Η πεζογραφία της καθημερινής βαρβαρότητας

Ναι, υπάρχει και μια πολύ νέα γενιά στην ελληνική πεζογραφία! 

Νεότατοι λογοτέχνες με φρέσκια ματιά και με συστατικά υλικά για την τέχνη τους: η μεγάλη πόλη, η γενικευμένη κρίση των τελευταίων χρόνων, τα πολλαπλά οικονομικά αδιέξοδα, οι δύσκολες σχέσεις των ανθρώπων και τα ανομολόγητα καθημερινά πάθη τους, το διαρκές πίσω - μπρος της οικογενειακής μνήμης, οι συμπεριφορές και οι επιλογές ζωής των φίλων…

Από το τελευταίο κύμα της λογοτεχνικής – πεζογραφικής εσοδείας προέρχεται η 25χρονη σήμερα συγγραφέας Βίβιαν Στεργίου. Τον περασμένο μήνα από τις Εκδόσεις Πόλις κυκλοφόρησε η πρώτη συλλογή διηγημάτων της – με τίτλο Μπλε Υγρό. Η συλλογή περιλαμβάνει 16 διηγήματα και ο τίτλος του βιβλίου προέρχεται από ένα από αυτά. Μάλιστα, είναι και το τελευταίο στη σειρά. 

Η συγγραφέας γεννήθηκε το 1992 στα Τρίκαλα. Άρχισε να γράφει το 2004. Κείμενά της δημοσιεύονται τακτικά σε περιοδικά. Σπούδασε νομικά στη Νομική Αθηνών και οικονομική ανάλυση του δικαίου στη Νομική της Ουτρέχτης.

Ας ξαναγυρίσουμε στο βιβλίο. Από τη συλλογή της Στεργίου έχω ξεχωρίσω ένα διήγημα – για πολλούς και διαφορετικούς λόγους. Το διήγημα με τίτλο Όταν ακούω ραδιόφωνο, μου λείπεις. 

Πρόκειται για ένα μονόπρακτο δωματίου με πολύ πυκνό λόγο που προσπαθεί να αντιμετωπίσει το «πρόσωπο του τέρατος» που φέρνει στο σπίτι η βαρβαρότητα της οικονομικής κρίσης με τη νοσταλγία του έρωτα, ενός ανεκπλήρωτου έρωτα που στοίχειωσε στη καρδιά και το μυαλό… 

Στο εκδοτικό σημείωμα που δημοσιεύεται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου διαβάζω: «Χωρίς εσένα θα με καταπιεί το μπλε υγρό. Όχι, λάθος. Εσύ, εσύ είσαι το μπλε υγρό. Όχι, λάθος. Αν δεν ήσουν εσύ, θα ήταν κάτι άλλο. Όχι, λάθος. Εγώ είμαι το μπλε υγρό. Όχι, λάθος. Το μπλε υγρό είναι όλα. Η ζωή είναι ένα κολλώδες μπλε υγρό.



Ένας άντρας συναντιέται στην Κυψέλη με τη γυναίκα που κάποτε είχε ερωτευτεί. Μια εικαστικός ετοιμάζει μια έκθεση με όλα τα πράγματα που αγχώνουν τους ανθρώπους. Ο Ανδρέας γυρίζει απ’ το Παρίσι για να ζήσει με τον Βασίλη. Ένας βοηθός φωτογράφου φοβάται τους ανθρώπους, αλλά ερωτεύεται μία φοιτήτρια κατά τη διάρκεια μιας διακοπής ρεύματος. Ένας νέος δικηγόρος ζει με τον πατέρα του, που νομίζει ότι πρωταγωνιστεί σε ριάλιτι. Ένας απολυμαντής στα ενοικιαζόμενα δωμάτια των γονιών του οδηγεί έναν άγνωστο τουρίστα σε μια κρυφή παραλία.

Γύρω τους η Αθήνα. Τους παγιδεύει στο φως της και τους κάνει να ισορροπούν: άλλοτε τους παρηγορεί με οικειότητα και με μικρές στιγμές ευτυχίας κι άλλοτε τροφοδοτεί με δικές της εικόνες τη μελαγχολία και την αγωνία τους.

Δεκαέξι μικρές αυτοτελείς ιστορίες - ψήγματα πραγματικότητας. Περίεργοι και διαφορετικοί, φοβισμένοι και γεμάτοι πείσμα να ευτυχήσουν, εντελώς καθημερινοί και εντελώς τυχαίοι, οι άνθρωποι των ιστοριών είναι οι άνθρωποι γύρω μας».