλοου βρωμάει απαίσια. Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι ο "Εδουάρδος Β΄" είναι το πιο καλοφτιαγμένο έργο σε όλη την ελισαβετιανή και ιακωβιανή δραματουργία».