Ο Λευτέρης και η Άννα, ο Παναγιώτης και ο Αλέξανδρος

Συνήθως στην τηλεόραση οι ιστορίες επιτυχίας για νέους δεν αφορούν την περίπτωση του Λευτέρη και της Άννας. Άλλωστε, η Άννα και ο Λευτέρης δεν σκέφτηκαν να συμμετάσχουν σε διαγωνισμούς για νέους τραγουδιστές ή μαγείρους, ούτε καν διανοήθηκαν να «πετάξουν» για τα νησάκια της Καραϊβικής.  

Δύο τελειόφοιτοι της Πληροφορικής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο των Αθηνών είναι – δύο 22χρονοι Έλληνες με καλές σπουδές και όρεξη για δημιουργία. 

Διάλεξα να γράψω την ιστορία του Λευτέρη και της Άννας, της Άννας και του Λευτέρη για ένα και μόνο λόγο: Γιατί υπάρχουν ανάμεσα μας και πρέπει να αρχίσουν με την υποστήριξη μας να γίνονται ορατοί, επισημαίνοντας  ταυτόχρονα την διακριτικότητα τους στο σύνολο των νεανικών τάσεων και συμπεριφορών. Τα υπόλοιπα στο τέλος… 

Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή. Ο Λευτέρης – ο Λευτέρης Πατρίκης- είναι μόλις 22ετών αλλά διαθέτει ήδη μια μεγάλη εικόνα για τον κόσμο που καλείται να ζήσει, να δουλέψει, να δημιουργήσει. 

Με καταγωγή από την Λίμνη της Εύβοιας τέλειωσε το Λύκειο της περιοχής του ( Μελίσσια) με 19,4 και πέρασε στο Τμήμα Διοικητικής Επιστήμης και Τεχνολογίας  - το ΔΕΤ στην φοιτητικό αργκό- του Οικονομικού Πανεπιστημίου 4ος στη σειρά επιτυχίας, συγκεντρώνοντας 18645 μόρια. 

Στο Τμήμα, η κύρια κατεύθυνση που ακολούθησε ήταν εκείνης της «Πληροφοριακά Συστήματα και Τεχνολογίες», ενώ για δευτερεύουσα κατεύθυνση επέλεξε εκείνη της «Ηλεκτρονικό Επιχειρείν, Καινοτομία και Επιχειρηματικότητα». Όλα αυτά από τον Σεπτέμβριο του 2013 μέχρι σήμερα (εξασφαλίζοντας το μαγικό 8,64 ως βαθμολογία). 

Στο μεταξύ πρόλαβε να έχει εργασιακή εμπειρία μεταξύ άλλων ως Data Analyst σε μια startup, την  isMOOD που έχει περάσει με επιτυχία από το πρόγραμμα egg. Η δουλειά στην isMOOD άρχισε τον Μάρτιο του 2017, τρείς μήνες μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα από την Σουηδία. Από τον Αύγουστο του 2016 μέχρι και τον Ιανουάριο του 2017 ο Λευτέρης βρέθηκε στο Kristianstad University με το πρόγραμμα Erasmus, το οποίο ολοκλήρωσε με βαθμολογία Α και στα 4 μαθήματα που παρακολούθησε (International Business, Computer Science). 

«Στο Kristianstad, σε μία πόλη 40.000 κατοίκων που βρίσκεται λίγη ώρα μακριά από το Μάλμε της Σουηδίας κάναμε το Erasmus η Άννα και εγώ, το περασμένο εξάμηνο», μου λέει ο Λευτέρης και προσθέτει: «Εκεί, λόγω της κουλτούρας που επικρατούσε για τα άτομα με κινητικές δυσκολίες, μας γεννήθηκε και η ιδέα, σε συνδυασμό με την παρότρυνση ενός φίλου μας, του Βασίλη Τσιάρκα. Ο Αλέξανδρος το ίδιο εξάμηνο έκανε και αυτός Erasmus στην Αμβέρσα στο Βέλγιο».

Ας κρατήσουμε όμως για λίγο πίσω την …ιδέα για να μιλήσουμε για τα πρόσωπα. Η Άννα ήταν στο Erasmus  μαζί με τον Λευτέρη. Η Άννα- Εμμανουέλλα  Τσιμπλακάκη.Στο ίδιο Τμήμα , ίδια κατεύθυνση με τον Λευτέρη, τα έχει πάει καλά στις σπουδές της καθώς εξασφαλίζει  βαθμό 7.86 στα 10. Οι άλλοι δύο, ο Παναγιώτης Γεωργόπουλος -είναι από την Καλαμάτα, εκεί τέλειωσε και το Λύκειο και ήρθε στην Αθήνα- και ο Αλέξανδρος Πανταζόπουλος από την Ηλιούπολη. Όλοι συνομήλικοι και συμφοιτητές. 

Και οι 4 με την παρότρυνση των καθηγητών του – λέγε με Δουκίδη- συμμετείχαν στο φοιτητικό διαγωνισμό ψηφιακής καινοτομίας και επιχειρηματικότητας «JA Start-Up» που οργάνωσε το Σωματείο Επιχειρηματικότητας Νέων (ΣΕΝ). Συγκρότησαν ομάδα, κατέβασαν μια εξαιρετική πρόταση και κέρδισαν το πρώτο βραβείο. Το τελευταίο, έχει ως αντίκρισμα την απευθείας συμμετοχή τους στα τελικά του Πανευρωπαϊκού διαγωνισμού αλλά και την συμμετοχή του στην Β΄ Φάση του 8ου διαγωνισμού Καινοτομίας & Τεχνολογίας  NBG Business Seeds. 



Η ομάδα πήρε το όνομα ParkAllou και πρότεινε ένα σύστημα που αντιμετωπίζει το παράνομο παρκάρισμα. 

Ζήτησα από τον Λευτέρη να μου γράψει για την πρόταση και εκείνος ανταποκρίθηκε: «Βασισμένοι στην ραγδαία αναπτυσσόμενη τεχνολογία Internet of Things, δημιουργήσαμε ένα σύστημα (έξυπνο κολονάκι) που καταγράφει τις παραβιάσεις μπροστά σε ράμπες και διαβάσεις που δεν επιτρέπουν σε άτομα με κινητικές δυσκολίες να μετακινηθούν ελεύθερα. Στη συνέχεια ενημερώνει σε real-time τη δημοτική αστυνομία. Στην ουσία, με ένα sensor καταγραφής της απόστασης (ultrasonic sensor) μετράμε την απόσταση ενός εμποδίου από το έξυπνο κολονάκι. Αν αυτή η απόσταση παραμένει αμετάβλητη πάνω από ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, η ειδοποίηση για την τοποθεσία της παράβασης θα στέλνετε στη δημοτική αστυνομία, η οποία με τη σειρά της θα την επιλύει. Παράλληλα, σε συνεργασία με καφετέριες, εστιατόρια και γενικότερα accessible spots όπως τα χαρακτηρίζουμε, θέλουμε να δημιουργήσουμε τις συνθήκες ώστε να καλλιεργηθεί μια κουλτούρα που θα αντιμετωπίζει τα άτομα με κινητικές δυσκολίες όπως τους αξίζει».



Και τώρα, τι; «Θα συνεχίσουμε να δουλεύουμε πάνω στην ιδέα και προφανώς θα προσπαθήσουμε να είμαστε όσο το δυνατόν πιο έτοιμοι για τον Πανευρωπαϊκό διαγωνισμό στη Φιλανδία», απαντά ο Λευτέρης και προσθέτει: «Τα επόμενα μας βήματα είναι να ετοιμάσουμε ένα πρωτότυπο που θα ανταποκρίνεται 100% στην πραγματικότητα, καθώς και να αρχίσουμε τις επαφές με τους δήμους και οργανώσεις ατόμων με κινητικά προβλήματα».

Όχι, η ιστορία του Λευτέρη, της Άννας, του Αλέξανδρου και του Παναγιώτη δεν είναι concept  για ένα ακόμη «εξωτικό» σώου της ελληνικής τηλεόρασης αλλά εκπροσωπεί, αναδεικνύει και προβάλει μια πολύ σοβαρή όψη της ελληνικής κοινωνικής και εκπαιδευτικής πραγματικότητας. 

Νέα παιδιά, από δημόσια Λύκεια της Αθήνας ή της Περιφέρειας σε δημόσια Πανεπιστήμια, με εργασιακή εμπειρία στον ιδιωτικό τομέα (δίπλα σε συνομηλίκους τους) με άποψη για την ζωή και για τον κόσμο διεκδικούν από τώρα το μερίδιο της επιτυχίας που τους αναλογεί. Και τους αναλογεί γιατί το δούλεψαν.