Αν έχεις δει την Άννα Τζάκου να πραγματοποιεί παραστάσεις στον πρώτο όροφο του Bios με χαρακτηριστικά desived theatre, τότε που σχεδόν κανείς δεν ήξερε στην Ελλάδα τον όρο, είσαι υποψιασμένος για τον τρόπο που θέλει να κάνει η ίδια θέατρο. Και μπορεί να έχουν περάσει πάνω από 12 χρόνια από τότε που μας σύστησε η ίδια με τους φίλους της τον όροφο της Πειραιώς που θα πίναμε στη συνέχεια δεκάδες ποτά, αλλά το ίδιο έγινε και με το υπόγειο του ίδιου χώρου πριν ακόμα σκεφτούμε ότι θα βιώναμε εκεί αργότερα πολλές θεατρικές εμπειρίες.
Από τότε μέχρι σήμερα έχουν μεσολαβήσει όμορφες δουλειές, πάντα πρωτοποριακές, πάντα με κάτι βαθύτερο που θα μπορούσε να ανακαλύψει το κοινό μόνο αν αφιερωνόταν πραγματικά. Αυτή η απόλυτη εμπιστοσύνη και προσήλωση είναι εξίσου απαραίτητα και για να βιώσει κανείς την «Αναπάρασταση», την performance που σχεδίασε και υλοποίησε η Άννα και παρουσιάστηκε στην πλατφόρμα νέων δημιουργών με θέμα τον Εμφύλιο που οργάνωσε η Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.
Η «Αναπάρασταση» αποτελεί ένα συμμετοχικό παραστατικό συμβάν. Επιτελεί μια in situ αναπαράσταση των γεγονότων του συλλαλητηρίου του EAM στις 3 Δεκεμβρίου του 1944, της πρώτης μέρας των Δεκεμβριανών. Ξεκινάει από την οδό Πανεπιστημίου, στο ύψος του θεάτρου της Πειραματικής και καταλήγει στον Εθνικό Κήπο. Η παράσταση επανέρχεται στο δημόσιο τοπίο από σήμερα 17 έως τις 20 Απριλίου με -όπως είναι λογικό- περιορισμένο αριθμό θεατών κάθε φορά.
Με την καθοδήγηση της ομάδα Geopoetics οι θεατές γίνονται ταυτόχρονα παρατηρητές μιας δράσης αλλά και το αντικείμενο παρατήρησης από τους πολίτες που κινούνται σε ένα τόσο κεντρικό σημείο της πόλης. Ο στόχος της αναπαράστασης δεν είναι να κατηγορήσει ή να προσδώσει οποιοδήποτε πρόσημο σε ένα γεγονός που έχει καταγραφεί ιστορικά. Είναι να συνδέσει την Αθήνα του τότε με αυτή του σήμερα. Να συνδέσει το ανθρώπινο σώμα με τον χώρο και το συλλογικό τραύμα.
