Η ιστορία σαν μια παραστασιακή εμπειρία

Η Μέντη Μέγα γεννήθηκε το 1978 στο Worcester στην Αγγλία.

Είναι απόφοιτος της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης και έχει Master Degree of Performance από τη Σχολή Σύγχρονου Χορού του Λονδίνου–London Contemporary Dance School σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο του Κέντ.

Εργάζεται ως χορογράφος, διδάσκει τεχνική μοντέρνου χορού, ιστορία και αυτοσχεδιασμό σε σχολές χορού και δραματικές σχολές. Παραδίδει εργαστήρια, γράφει άρθρα σε πολιτιστικά περιοδικά και κάνει ομιλίες γύρω από τον χορό και την περφόρμανς.

Έχει συμμετάσχει μεταξύ άλλων, στα φεστιβάλ Καλαμάτας και Αθηνών και ήταν μέλος της χορογραφικής ομάδας του Δημήτρη Παπαϊωάννου για τις τελετές έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας.

Συνεργάζεται με καλλιτέχνες από διάφορα πεδία και τα τελευταία χρόνια δραστηριοποιείται στο πεδίο της προσβασιμότητας του χορού για ανθρώπους με αναπηρία, ενώ όπως διαβάζουμε στο βιογραφικό της σημείωμα στην ιστοσελίδα της Στέγης, μεγάλο μέρος της πρόσφατης δουλειάς της περιστρέφεται γύρω από θέματα ταυτότητας και νεότερης ελληνικής ιστορίας, με κεντρικό άξονα το σώμα ως σημείο τομής του προσωπικού και του συλλογικού βιώματος.

Η Μέντη Μέγα παρουσιάζει για τέσσερις ημέρες –10/13 Μαΐου– το έργο της με την ονομασία «Trapped» στο 5ο Onassis Fast Forward Festival το οποίο διοργανώνεται από τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος, στο Κτίριο Τσίλλερ του Εθνικού Θεάτρου.

Όπως διαβάζουμε στο ενημερωτικό σημείωμα των διοργανωτών: «Η Μέντη Μέγα μάς ταξιδεύει στην Αθήνα των αρχών του 20ού αιώνα, όπου εν μέσω αντιπαραθέσεων μεταξύ φανατισμένων Ελλήνων συναντάμε μια Αμερικανίδα, την Ισιδώρα Ντάνκαν. Η Ντάνκαν, μια παθιασμένη γυναίκα και πρωτοπόρος του μοντέρνου χορού, σε δύο στιγμές της ζωής της βρέθηκε στο επίκεντρο ιστορικών γεγονότων που σημάδεψαν την ελληνική ιστορία, με φανατικές συγκρούσεις στις οποίες χάθηκαν ανθρώπινες ζωές: στη γλωσσική διαμάχη του 1903, γνωστή ως τα «Ορεστειακά», και στον Εθνικό Διχασμό του 1915.

Τι σήμανε η παρουσία της για την Αθήνα της εποχής; Τι έχει μείνει και τι έχει αλλάξει από τότε; Ένα βλέμμα στην ιστορία, στο παρελθόν και στο παρόν.

Μια παραστασιακή εμπειρία, μια ασυνήθιστη περιπέτεια, που ξεκινά σαν θέατρο-ντοκουμέντο, εξελίσσεται σε site-specific εγκατάσταση και καταλήγει σε συμμετοχική περφόρμανς..»

Το «Trapped» διεισδύει στην ιστορική φυσιογνωμία της Ισιδώρας Ντάνκαν και στις επιλογές της στην καλλιτεχνική της πορεία καθώς «..πολύ νέα απέρριψε τον φορμαλισμό του κλασικού χορού και, εμπνευσμένη από την αρχαία ελληνική τέχνη, οραματίστηκε τον νέο χορό που δεν θα παραμόρφωνε το ανθρώπινο σώμα, που θα ήταν φυσικός και αυθόρμητος, που θα αντανακλούσε το παρόν, που θα έδινε μια νέα θέση στη γυναίκα. Όχι τυχαία, λοιπόν, θεωρείται πρωτοπόρος του μοντέρνου χορού. Οι ιδέες της βρήκαν πρόσφορο έδαφος στην Ευρώπη, όπου ταξίδεψε με τη μητέρα και τα αδέλφια της και τελικά παρέμεινε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της. Εκτός από τις εμφανίσεις της, που γίνονταν αντικείμενο θαυμασμού, αλλά και προκαλούσαν σκάνδαλα (λόγω της χρήσης χιτώνων που αποκάλυπταν το σώμα της), εμπνεύστηκε ένα νέο σύστημα εκπαίδευσης στον χορό και ίδρυσε σχολές..»

Να σημειωθεί ότι η «Στέγη» συνεργάζεται για το «Trapped» με το Εθνικό Θέατρο στο Κτίριο Τσίλλερ, το οποίο πρωταγωνιστεί στα ιστορικά γεγονότα των Ορεστειακών, στα οποία αναφέρεται η παράσταση.