Το «χαμόγελο» του Μάνου

Αυτές τις μέρες διαβάζω μία εξαιρετική καινούρια έκδοση από τις εκδόσεις «Οδός Πανός» για τα 90 χρόνια από τη γέννηση του Μάνου Χατζιδάκι. Ένα πολυσέλιδο βιβλίο με όλη τη συναρπαστική διαδρομή του Χατζιδάκι από τα χρόνια του Θεάτρου Τέχνης μέχρι το Τρίτο Πρόγραμμα, από τη «Στέλλα» μέχρι το «Χαμόγελο της Τζοκόντα», από το ρεμπέτικο μέχρι τον «Σείριο». Με κείμενα δικά του, αλλά και άλλων. Με διηγήσεις φίλων του, όπως η Βαχλιώτη, ο Κούνδουρος, ο Σαββόπουλος...

«Ανήκω σε αυτούς που θα με ανακαλύψουν και που θα με ανακαλύπτουν…», είχε πει ο Μάνος. Κι έτσι είναι. Με τον Χατζιδάκι δεν τελειώνεις ποτέ. Τον ανακαλύπτεις ξανά και ξανά. 21 χρόνια μετά τον θάνατό του παραμένει παρών. Με τις μουσικές του, τα λόγια του, το ήθος του. Με τη συνολικότερη παρακαταθήκη του στον ελληνικό πολιτισμό.

Τα γράφω όλα αυτά με αφορμή δύο σημαντικές συναυλίες, που θα πραγματοποιηθούν στο Μέγαρο Μουσικής σε έναν μήνα από τώρα, στις 27 και 28 Νοεμβρίου. Δύο συναυλίες με τη Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ υπό τη διεύθυνση του Λουκά Καρυτινού. Όχι, δεν πρόκειται για ένα συνολικό αφιέρωμα στον Χατζιδάκι. Άλλωστε αυτά τα ποτ πουρί αφιερώματα μάλλον τα απεχθανόταν. Στις 27 και 28 Νοεμβρίου θα ακούσουμε στο Μέγαρο Μουσικής δύο εμβληματικά μουσικά του έργα.

Το ένα είναι το περίφημο «Χαμόγελο της Τζοκόντα». Φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από την έκδοσή του. Ηχογραφήθηκε στην Αμερική με παραγωγό τον Quincy Jones το 1965. Την ημέρα της πρώτης συναυλίας θα κυκλοφορήσει η στερεοφωνική έκδοση του έργου, όπως είχε ηχογραφηθεί στην Αμερική, σε ένα συλλεκτικό box στο οποίο θα περιλαμβάνονται και έξι από τα θέματα του έργου στην πρώτη πρώτη ηχογράφησή τους με τον Μάνο Χατζιδάκι στο πιάνο.

Το δεύτερο έργο, που θα ερμηνεύσει η Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ στο Μέγαρο, είναι λιγότερο γνωστό στο ευρύ κοινό. Πρόκειται για το “Blue”, τη μουσική που υπέγραψε ο Χατζιδάκις για το ομώνυμο ποιητικό γουέστερν του Silvio Narizzano κατά τη διάρκεια της παραμονής του στις ΗΠΑ. Κάπως έτσι θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε ζωντανά δύο αριστουργηματικά έργα του Χατζιδάκι. Και κάπως έτσι θα ανακαλύψουμε ξανά τον Μάνο...