Από την Χιμάρα στη Σκάλα Λακωνίας, από τα ελληνικά στα αλβανικά!

Οι διαδρομές από γλώσσα σε γλώσσα των λογοτεχνικών κειμένων – ποιήματα , διηγήματα, μυθιστορήματα κ.α- έχουν πάντα ξεχωριστό ενδιαφέρον. Πριν λίγες ημέρες ο Χρήστος Αρμάντο Γκέζος στο προφίλ του στο facebook ανάρτησε ένα post που από μόνο του θα μπορούσε να αφηγηθεί μια ολόκληρη ιστορία. 

Ο Γκέζος στα 29 του χρόνια έχει προλάβει να τελειώσει το ΕΜΠ ( την Σχολή των Τοπογράφων) και να εκδώσει μια ποιητική συλλογή, ένα μυθιστόρημα και μια συλλογή διηγημάτων ( όλα από τις εκδόσεις Μελάνι που διευθύνει η Πόπη Γκανά) πέραν της συμμετοχής του σε συλλογικούς τόμους. Ο Χρήστος Αρμάντο γεννήθηκε στη Χιμάρα και σήμερα ζει στη Σκάλα Λακωνίας. Τα βιβλία του –φυσικά- τα γράφει στα ελληνικά αλλά ένα από αυτά πρόκειται να μεταφραστεί στα αλβανικά. 

Ας γυρίσουμε στο post του Χρήστου Αρμάντο: «Ετοιμάζεται και θα κυκλοφορήσει του χρόνου στα αλβανικά η Λάσπη, από τις εκδόσεις Pika pa sipërfaqe. Χαίρομαι πολύ που τη μετάφραση έχει αναλάβει η Eleana Ziakou. Η Ελεάνα έχει μεταφράσει στα αλβανικά το «Πεθαίνω σαν χώρα» του Δ. Δημητριάδη, καθώς και κείμενα θεατρικών παραστάσεων από και προς τα ελληνικά. Χαίρομαι επίσης πολύ επειδή το βιβλίο θα εκδώσει ένας οίκος από τον οποίο, μόλις είδα τη δουλειά του (τίτλοι, εξώφυλλα κλπ), δεν κρύβω ότι εντυπωσιάστηκα. Η μετάφραση, σε οποιαδήποτε γλώσσα, είναι από τα καλύτερα πράγματα που μπορούν να συμβούν σε ένα κείμενο και στον δημιουργό του». 

Το μυθιστόρημα «Η λάσπη» κυκλοφόρησε το 2014. Σύμφωνα με το στόρι της «ο 28χρονος Αλέξανδρος, ή Σάντο, επιστρέφει στην Αθήνα έπειτα από έναν χρόνο στο εξωτερικό αποφασισμένος να αυτοκτονήσει. Καθώς προσπαθεί να υλοποιήσει τις τελευταίες λεπτομέρειες του σχεδίου του, περιπλανάται στους δρόμους της πόλης παραπαίοντας αδιάκοπα ανάμεσα στο παρελθόν και το αποπνικτικό παρόν, αναμετράται με τις προσωπικές του αδυναμίες και το σκληρό ανθρωπογενές περιβάλλον, παλεύοντας με τους ασθματικούς του μονόλογους να ορίσει τη θέση του στον κόσμο. Ο Χρήστος Αρμάντο Γκέζος, βραβευμένος με το Κρατικό Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα για το 2013, σκιαγραφεί στο πρώτο του μυθιστόρημα έναν ήρωα επώδυνα αληθινό, που εξεγείρεται, απογοητεύεται, οργίζεται, καταρρέει, έναν ήρωα που ισορροπεί στο όριο της θραύσης».