Και συ τέκνον Βρούτε;

O γνωστός Λιθουανός σκηνοθέτης Τσεζάρις Γκραουζίνις σκηνοθετεί «Ιούλιο Καίσαρα» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ και ο Γιάννης Στάνκογλου γίνεται για δύο βραδιές ο ήρωας της πολιτικής τραγωδίας. Στις 23 και 24 Ιουλίου στην Πειραιώς 260 θα εξελιχθεί για ακόμη μια φορά το δράμα του φιλόδοξου ηγέτη. Θα μεταφερθούμε μαζί με τον Παναγιώτη Αθανασόπουλο, την Αφροδίτη Αντωνάκη, τον Γιώργο Γάλλο, τον Δημοσθένη Ελευθεριάδη, τον Δημήτρη Ήμελλο, τον Αλέξανδρο Λογοθέτη, τον Κώστα Μπερικόπουλο, τη Μάρω Παπαδοπούλου, τον Χρήστο Σαπουντζή, τον Συμεών Τσακίρη και φυσικά τον Γιάννη Στάνκογλου στη Ρώμη του 44 π.Χ.



Η Σύγκλητος είναι έτοιμη να καλωσορίσει τον Γάιο Ιούλιο Καίσαρα, ο οποίος επιστρέφει θριαμβευτής από την εκστρατεία στη Γαλατία και ο λαός πανηγυρίζει. Την ίδια στιγμή, ο Κάσσιος, ως μέλος της Γερουσίας, προσπαθεί να πείσει τον Βρούτο ότι εφόσον οι υποστηρικτές του Καίσαρα έχουν αυξηθεί υπερβολικά, πρέπει να δολοφονηθεί. Ο Τσεζάρις Γκραουζίνις προσεγγίζει τη σαιξπηρική τραγωδία με φόντο το ηθικό κενό, αλλά και την «κουλτούρα του φόβου» που ενδημούν στον σύγχρονο Δυτικό κόσμο του 21ου αιώνα. Μέσα από τον σαρκασμό των πολιτικών μεθοδεύσεων αναστοχάζεται πάνω στα ζητήματα εξουσίας, αλλά και επίλυσης των συγκρούσεων που τέθηκαν από τον μεγάλο ελισαβετιανό δραματουργό.

«Ο 'Ιούλιος Καίσαρ', η μεγάλη σαιξπηρική πολιτική τραγωδία, στο πλαίσιο της παρούσας στιγμής, εμπνέει ένα σαρκαστικό στοχασμό πάνω στις μεθόδους και στις συνήθειες της ανθρώπινης πολιτικής πρακτικής. Μέσα σε ένα κλειστοφοβικό ιδιωτικό χώρο συναντήσεων της κυρίαρχης ελίτ, τα πιο πρωτόγονα ανθρώπινα ένστικτα μετατρέπονται παραδόξως στις πιο εκλεπτυσμένες ιδεολογίες. Ο φόβος μεταλλάσσεται σε κυνισμό, η υποκρισία γίνεται ο κανόνας και η απάτη θεωρείται αρετή», σημειώνει ο σκηνοθέτης.