Σε ήρεμα νερά

Στων... αγίων τα νερά βάζουν το κοινό με το ομώνυμο βιβλίο-CD τους δύο καλλιτέχνες, o συνθέτης Χάρης Γκατζόφλιας και ο στιχουργός Λάζαρος Αντωνιάδης, καθώς μας παρουσιάζουν το κοινό τους έργο. Η δισκογραφική δουλειά του Χάρη και του Λάζαρου που κυκλοφόρησε στις 30 Μαΐου αποτελείται από επτά τραγούδια για μια γενιά που περνά και μια γενιά που επιστρέφει στις ρίζες της. Το έργο αποδίδει τις μουσικές φόρμουλες και ενισχύει την εγγραφή με όσο πιο φυσικό τρόπο γίνεται.

Εκτός από τη Θεσσαλονίκη, ο Χάρης και ο Λάζαρος έχουν και ένα άλλο κοινό, την ενασχόλησή τους με τη μουσική από την παιδική τους ηλικία και μέσα από οικογενειακά ερεθίσματα. Ο Χάρης επηρεασμένος από τη χορωδιακή ενασχόληση του πατέρα του, πήρε στα 16 του χρόνια το πρώτο του πτυχίο στο δίσκαλο αρμόνιο, ενώ πριν από δέκα χρόνια αποφοίτησε από τη Σχολή Καλών Τεχνών του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του ΑΠΘ. Παράλληλα, διεύρυνε τις μουσικές του γνώσεις σπουδάζοντας πιάνο, κλασικά κρουστά, καθώς και ανώτερα θεωρητικά (αρμονία, αντίστιξη, φούγκα). Μέχρι σήμερα, έχει συνεργαστεί με ελληνικά συγκροτήματα και καλλιτέχνες, ενώ σήμερα εργάζεται ως αναπληρωτής καθηγητής μουσικής.



Ο στιχουργός του έργου, ο Λάζαρος Αντωνιάδης, έκανε την πρώτη του στιχουργική προσπάθεια στα 12 χρόνια του, επηρεασμένος τόσο από τον πνευματικό του πατέρα που έγραφε στίχους για ποντιακά τραγούδια όσο και από τις μουσικές καταβολές της πλειονότητας των μελών της οικογένειάς του. Οι σπουδές του στον τομέα Διαχείρισης του Περιβάλλοντος μέσα από τη Δασοπονία δεν τον εμπόδισε να ασχοληθεί με την αγάπη του, τη στιχουργική, αλλά αντιθέτως τον ενθάρρυνε.

«Το περιβάλλον είναι τρόπος ζωής. Έμαθα να το σέβομαι και να το διαχειρίζομαι. Αποτελεί πρώτο σημείο αναφοράς, γιατί τοποθετήθηκαν ιδέες για τη μετέπειτα δημιουργική μου στάση. Όμως, η χρονιά που καθόρισε την καλλιτεχνική μου προσωπικότητα στις πρώτες σουρεαλιστικές προσεγγίσεις ήταν το 2010. Οι λέξεις που διαμορφώνεις, που τονίζεις και μεταφέρεις σε κάθε πρόταση είναι ένα παιχνίδι. Ένα παιχνίδι κυριαρχίας βασισμένο στο υποσυνείδητο που ξέρεις ότι δεν θα σε διαψεύσει. Τρίτο σημείο αναφοράς, ως πραγμάτωση πια, είναι η γνωριμία μου με τον Χάρη Γκατζόφλια στο βιβλίο-cd μας “Στων αγίων τα νερά”», δηλώνει ο Λάζαρος.

Σημαντικός παράγοντας για τη στιχουργική του πορεία είναι η αποδοχή, η αλληλεπίδραση του έργου του με το κοινό στο οποίο απευθύνεται. Χαρακτηριστικά, σημειώνει πως «Το μεγαλύτερο άγχος μου ήταν και θα είναι η αποδοχή. Παρότι είμαι σίγουρος για ό,τι γράφω και αρκετά περήφανος, είναι κάτι που με προβληματίζει και με αποδιοργανώνει. Ίσως, η ανασφάλεια της καλλιτεχνικής φύσης δεν σου επιτρέπει άλλη οδό. Όμως, με το πέρασμά μου από την 4η Ακρόαση της Μικρής Άρκτου, κατάφερα, αν θέλεις, να τη σπάσω». Επίσης, αναφέρει πως στους βραχυπρόθεσμους στόχους του ανήκει η παρουσίαση του βιβλίο-CD «Στων αγίων τα νερά» και οι προγραμματισμένες εμφανίσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και περιφέρεια.



Tι σας εκφράζει στην μουσική και τι είναι αυτό που σας αρέσει σε αυτή;
Χάρης: Η μουσική πλέον για μένα είναι τρόπος ζωής. Θεωρώ πως είμαι από τους τυχερούς ανθρώπους που έκαναν το χόμπι τους επάγγελμα και το επάγγελμα χόμπι τους.
Λάζαρος: Ο ήχος, η συνέπεια και η αλληλουχία της ακρίβειας και του κόσμου των πηγαίων συναισθημάτων και της έντασης που καθηλώνει κάθε κυτταρική σου συνείδηση, καθώς και ο τρόπος με τον οποίο εκφράζεται το ίδιο το αποτέλεσμα σε συνδυασμό με τους στίχους που κατευθύνουν ή παρακινούν τη σκέψη.



Μου είπατε ότι έχετε άγχος με την αποδοχή του κόσμου απέναντι σε όλο αυτό που κάνετε. Θέλω να μου πείτε αν έχετε άγχος και για την αυστηρή κριτική.
Λάζαρος: Κάθε κριτική για να είναι κριτική σημαίνει πως έχει βαρύτητα και ουσιαστικό λόγο. Η πηγή της συνήθως διχάζει για τους ίδιους ακριβώς λόγους. Οπότε για μένα αρκεί μια κριτική που να βασίζεται σε αντικειμενικά κριτήρια, όσο αντικειμενικά μπορούν να είναι από το υποκείμενο. Ας πούμε, ότι το άγχος ως προς την αποδοχή φιλτράρεται.
Χάρης: Κανένα. Κάθε κριτική είναι καλοδεχούμενη αρκεί να μην είναι εκ του πονηρού.



Tι δεν θα κάνετε ποτέ στη μουσική;
Χάρης: Αν και δεν μου αρέσει η λέξη αυτή, τολμώ να πω πως δεν θα την παρατήσω ποτέ.
Λάζαρος: Το «ποτέ» είναι τόσο σπουδαίο, που εκφράζεται μόνο μέσα από την καλλιτεχνική σου πορεία. Ακόμα κι αν παρεκκλίνεις, ξέρεις κατά βάθος πως η δοκιμή δεν έβλαψε κανένα. Έτσι, αφήνω τον χρόνο να είναι απόλυτος σε μένα κι όχι εγώ στη ζωή.

Ποιον Έλληνα μουσικό θαυμάζετε και γιατί;
Χάρης: Αν εννοείτε οργανοπαίχτες, πολλούς. Θεωρώ πως στην Ελλάδα έχουμε αξιόλογους και σπουδαίους μουσικούς σε όλα τα είδη της μουσικής, είτε είναι εμπειροτέχνες, είτε είναι με σπουδές πάνω στο μουσικό όργανο. Σίγουρα θαυμάζω όλους τους μουσικούς που έπαιξαν στα κομμάτια μου και τους ευχαριστώ πολύ γι' αυτήν την τιμή.
Λάζαρος: Ο θαυμασμός συντηρεί μόνο προκαταλήψεις. Μπορεί να θαυμάζω, αλλά από την άλλη να αντιστέκομαι. Σαφώς, στην πορεία του ελληνικού τραγουδιού έχουν υπάρξει μεγαθήρια και τα θαυμάζω και τα αγαπώ. Αλλά η μουσική, όπως και το πάθος βιώνουν τις υπερβολές τους.

Για ποιον λόγο θα αφήνατε τη Θεσσαλονίκη;
Λάζαρος: Το θέμα θα ήταν να με ρωτούσες, αν η Θεσσαλονίκη θα αφήσει εμάς. Όταν θα χάσω την ελευθερία μου μέσα στην ίδια μου την πόλη.
Χάρης: Ίσως μόνο για να πάω σε μια μικρή επαρχιακή πόλη με καλύτερες και πιο ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης.



Τι θα λέγατε στη γενιά των 45 και άνω για το σήμερα;
Λάζαρος: Ότι όσα θεωρούν πως τους χρωστάμε, άλλα τόσα μας χρωστούν. Κάθε γενιά των 45 έχει θυματοποιηθεί και παράλληλα, την έχουν στοχοποιήσει, γιατί ο κύκλος της Ιστορίας συνεχώς επαναλαμβάνεται. Μπορεί να ζούμε τώρα τη Μεγάλη Έξοδο, αλλά η Μεγάλη Επιστροφή δεν θα αργήσει να έρθει πάλι.
Χάρης: Δεν νιώθω την ανάγκη να πω κάτι σε μεγαλύτερους ανθρώπους από εμένα, παρά μόνο να τους συμβουλευτώ.

Και για το τέλος, θέλω να μου πείτε μια φράση με τη λέξη «μπορώ».
Χάρης: Μπορώ τον κόσμο να αλλάξω.
Λάζαρος: Μπορώ να ζω; Και το «ελεύθερα» πάντα σε παρένθεση.

Στις 21 Οκτωβρίου, το βιβλίο-CD «Στων αγίων τα νερά» θα παρουσιαστεί στο French Keys στη Θεσσαλονίκη από τον Πάνο Ζώη και την Κική Τσαλίκη και στις 25 Οκτωβρίου θα ακολουθήσει η παρουσίαση στην Αθήνα στον Ιανό από το Θοδωρή Βουτσικάκη, τον Πάνο Ζώη, την Κωνσταντίνα Πάλλα, την Κική Τσαλίκη, τη Μέλα Γεροφώτη και τη Νόνικα Μαλκουτζή.Και στις δύο παραστάσεις παίζουν οι: Χ. Γκατζόφλιας, Aντ. Μαυρουδής, Στ, Τεμπρέλη και Β. Μεντεσόπουλος.