Ζήσε, ταξίδεψε, κάνε όνειρα

Η συνέντευξή μου με τον Ελπιδοφόρο Χρυσοβέργη διαφέρει αρκετά από όσες έχω κάνει εδώ και πάρα πολύ καιρό. Καταρχάς γιατί ενώ του απηύθυνα ερωτήσεις το βράδυ του περασμένου Σαββάτου από τον υπολογιστή μου στην Αθήνα, αυτός απαντούσε τη στιγμή που βρισκόταν μέσα σε ένα τρένο στην άλλη άκρη του πλανήτη, στο Βιετνάμ. Κατά δεύτερον, λόγω της θεματολογίας της: «Αυτή τη στιγμή μας πετυχαίνεις, εμένα και την κοπέλα μου, τη Δώρα Μπίτση, στη μέση ενός εξάμηνου ταξιδιωτικού και ανθρωπιστικού οδοιπορικού στη Νοτιοανατολική Ασία, το οποίο ονομάσαμε AsiaQuest», μου λέει και αμέσως σχηματίζω στο μυαλό μου την εικόνα δύο ανθρώπων που λατρεύουν την περιπέτεια.



Πράγματι, οι δύο τους ξεκίνησαν από την Ινδία, περάσαν στο Νεπάλ όπου για ένα μήνα βοηθούσαν στις περιοχές που επλήγησαν από τον περσινό φονικό σεισμό, συνέχισαν σε Ταϊλάνδη, Μαλαισία, Σιγκαπούρη, Ινδονησία και Καμπότζη, όπου εθελοντικά δίδαξαν αγγλικά σε απομακρυσμένο χωριό και βοηθήσαν στο χτίσιμο ενός σχολείου από ξύλο. «Το οδοιπορικό μας συνεχίζεται τώρα στο Βιετνάμ, το Λάος και την Κίνα. Μετά από έξι μήνες στον δρόμο, θα πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής».

Όπως μου εξηγεί ο Ελπιδοφόρος, αυτό δεν είναι το πρώτο τους εγχείρημα. «Πριν ένα χρόνο γυρίσαμε από ένα πολύ όμορφο εξάμηνο οδοιπορικό, στο οποίο διασχίσαμε την Αφρική από το Κέιπ Τάουν μέχρι και το Κάιρο με μέσα μαζικής μεταφοράς, τη σκηνή μας και τα κουζινικά μας». Ταυτόχρονα γύρισαν ένα ντοκιμαντέρ -το οποίο μπορείς να δεις στο τέλος του άρθρου-, ενώ προσέφεραν εθελοντική δράση σε αρκετές περιοχές με χρήματα που μάζεψαν από τρεις διαδικτυακές καμπάνιες. «Μαζεύοντας περίπου 20.000 δολάρια, βοηθήσαμε ορφανοτροφεία στη Νότιο Αφρική και στην Αιθιοπία, εξοπλίσαμε και βάψαμε ιατρείο στην Τανζανία, χτίσαμε σχολική αίθουσα, βιβλιοθήκη και παιδική χαρά σε σχολείο στην Κένυα, και τέλος το πιο σημαντικό, χτίσαμε πηγάδι σε χωριό στο Σουδάν, το οποίο έδωσε πρόσβαση σε καθαρό νερό σε περισσότερους από 1.200 κατοίκους».

Σε άλλη πρόσφατη δράση του, ο Ελπιδοφόρος οργάνωσε το Wheeling2help, κάνοντας ποδήλατο από το Λονδίνο μέχρι την Αθήνα, και συγκέντρωσε 15.654 ευρώ για τον Σύλλογο Γονιών Παιδιών με Καρκίνο «Φλόγα». «Τα ταξίδια μας άρεσαν από μικρή ηλικία, αλλά σιγά σιγά καταλάβαμε ότι αν ελαχιστοποιήσουμε τις δαπάνες και τις ανέσεις μας μπορούμε να ταξιδεύουμε για καιρό, ακόμα κι αν δεν είμαστε παιδιά του Ωνάση. Επίσης, επειδή δεν υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα στον κόσμο από το να προσφέρεις, συνδυάζουμε πάντα το ταξίδι με προσφορά, προσπαθώντας να κάνουμε τον κόσμο ομορφότερο», τονίζει και μέσα σε δύο προτάσεις καταλαβαίνεις όλη τη φιλοσοφία ζωής αυτού του ζευγαριού.

Σκεπτόμενος πόσο δύσκολο είναι να τα παρατήσεις όλα και να ακολουθήσεις την καρδιά σου, μου απαντά πως η απόφασή τους δεν ήρθε μέσα σε μία νύχτα. «Και εγώ και η Δώρα αποφοιτήσαμε από το τμήμα οικονομικής επιστήμης της ΑΣΟΕΕ, όπου και γνωριστήκαμε. Με το πρόγραμμα erasmus βρέθηκα για έξι μήνες στο Βέλγιο και εξερεύνησα την Ευρώπη». Ήθελε όμως, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, κάτι παραπάνω, οπότε έψαξε και βρήκε πρακτική άσκηση στην Καλκούτα της Ινδίας για έξι μήνες. «Αυτό ήταν, εκεί ήρθαν τα πάνω κάτω και άλλαξε η φιλοσοφία ζωής μας και θέλαμε να ταξιδέψουμε όλο και περισσότερο. Βρίσκοντας δουλειά στο Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής, με διαφορά την πιο ωραία πόλη στον κόσμο, μείναμε εκεί για τρία χρόνια, μέχρι να παραιτηθούμε και να ξεκινήσουμε να περιπλανιόμαστε».



Γιατί ονομάσατε την προσπάθειά σας Dream.Travel.Live;

Το Dream.Travel.Live είναι το μότο μας, η φιλοσοφία μας για τη ζωή! Πρώτα ονειρευόμαστε. Όλοι μας κάνουμε όνειρα, τα οποία αν θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι πρέπει να τα ακολουθούμε. Έπειτα, ταξιδεύουμε για να τα πραγματοποιήσουμε. Κι αυτό το ταξίδι είναι που αξίζει περισσότερο και από τον προορισμό. Τέλος, ζούμε με όλη τη σημασία της λέξης! Η ζωή είναι πολύ όμορφη και πρέπει να τη ζούμε έντονα, με πάθος, συλλέγοντας εμπειρίες και όχι υλικά αγαθά.

Αν θα έπρεπε να ξεχωρίσεις τρεις εμπειρίες από όσα έχεις ζήσει μέχρι στιγμής, ποιες θα ήταν αυτές;

Μη μου βάζεις δύσκολα τώρα… τι να πρωτοθυμηθώ! Από τρελές διαδρομές με τέσσερις ώρες οτοστόπ σε καρότσα γεμάτη από ανθρώπους και ζώα στα σύνορα προς Μαλάουι, οχτώ ώρες στην οροφή λεωφορείου στους απότομους δρόμους στα βουνά του Νεπάλ, μέχρι και 29 ώρες καθυστέρηση σε τρένο στην Τανζανία σε ταξίδι που τελικά κράτησε 2,5 μέρες! Αλλά φυσικά, περισσότερο από όλα, ξεχωρίζουμε στιγμές από τα εθελοντικά μας προγράμματα. Το χαμόγελο των παιδιών στην παραγκούπολη της Κιμπέρα στο Ναϊρόμπι όπου χτίσαμε σχολική αίθουσα, το βλέμμα των ντόπιων στο χωριό Αλ Γιούγια στην έρημο του Σουδάν, όπου χτίσαμε πηγάδι και 1.200 άνθρωποι πλέον πίνουν καθαρό νερό, και άλλα πολλά που δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσουμε!



Υπάρχει κάποιο πρότζεκτ που τρέχετε τώρα και κάποιος τρόπος να σας βοηθήσει κάποιος;

Στο Βιετνάμ έχουμε οργανώσει το εθελοντικό πρότζεκτ #Build2learn, κατά το οποίο θα χτίσουμε μια σχολική αίθουσα σε μια αγροτική περιοχή στο Βόρειο τμήμα της χώρας. Τα χρήματα που απαιτούνται για την αγορά των υλικών, τα συγκεντρώνουμε μέσα από καμπάνια crowdfunding. Όποιος πιστεύει λοιπόν πως όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην εκπαίδευση, μπορεί να βάλει το λιθαράκι του με ένα κλικ εδώ.



Δες εδώ το ντοκιμαντέρ «AfriQuest: Διασχίζοντας την Αφρική προσφέροντας 3,000 χαμόγελα»: