«Προκάλεσαν μεγάλη ζημιά και θα απαντήσουμε. Θα απαντήσουμε με ανάλογο τρόπο. Και θα απαντήσουμε στον τόπο και στον χρόνο που θα επιλέξουμε εμείς. Είναι κάτι που δεν θα ανακοινώσω σε μία συνέντευξη τύπου». Το μήνυμα του Μπαράκ Ομπάμα για την αντίδραση απέναντι στην επίθεση της fsociety εναντίον της E Corp (aka Evil Corp) είναι αρκετά σαφές: η πράξη σας δεν θα μείνει ατιμώρητη. Το χάος που έχει προκληθεί, άλλωστε, στο χρηματοπιστωτικό σύστημα από το χακάρισμα των αρχείων της εταιρείας-γολιάθ και της διαγραφής των χρεών του απλού κόσμου αποτελεί επαρκή αιτία για το ανθρωποκυνηγητό.
Και κάπως έτσι μπαίνουμε αισίως στον δεύτερο κύκλο του “Mr. Robot”, ο οποίος κάνει πρεμιέρα μεθαύριο, Τετάρτη, 13 Ιουλίου (στην Ελλάδα το πρώτο επεισόδιο θα προβληθεί την Πέμπτη 14 Ιουλίου στις 23.00 από το OTE CINEMA 4HD). Ας κάνουμε όμως μία σύντομη αναδρομή για να θυμηθούμε πού μας άφησε η πρώτη σεζόν. Ο Έλιοτ Άλντερσον (Ραμί Μάλεκ) είναι ένας κεντρικός ήρωας διαφορετικός από τους άλλους. Είναι ένας μοναχικός τύπος που πάσχει από σοβαρή διαταραχή κοινωνικού άγχους και είναι εθισμένος στη μορφίνη. Και είναι και ο αφηγητής της ιστορίας μας, που δεν διστάζει να απευθύνεται άμεσα σε εμάς σαν να ήμασταν γνωστοί του, διαλύοντας συχνά-πυκνά το τέταρτο τείχος (κάτι που έχει δοκιμάσει πριν από αυτόν και ο κύριος Φρανκ Άντεργουντ του “House of cards”).
Παρά τα προβλήματά του, ο Έλιοτ είναι κορυφαίος χάκερ. Για αυτό τον λόγο και στρατολογείται από τον Mr Robot (Κρίστιαν Σλέιτερ) για λογαριασμό της οργάνωσης fsociety, η οποία έχει βάλει στο στόχαστρο την E Corp, τον επιχειρηματικό κολοσσό των ΗΠΑ. Ο κύκλος τελειώνει με πολλά… πυροτεχνήματα. Ο Mr Robot αποδεικνύεται πως αποτελεί αποκύημα της φαντασίας του Έλιοτ, έχοντας λάβει, μάλιστα, τη μορφή του πατέρα του που έχει πεθάνει από λευχαιμία. Η επίθεση εναντίον της E Corp έχει στεφθεί με επιτυχία. Ο κόσμος που ήταν φορτωμένος με χρέη απελευθερώνεται από αυτά, το διεθνές σύστημα διολισθαίνει στο χάος (η τηλεόραση προβάλλει σκηνές από τις διαδηλώσεις στην Ελλάδα για να δείξει τον παγκόσμιο αντίκτυπο) και η fsociety αποκτά ολοένα και περισσότερους υποστηρικτές. Όμως τίποτα δεν έχει τελειώσει.
Η σειρά ήταν η ευχάριστη έκπληξη της προηγούμενης χρονιάς. Προβλήθηκε σε ένα δίκτυο που δεν μας έχει συνηθίσει σε τόσο μεγάλες επιτυχίες -το USA Network-, ο δημιουργός του, ο 38χρονος Σαμ Εσμάιλ, ήταν σχεδόν άγνωστος στο κοινό, ενώ και το καστ (με την εξαίρεση του Κρίστιαν Σλέιτερ) δεν αποτελούνταν από πρωτοκλασάτα ονόματα.
Είναι χαρακτηριστική, μάλιστα, η δυσκολία του Εσμάιλ να βρει στέγη για το πρότζεκτ του. Απευθύνθηκε σε πολλά κανάλια, όμως το USA ήταν το μόνο που προσφέρθηκε να υλοποιήσει το όραμά του, τη στιγμή που αρκετά διευθυντικά στελέχη τού έκλεισαν την πόρτα λέγοντάς του ότι «οι άνθρωποι πάνω από το πληκτρολόγιο δεν είναι ενδιαφέροντες». Και η επιτυχία της σειράς δεν ήταν τόσο εντυπωσιακή στην αρχή, αν την κρίνουμε βάσει της τηλεθέασης. Το τελευταίο επεισόδιο της προηγούμενης σεζόν παρακολούθησαν 1,21 εκατ. τηλεθεατές, ενώ γενικά η επίδοση για τον πρώτο κύκλο κινήθηκε μεταξύ 1,15 εκατ. και 1,75 εκατ. τηλεθεατές - νούμερα που ήταν πάρα πολύ καλά για το USA Network, αλλά όχι τρομακτικά για την αμερικανική τηλεόραση.
Το hype, ωστόσο, δεν άργησε να έλθει. Πολύς κόσμος άρχισε να μιλά με τα καλύτερα λόγια για το “Mr Robot” στα social media. Ορισμένοι κριτικοί το είχαν ήδη χαρακτηρίσει την καλύτερη σειρά της σεζόν. Τα βραβεία άρχισαν να πέφτουν βροχή, με αποκορύφωμα τις δύο Χρυσές Σφαίρες, μία για Καλύτερη Δραματική Σειρά και μία για Β’ Ανδρικού Ρόλου σε Σειρά για τον Σλέιτερ. Και στο μέτωπο των… πειρατών, το “Mr Robot” ήταν η έκτη σειρά με τα περισσότερα downloads το 2015, με 3,5 εκατ. κατεβάσματα (100 χιλιάδες λιγότερα από το πέμπτο “Flash”).
Κάπως έτσι φτάσαμε στη δεύτερη σεζόν. Το USA Network έχει επενδύσει πάρα πολλά σε αυτή. Ήδη γίνεται ντόρος στα social media. Η σελίδα του “Mr Robot” στο Facebook «βομβαρδίζει» τους θαυμαστές με υλικό κάθε μορφής: φωτογραφίες (μεταξύ αυτών και μία φωτογραφία 360 μοιρών που απεικονίζει τους πρωταγωνιστές), βίντεο και live μεταδόσεις σε διαφορετικές γλώσσες, με βασικά συνθήματα το «Είμαστε το 99%» και το «Επιτέλους αφυπνιστήκαμε», ενώ τα ξημερώματα έγινε ένα live Q&A με τους πρωταγωνιστές να απαντούν στις ερωτήσεις των fans. Παράλληλα, ο κύκλος διευρύνθηκε από 10 σε 12 επεισόδια, με το σύνολό τους να σκηνοθετείται από τον Εσμάιλ.
Η αρχική ανησυχία ήταν αν θα μπορούσε η νέα σεζόν να αντέξει το βάρος της επιτυχίας της προηγούμενης. Παρακολουθώντας όμως τα δύο πρώτα επεισόδια που διέθεσε NBC Universal στους δημοσιογράφους, έχω την εντύπωση ότι αυτό το άγχος θα διασκεδαστεί γρήγορα. Αν και το πρώτο επεισόδιο κινδυνεύει να χάσει την ισορροπία του λόγω της μεγάλης έμφασης που δίνει στον κύριο ήρωα (το πρώτο ήμισυ του πρώτου επεισοδίου είναι ιδιαίτερα εσωστρεφές), η… τάξη αποκαθίσταται γρήγορα. Η σειρά όντως καθίσταται σκοτεινότερη, όπως μας είχε υποσχεθεί ο Εσμάιλ σε προηγούμενες δηλώσεις του.
Παράλληλα, η ιστορία έχει ακόμα πολλά να μας πει. Κατ’ αρχάς, πώς θα διαχειριστεί ο Έλιοτ τη διαπίστωση ότι συνδιαλέγεται με ένα φάντασμα; Θα προσπαθήσει να διαχειριστεί, άραγε, την κατάσταση όπως ο Τζον Νας στο «Ένας Υπέροχος Άνθρωπος» ή θα δοκιμάσει κάτι πιο ριζοσπαστικό; Σε μακροεπίπεδο, ποια θα είναι η αντίδραση της E Corp, αλλά και των Αρχών στην επίθεση της fsociety; Πόσο ασφαλή είναι τα τελευταία; Ήδη παρακολουθήσαμε στο τέλος της προηγούμενης σεζόν ότι παρά την αναστάτωση, ο πρόεδρος της εταιρείας εμφανίζεται εκνευριστικά καθησυχαστικός. Ο δεύτερος κύκλος θα μας δείξει ουσιαστικά τι επακολουθεί μετά τον πρώτο πυροβολισμό της επανάστασης.
Σε αυτό το πλαίσιο, θα προστεθούν και νέοι παίκτες. Πρώτη και καλύτερη, η Ντομ Πιέρο, η νεαρή πράκτορας του FBI που έχει αναλάβει την υπόθεση του χακαρίσματος της Evil Corp. Η Ντομ εμφανίζεται ως το εντελώς αντίθετο του Έλιοτ, όσον αφορά στον χαρακτήρα: επικοινωνιακή και ιδιαίτερα άνετη στις κοινωνικές συναναστροφές - κάτι που ενδεχομένως κάνει πιο εύκολη και τη δουλειά της. Ανυπομονώ να δω τη σκηνή που οι δυο τους θα συναντηθούν. Την Ντομ υποδύεται η Γκρέις Γκάμερ, η κόρη της Μέριλ Στριπ. Πιο κοντά στον Έλιοτ εμφανίζονται new entries: ο Λίον (ο ράπερ Joey Bada$$) και ο Ρέι (Κρεγκ Ρόμπινσον) που τον τραβά ο καθένας προς διαφορετική κατεύθυνση.
Τέλος, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει και η προσέγγιση του Εσμάιλ απέναντι στο πώς λειτουργεί το σύστημα. Έννοιες όπως “too big to fail” εμφανίζονται στο παιχνίδι και μας φέρνουν μνήμες του 2008, όταν ξέσπασε η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση. Πώς διαχειρίζεται το κράτος τέτοιες επιχειρήσεις και αντίστροφα; Όλα αυτά τα στοιχεία μάς υπόσχονται μία συναρπαστική σεζόν!
Follow Christos Tsapakidis
