Ένα λυρικό ποίημα πάνω στο χιόνι

Το 58ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου ξεκίνησε και δεν είναι υπερβολή να πούμε, πως το κέντρο της πόλης ζει κι αναπνέει στους ρυθμούς του. Ο καιρός, όπως σας είχαμε προειδοποιήσει ιδανικός για βόλτα και σινεμά από την Πέμπτη κιόλας και πλήθος κόσμου έχει κατακλύσει τις αίθουσες προβολών, με το ένα Sold Out να διαδέχεται το άλλο και τις ουρές για μία θέση της τελευταίας στιγμής στις ακυρώσεις, να ξεπερνάνε κάθε προηγούμενο

Ξεκινήσαμε με τη Χρυσή Άρκτο του Βερολίνου, που προβλήθηκε στο πλαίσιο του αφιερώματος στην Ίλντικο Ενιέντι στην κεντρική αίθουσα του Ολύμπιον, κατά την τελετή έναρξης. Ένα λυρικό ποίημα πάνω στο χιόνι. Μία ιδιότυπη ιστορία, σαν κομμάτι από παραμύθι, που ακόμα κι οι ψυχολόγοι δυσκολεύονται να εξηγήσουν. Η ταινία ακροβατεί ανάμεσα στον έρωτα, το μεταφυσικό και τις ανθρώπινες σχέσεις και μας φέρνει συνειρμικά στο μυαλό, το περσινό, Toni Erdmann. Μία δυνατή απάντηση στις νόσους της εποχής και κυρίως τη μοναξιά, με αντίποινα και "θεραπεία" την επικοινωνία.

Συνέχεια με το " Ο Χεσούς πρέπει να πεθάνει " της Λάουρα Μόρα από την Κολομβία. Οι Ανοιχτοί Ορίζοντες μας επιφυλάσσουν πάντα ευχάριστες εκπλήξεις και το πρώτο μας διαμαντάκι ήταν αυτό. Η ανομία κυριαρχεί. Μία νεαρή κοπέλα, γίνεται μάρτυρας ενός φρικτού φόνου. Οι ισορροπίες ανάμεσα στον θύτη και το θύμα είναι λεπτές. Η διαφθορά, η γραφειοκρατία, η ατιμωρησία, το κράτος εξυπηρετήσεων κυριαρχούν. Κι όσο ξετυλίγεται το κουβάρι, οδηγούμαστε σε ένα αδιέξοδο, γεμάτο οξύμωρα σχήματα με την ηθική να κυριαρχεί, σε μία προσπάθεια εξιλέωσης των αμαρτιών. Ένα ψυχολογικό θρίλερ, ένα ταξίδι για τη δύναμη του ανθρώπου. 

Δεν είναι όμως μόνο η μαγεία στις σκοτεινές αίθουσες. Είναι το ηλιοβασίλεμα στο Λιμάνι, είναι τα spots, η Πλατεία Αριστοτέλους, τα καθημερινά πάρτι, οι συνεντεύξεις προσώπων, που μιλούν απευθείας με τους θεατές ... Μία αληθινή γιορτή, που η φετινή έκτασή της, αφήνει πίσω της και τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις.

Συνεχίζουμε όμως με τις ταινίες και πάμε στο " A Ciambra " του Τζόνας Καρπινιάνο, με εκτελεστικό διευθυντή τον Μάρτιν Σκορσέζε. Η φετινή υποψηφιότητα της Ιταλίας για το OSCAR ξενόγλωσσης ταινίας. Βρισκόμαστε στη Σικελία και παρακολουθούμε την σκληρή κι επίπονη ενηλικίωση ενός Ρομά. Μέσα από μία σκληρή αφήγηση υφαίνεται ένας ευρύτερος άξονας προκαταλήψεων γύρω από τη ζωή των νομάδων. Ένα πολιτικό σχόλιο για την τραγωδία των αμοιβαία αποκεντρωμένων μειονοτήτων που κρατούν ο ένας τον άλλον κάτω, στον πυθμένα του κοινωνικού ιστού. Με ιδανική μουσική για να μαγέψει τους πιστούς της έβδομης τέχνης και να τους συμπαρασύρει σ΄ένα ταξίδι, που στο τέλος του αφήνει πίσω την αθωότητα της παιδικής ηλικίας.

Και φυσικά την Κυριακή το βράδυ η επιστροφή του Φατίχ Ακίν στη Νύφη του Θερμαικού με το In the Fade, με την Ελλάδα να " ταξιδεύει " στα OSCARS. Ο Τούρκος σκηνοθέτης, που έχει κερδίσει τη Γερμανία σκιαγραφεί το δράμα του ανθρώπου και καταδεικνύει με τον πλέον εμφατικό τρόπο τις δυσκολίες στη διαχείριση της απώλειας και την απονομή δικαιοσύνης. Τελικά η εξιλέωση κι η λύτρωση, ίσως να κρύβονται σε ένα οδυνηρό ταξίδι προς την επανένωση. Ένα ριζοσπαστικό πολιτικό σχόλιο, που φιλοδοξεί να διαλύσει την ομίχλη της εποχής.

Αυτό ήταν το πρώτο δυνατό τετραήμερο, το πρώτο μας Σαββατοκύριακο. Με κόσμο της Θεσσαλονίκης κι όχι μόνο, να αγκαλιάζει το σπουδαίο αυτό πολιτιστικό γεγονός και να γίνεται κομμάτι, μέρος του Φεστιβάλ, καθώς ζωή, πνοή στον θεσμό δίνουν οι χιλιάδες πιστοί του.