Το καλοκαίρι του Ορφέα Παπαδόπουλου

Ο Ορφέας είναι μία ιδιαίτερη περίπτωση ανθρώπου, και ένας αφοσιωμένος καλλιτέχνης που δεν συναντάς εύκολα στις μέρες μας. Στον ελεύθερο χρόνο του σκιτσάρει, τραγουδάει και ταξιδεύει. Είναι φιλόδοξος, αισιόδοξος, αγωνιστής και έχει ήθος και καθαρότητα σε ό,τι κι αν κάνει. Χαμογελάει συχνά και οι περισσότεροι τον κάνουν για μικρότερο από την κανονική του ηλικία, κάτι που ο ίδιος απολαμβάνει και το χειρίζεται με χιούμορ.

Το ρολόι έδειχνε 17:00, όταν ο Ορφέας έφτασε στο σημείο συνάντησή μας. Κατευθυνθήκαμε σε μία συνοικιακή καφετέρια, πίσω από την Κλαυθμώνος, και μεταξύ άλλων μιλήσαμε για τα παιδικά του χρόνια, το θέατρο, τον έρωτα, το καλοκαίρι και την Αθήνα, το κέντρο της οποίας το ξέρει σαν την παλάμη του χεριού του.



Το όνομά του ήταν απόφαση του πατέρα του, όπως μου είπε ο ίδιος, ο οποίος αποφάσισε να μη του δώσει το όνομα του παππού του, όπως συνηθίζεται στην χώρα μας. Ο Ορφέας αυτό το καλοκαίρι θα βρίσκεται στην παράσταση «Γιε μου που πας;», στο Θέατρο Αθηνά, η πρεμιέρα της οποίας έχει προγραμματιστεί για την Τετάρτη 28 Ιουνίου 2017. Στη σκηνή θα βρίσκονται στο πλευρό του οι Άβα Γαλανοπούλου, Τάσος Γιαννόπουλος, Παντελής Καναράκης και Νίκη Λάμη. «Πρόκειται για μία εκκεντρική κωμωδία, έως και προκλητική σε ένα βαθμό, θα μπορούσαμε να πούμε, ανατρεπτική, ριζοσπαστική κι αποκαλυπτική. Τη σκηνοθεσία του έργου έχει αναλάβει ο Βασίλης Θωμόπουλος, και είναι τιμή μου να συμμετέχω σ' αυτήν την παράσταση», όπως μου αποκάλυψε ο ίδιος. «Ο γιος λοιπόν», τον οποίο υποδύεται ο Ορφέας, «ζει στη Βέροια και έρχεται στην Αθήνα για σπουδές. Ένα πρωινό, χτυπάει το κουδούνι και εμφανίζεται ο πατέρας του από την Βέροια, ο οποίος έρχεται να του ανακοινώσει ότι η μητέρα του, Άβα Γαλανοπούλου, τον κερατώνει με τον αδερφό του, δηλαδή τον θείο του παιδιού. Από εκεί ξεκινούν διάφορες τρελές ιστορίες και παρεξηγήσεις, μέχρι που έρχεται η μητέρα από την Βέροια να διαλευκάνει την υπόθεση και να εξηγήσει γιατί πήγε με τον αδερφό του άντρα της. Η κωμωδία αυτή είναι ευχάριστη και δροσερή, και πιστεύουμε, κι ευελπιστούμε, να πάει καλά».

Ωστόσο, τα Δευτερότριτα που δεν θα έχει την παράσταση, και τον Δεκαπενταύγουστο, ο Ορφέας θα βρίσκεται στην Ίο, όπου και διατηρεί ένα μαγαζί, το Bliss, ένα από τα καλύτερα του νησιού, με live μουσική κάποιες ημέρες της εβδομάδας. Το μέρος έχει γίνει στέκι τόσο των μικρότερων, όσο και των μεγαλύτερων ηλικιών, ενώ έχει και πιστούς θαυμαστές, που επιστρέφοντας στο νησί, το επισκέπτονται ξανά και ξανά. «Η Ίος είναι ένα νησί των άκρων», όπως μου εκμυστηρεύτηκε ο ίδιος. «Μπορεί κανείς να δει εκεί πολύ καλό κόσμο, αλλά και τουρίστες που έρχονται μόνο για να διασκεδάσουν και να μεθύσουν». Το νησί του Ομήρου και του ονείρου μάγεψε και τον Ορφέα, ο οποίος δεν μπορεί να φανταστεί τα καλοκαίρια του μακριά από εκεί. Ωστόσο, αγαπάει πολλά νησιά στην Ελλάδα, όπως τα Κουφονήσια και τα Επτάνησα, και πάντοτε περνάει το καλοκαίρι εδώ, ενώ στο εξωτερικό ταξιδεύει άλλες εποχές.

Μιλώντας για εξωτικά μέρη, τον ρώτησα αν θα πήγαινε ποτέ σε κάποιο ριάλιτι, όπως το Survivor, και ο Ορφέας μου είπε ότι δεν θα ήθελε να συμμετάσχει σε κάποιο ανάλογο τηλεοπτικό πρόγραμμα. «Είμαι survivor τύπος, μου αρέσει το ελεύθερο κάμπινγκ, θα πάω για ψάρεμα, και θα μαγειρέψω, αλλά όλα αυτά δεν θα ήθελα να τα ζήσω μέσα από την εμπειρία που σου προσφέρει ένα τέτοιο ριάλιτι. Θεωρώ ότι μέσα από αυτά τα παιχνίδια κατά έναν τρόπο παραγνωρίζεσαι με τον κόσμο, και σε οικειοποιούνται τόσο πολύ, που κάποια στιγμή σε βαριούνται. Όλο αυτό έχει ημερομηνία λήξης. Επίσης, πιστεύω ότι καλλιτεχνικά η συμμετοχή μου σε ένα τέτοιο ριάλιτι δεν θα μου προσφέρει κάτι. Ίσως για μία διετία να μου δώσει πράγματα, αλλά μετά θα σβήσει. Η δουλειά μας όμως φαίνεται στη διάρκεια. Σ' αυτό το σημείο θέλω να πω ότι σέβομαι όλους όσους συμμετέχουν εκεί, και το παρακολουθώ».



Κι ενώ μιλούσαμε για την τηλεόραση, θέλησα να μάθω αν αυτός την ξεχωρίζει από το θέατρο και τον κινηματογράφο. «Αγαπώ την υποκριτική σε οποιαδήποτε μορφή και εκδοχή της», μου είπε χαρακτηριστικά. «Μου αρέσει εξίσου η τηλεόραση, το θέατρο και ο κινηματογράφος. Στην τηλεόραση είναι ίσως δύσκολο να κάνεις τέχνη, γιατί οι χρόνοι πιέζουν πολύ, και η τέχνη θέλει τον χρόνο της. Επίσης, δεν υπάρχει το απαραίτητο budget, γεγονός που δυσκολεύει την ήδη ισχύουσα κατάσταση, και αυτόματα η ποιότητα πέφτει. Πριν την κρίση, και τα πρώτα της χρόνια, γίνονταν καλές δουλειές στην τηλεόραση. Έπειτα έγιναν κάποιες καλές προσπάθειες, που δεν πέτυχαν όμως το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ένα πράγμα που με στεναχωρεί είναι ότι τα ελληνικά κανάλια φοβούνται και δεν δίνουν ευκαιρίες σε Έλληνες, οι οποίοι έχουν ωραίες ιδέες, αλλά προτιμούν να διαλέγουν "κονσέρβες" που έχουν δοκιμαστεί στο εξωτερικό. Υπάρχει λογική σε αυτό, αλλά δεν μπορεί να σου προσδώσει εξέλιξη και φυσικά δεν προβάλλονται οι εγχώριες προτάσεις».

Ο ίδιος δεν θα ήθελε να ζήσει εκτός Ελλάδος, αλλά αν οι συνθήκες διαβίωσης ήταν τόσο άσχημες που θα αναγκάζονταν να φύγει, θα το έκανε. Μάλιστα, αν έβλεπε τον εαυτό του σε κάποιο άλλο επάγγελμα έξω από την ηθοποιία, αυτό θα ήταν η ζωγραφική. «Στον ελεύθερο χρόνο μου σκιτσάρω. Κάποτε έκανα πορτραίτα και τοπία. Παίρνω λοιπόν το μολύβι, και αφήνω την φαντασία μου ελεύθερη», όπως μου αποκάλυψε ο Ορφέας. «Στο παρελθόν παρακολούθησα μαθήματα ελεύθερου σχεδίου. Η ζωγραφική ήταν η πρώτη τέχνη που διδάχτηκα και ομολογώ πως ερωτεύτηκα. Σ' αντίθεση όμως με το θέατρο, η ζωγραφική είναι μοναχική τέχνη, κάτι που με ερεθίζει σ' αυτή. Το θέατρο βέβαια είναι ομαδικό, αλλά και η επαφή που σου προσφέρει με τον κόσμο έχει άλλη μαγεία».

Η ζωγραφική ήταν κάτι που του άρεσε από μικρό παιδί. «Όλα μου τα βιβλία και τα τετράδια ήταν ζωγραφισμένα», ανακαλεί ο ίδιος στη μνήμη του. «Μάλιστα, δεν ήμουν καλός μαθητής στο σχολείο. Διάβαζα τόσο, ώστε να περνάω τις τάξεις. Ήμουν από τα παιδιά που ήταν δύσκολο να συγκεντρωθούν στο μάθημα. Πλέον βέβαια εκτιμώ περισσότερο το διάβασμα, το βιβλίο και τις γνώσεις που αυτό σου προσφέρει. Πάντοτε όμως είχα μία κλίση προς τα καλλιτεχνικά και ήμουν της θεωρητικής κατεύθυνσης, κι όχι των θετικών και τεχνολογικών επιστημών”.



Μπορεί ο Ορφέας να μην τα πήγαινε καλά με το σχολείο, αλλά το μέλλον του διαγράφονταν από τότε ευοίωνο... «Το 2005 ψάχνανε έναν πιτσιρικά για έναν μικρό ρόλο στο σίριαλ "Απαγορευμένη Αγάπη" του Θοδωρή Κωνσταντόπουλου, και η μητέρα μου μού πρότεινε να πάω να το δοκιμάσω, αφού πρώτα με είδε σε σχολικές παραστάσεις, και διέκρινε κάτι σε μένα. Μετά λοιπόν από την προτροπή της μητέρας μου πήγα, με διάλεξαν, κι έκτοτε τα πράγματα πήγαν μόνα τους. Στη συνέχεια γράφτηκα και σε σχολή υποκριτικής, ενώ παράλληλα δούλευα. Και κάπως έτσι έφτασα στην σημερινή μου θέση. Στη μέχρι τώρα πορεία μου είχα πολύ καλές, αλλά και πολύ κακές συνεργασίες με ανθρώπους. Ωστόσο, βρέθηκα στο σωστό μέρος, τη σωστή στιγμή, κι αυτό θεωρώ με πήγε μπροστά. Ο χώρος δεν με απογοήτευσε ποτέ, κάποιοι άνθρωποι όμως με απογοήτευσαν». Σαν άνθρωπος ο Ορφέας δεν ξεχνάει ποτέ. «Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που προσφέρεται κρύο, αλλά προτιμώ να μην το προσφέρω εγώ. Άλλωστε η ζωή τα φέρνει έτσι, κι ο καθένας δέχεται την μεταχείριση που του αξίζει από τους άλλους», όπως μου είπε χαρακτηριστικά.

Φεύγοντας από το παρελθόν, και επιστρέφοντας στο παρόν, η συζήτηση στράφηκε στην πόλη. «Δεν έχω στέκια στην Αθήνα», μου είπε ο ίδιος. «Μου αρέσει πολύ το κέντρο, το λεγόμενο ιστορικό τρίγωνο. Εδώ είναι ο πυρήνας, εδώ χτυπάει η καρδιά της πρωτεύουσας και της Ελλάδας γενικά. Όλα αρχίζουν από εδώ. Μέσα στο τσιμέντο, που πολλοί το βλέπουν σκωπτικά, υπάρχουν και πολλές όμορφες οάσεις. Εκεί βλέπεις νέο κόσμο κι όλες τις τάσεις που αρχίζουν να εμφανίζονται. Μάλιστα, σε δέκα χρόνια πιστεύω ότι η κατάσταση στο κέντρο θα είναι πολύ καλύτερη από τη σημερινή, γιατί ήδη γίνονται κινήσεις από νέους ανθρώπους, και την τελευταία πενταετία το εμπορικό αυτό τρίγωνο έχει ανέβει πολύ. Θα μπορούσε να είναι ένα πυροτέχνημα, και μετά από λίγο καιρό να σβήσει. Ωστόσο, πιστεύω ότι η δυναμική του κέντρου είναι μεγάλη, και θα έχει διάρκεια».

Πηγαίνοντας εν συνεχεία την κουβέντα σε πιο προσωπικό επίπεδο, ο Ορφέας μου αποκάλυψε ότι αυτή την περίοδο είναι ελεύθερος «από επιλογή». Όμως, είναι άνθρωπος που θα κάνει σχέση, και στα πλαίσιά της δεν θα συγχωρούσε ούτε το ψέμα, ούτε την αδιαφορία, ούτε την απιστία, καθώς «το ένα φέρνει το άλλο, και βρίσκονται σε απόλυτη αλληλουχία μεταξύ τους. Το ένα να υπάρχει από αυτά, δεν υπάρχει σχέση. Όταν λέγονται κατ' εξακολούθηση ψέματα, ή για να αποκρυφτούν κάποια πράγματα, είναι άσχημο. Επίσης, όταν το ταίρι σου αδιαφορεί για σένα, πάλι δεν είναι σχέση, γιατί σου δείχνει ότι δεν ενδιαφέρεται, με αποτέλεσμα να το ζεις μόνος σου. Εύκολα, λοιπόν, μπορεί από μία τέτοια κατάσταση να προχωρήσει σε κάτι καινούριο».

Απαντώντας χωρίς φιλτραρίσματα στις ερωτήσεις μου, μου εμπιστεύτηκε ότι αν μπορούσε με ένα μαγικό ραβδί να εξαφανίσει κάτι από την ανθρωπότητα, αυτό θα ήταν η δυστυχία, ενώ αν ήταν κάποιος φανταστικός ήρωας θα ήταν ο Deadpool, γιατί έχει χιούμορ, κάτι που εκτιμά πολύ. Με τα extreme sports από την άλλη τα πάει καλά, και αγαπάει το snowboard, το οποίο του αρέσει να κάνει κάθε χειμώνα, ενώ το μότο που έχει υιοθετήσει αυτή την εποχή είναι το "go with the flow".

Αυτός λοιπόν είναι ο Ορφέας Παπαδόπουλος. Αυθόρμητος και αυθεντικός, χαμογελαστός και ομιλητικός, που προτιμά να βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο.