Πριν από λίγες μέρες, σε μια επιστροφή προς το σπίτι με τα πόδια -από εκείνες που αποφασίζονται στην είσοδο του μετρό με αφορμή μια ηλιόλουστη μέρα- πέρασα μπροστά από το παλιό νεοκλασικό της οδού Χίου, κοντά στον Σταθμό Λαρίσης. Εκεί στέγασε το 1955 την έδρα της Φίνος Φιλμ ο ιδρυτής της, Φιλοποίμην Φίνος. Η χαρακτηριστική είσοδός του, η οποία είχε «παίξει» σε πολλές από τις αξέχαστες ταινίες της εταιρείας, έχει αποτυπωθεί για τα καλά στη μνήμη μας. Μικρές, σύντομες σκηνές που χρειάζονταν μια εξώπορτα και μια αυλή γυρίστηκαν εδώ, σχεδόν «στο πόδι» δίπλα από τα εργαστήρια και τα γραφεία που λειτουργούσαν στο εσωτερικό του.
Το οίκημα, παλιό σαπουνοποιείο του Παπουτσάνη και φορτωμένο αναμνήσεις και δόξες, στέκει -ακόμη ευτυχώς- σήμερα ανάμεσα στο πεζό, σχεδόν απρόσωπο, αστικό περιβάλλον. Μια αναμνηστική πλακέτα, τοποθετημένη το 1995 δίπλα στην είσοδο του, αποτελεί έναν ελάχιστο φόρο τιμής στις μεγαλύτερες στιγμές του ελληνικού κινηματογράφου και τις λαμπερές εικόνες που σκαρφάλωναν στις οθόνες των παιδικών μας χρόνων. Κοντοστάθηκα, το περιεργάστηκα και συνέχισα τον δρόμο μου με μυαλό πλημμυρισμένο ξαφνικά με ασπρόμαυρες εικόνες από το παλιό, αθάνατο ελληνικό star system.
