Την έχουμε ανάγκη την ποίηση. Συνομιλεί με κάτι πολύ βαθύ μέσα μας. Ακουμπά σε κάτι πολύ προσωπικό. Η σύγχρονη ελληνική ποίηση δεν έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να δημιουργήσει μία σχολή, αλλά ίσως αυτό να μην είναι και το ζητούμενο σε μία, ούτως ή άλλως, άναρχη εποχή. Ίσως αυτή ακριβώς η απουσία συλλογικού οράματος να επιτρέπει στους νέους Έλληνες ποιητές να σκάψουν πιο βαθιά στο προσωπικό, αναδεικνύοντας τον οικουμενικό του πυρήνα.
Η Μικρή Άρκτος στέκεται εδώ και κάποια χρόνια πολύτιμη αρωγός των νέων Ελλήνων ποιητών. Φέτος δίνει βήμα σε τρεις δημιουργούς διαφορετικών γενεών και διαδρομών που βουτάνε με τόλμη στην απύθμενη θάλασσα της ποίησης μέσα από τρεις ξεχωριστές ποιητικές συλλογές.
«Ο Απερίσκεπτος Πλοηγός»
Τον Γιώργο Ανδρέου τον γνωρίσαμε και τον αγαπήσαμε ως συνθέτη και στιχουργό. Οι στίχοι του φυσικά είχαν πάντα κάτι από το ποιητικό σύμπαν, όμως είναι η πρώτη φορά που ο ίδιος επιλέγει να βγάλει στο φως σαράντα ανέκδοτα ποιήματά του, που αποτέλεσαν καρπό δουλειάς πολλών ετών. «Ο “Απερίσκεπτος Πλοηγός” είναι το βιβλίο μου, η δέλτος μου. Την έχω χωρίσει (αυθαίρετα, αθώα) σε τέσσερα μέρη. Σχεδόν σαράντα ποιήματα, μια ολόκληρη ζωή», παρατηρεί ο Ανδρέου και μέσα από αυτή την ποιητική έκδοση συνομιλεί με τον Χρόνο, τα όνειρα και τους εφιάλτες του σ’ ένα ταξίδι προς τη βαθύτερη κατανόηση του Εγώ. Πέντε χρόνια μετά το πρώτο του μυθιστόρημα «Δαίμονας Ξένος», ο Ανδρέου μάς αποκαλύπτει και μία ακόμα πτυχή του πολύπλευρου ταλέντου του.
«Χωματουργικά»
Τρία χρόνια αφότου μας συστήθηκε με την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Α’ Παθολογική» ο Δημήτρης Πέτρου συνομιλεί με τη φύση και το τοπίο που κυριαρχεί (μέσα μας και πάνω μας) σε μία ξενάγηση «όχι με το ανάλαφρο βάδισμα μια περιήγησης αλλά με το διστακτικό βήμα της δυστοπίας». Η δεύτερη ποιητική του συλλογή με τίτλο «Χωματουργικά» περιλαμβάνει 25 νέα ποιήματά του σε μία περιπλάνηση από την υγρή μακεδονική γη μέχρι τις ακτογραμμές του Βόρειου Αιγαίου.
Όλα αρχίζουν με μια άρνηση.
Ένα τοπίο που μας δίνει στα νεύρα.
Ένα όνειρο ίσως, με κάρες αγίων
νευρασθενικού αιώνα,
με μια σφαίρα σφηνωμένη
στο βρεγματικό οστό.
«Ελπήνωρ»
Ο Νίκος Χρυσικόπουλος είναι μόλις 23 ετών και ο «Ελπήνωρ» είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή. Ο μάλλον άγνωστος στους περισσότερους δευτερεύων ήρωας της «Οδύσσειας» του Ομήρου, που γκρεμίζεται μεθυσμένος από το παλάτι της Κίρκης και ο Οδυσσέας τον αφήνει άθαφτο πίσω του για να τον ξανασυναντήσει κατά τη διάρκεια της κατάβασής του στον Άδη, γίνεται το κεντρικό πρόσωπο της ποιητικής αυτής συλλογής, που ξεδιπλώνει την ιστορία του μέσα από έξι ποιήματα-επεισόδια. Με ύφος άμεσο και ειλικρινές, που εντυπωσιάζει εξαιτίας του πολύ νεαρού της ηλικίας του ποιητή, ο Χρυσικόπουλος ακροβατεί ανάμεσα στην τραγικότητα και την κωμικότητα επαναπροσδιορίζοντας τη σχέση τους.
(…)
Ο φλοίσβος των κυμάτων γλυκά
κούρνιαζε πλάι στον κρυφό του εαυτό.
Οι σκέψεις του εκτοξεύτηκαν στον ουρανό
σαν πυροτεχνήματα,
και μια-μια έσπαγαν σε μιλιούνια αστεράκια
που ακαριαία έσβηναν μπρος στην αληθινή λεγεώνα.
Κάθε έκρηξη κι ένα στιγμιαίο μειδίαμα
πως τάχα λύθηκε η ουράνια απορία,
μέχρι που το στόμα του ισοπεδώθηκε.
Γύρισε μπρούμυτα,
κι έτσι αποκοιμήθηκαν
ο Ελπήνωρ κι η Κίρκη,
σαν σταλακτίτης και σταλαγμίτης.
